Ο απίθανος Ράιτ και η τρομερή άμυνα του Ολυμπιακού με το γνωστό ρεσιτάλ του ατρόμητου Γουόκαπ έκριναν το αιώνιο ντέρμπι κι ο Γιάννης Φιλέρης θυμήθηκε τον τελικό του Κυπέλλου, σημειώνοντας και την ειδοποιό διαφορά υπέρ των "ερυθρολεύκων" σε λάθη και λύσεις από τον πάγκο
Που τον βρήκε αλήθεια αυτόν τον απίθανο Μόουζες Ράιτ, ο Ολυμπιακός; Στην σχεδόν ουραγό της τουρκικής Super Ligi Μερκεζεφέντι, να βγάζει το μεροκάματό του βάζοντας -όσο αγωνίστηκε- 20άρες και 30άρες. Εκεί είχε καταλήξει, μετά από την κολεγιακή του θητεία και τις περιπέτειες του πριν αρχίσει να παίζει μπάσκετ.
Ορφανός από πατέρα στα 13 του χρόνια, μεγάλωσε με (την καθηγήτρια μουσικής) μητέρα του, μαθαίνοντας πιάνο - αργότερα έπαιξε και μπάσο, ασχολήθηκε με την κολύμβηση, πριν αγαπήσει την πορτοκαλί μπάλα. Η ιστορία του, για το πως τελικά έγινε ένα σπουδαίο όνομα στο κολέγιο Τζόρτζια Τεκ παρέα με τον Χοσέ Αλβαράδο που τώρα παίζει στους Νιου Όρλεαν Πέλικανς του ΝΒΑ, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Με ύψος 2.06 ο Ράιτ δύσκολα θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι το μέλλον του βρισκόταν μακριά από τον Ατλαντικό. Πηγαίνοντας στην Τουρκία δεν φανταζόταν, βέβαια, ότι μέσα σε ένα μήνα θα πήγαινε κατευθείαν στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Λένε ότι την περίπτωση του είχε εξετάσει η ΑΕΚ όταν έφυγε ο Καμπεγκέλε και μελέτησε ο Παναθηναϊκός σε μια πρόθεση να ενισχύσει την φροντ-λάιν του, αλλά τελικά ήταν ο Ολυμπιακός που τράβηξε -μετά τον τραυματισμό του Νίκολα Μιλουτίνοβ- τον πρώτο αριθμό του λαχείου.
Αυτός, ο μόλις 25 ετών, σέντερ-δυναμίτης έγινε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο καταλύτης. Με τους πόντους του, τη δύναμη του, τα ριμπάουντ, το τεράστιο πάθος του, το πιάνο και τα ... γαλλικά του για τον Ματίας Λεσόρ, αφού εκτός των άλλων, αποδείχθηκε μια ηχηρή κόκκινη απάντηση στον κορυφαίο ψηλό του Παναθηναϊκού.
Από την πρώτη στιγμή του με τα "ερυθρόλευκα" έμοιαζε με αποκάλυψη. Ό,τι δεν είχαν οι Πειραιώτες τους το πρόσφερε απλόχερα ο γεννημένος στο Ράλεϊ της Νορθ Καρολάινα. Όχι ότι οι Φαλ και Μιλουτίνοβ είναι ... κακοί σέντερ. Κανείς, όμως, δεν έχει το δυναμισμό και την έκρηξη του Μωυσή.
Στον τελικό του Κυπέλλου, πριν από ένα μήνα είχε προειδοποιήσει τους "πράσινους" πόσο επικίνδυνος είναι, με ένα καταπληκτικό τελευταίο δεκάλεπτο, όταν τελείωσε όλες τις φάσεις που πήρε, σφραγίζοντας τη νίκη, αντικαθιστώντας τον MVP, Μουσταφά Φαλ.
Αυτή τη φορά -στο μεγάλο ντέρμπι- της EuroLeague, ο Ράιτ έκανε τη διαφορά. Απόλυτα εύστοχος (9/9 δίποντα) σε ένα ρεσιτάλ δυο δεκαλέπτων, με κερασάκι στην τούρτα το τρομερό επιθετικό ριμπάουντ που πήρε στα 30'' πριν το τέλος. Γράπωσε την μπάλα μέσα από τα χέρια του Λεσόρ, γύρισε και έδωσε στην ομάδα του μαξιλαράκι εφτά πόντων.
Ουσιαστικά είχε βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην 18η νίκη της ομάδας του στην φετινή Ευρωλίγκα, αν θέλετε στην 18η του Ολυμπιακού στα 25 αιώνια ευρωπαϊκά ντέρμπι που έχουν γίνει από τον ημιτελικό του Τελ Αβίβ το 1994.
Λες και ήμασταν στο Ηράκλειο
Δεν διέφερε πολύ ο αγώνας του ΣΕΦ με τον τελικό στα δυο Αοράκια. Όχι μόνο γιατί ο Ράιτ έκανε μια πληθωρική εμφάνιση. Όπως και στο Ηράκλειο, έτσι και στο Φάληρο, ο Παναθηναϊκός έπεσε θύμα της τρομερής άμυνας των "ερυθρολεύκων".
Μια άμυνα που εξανάγκασε τους παίκτες του Αταμάν να κάνουν 18 (!) λάθη (από τα οποία ο Ολυμπιακός πήρε 24 πόντους) και βέβαια άλλαξε άρδην τη ροή του ματς καθώς όλα είχαν ξεκινήσει με κυρίαρχο τον Παναθηναϊκό, που μέσω των δικών του αμυντικών προσπαθειών είχε εξαρθρώσει τον αντίπαλο του.
Στον τελικό ο ΠΑΟ είχε τελειώσει το ματς με 17 λάθη, πέφτοντας ξανά στις δαγκάνες που έβγαλε η γρανιτένια άμυνα των Πειραιωτών. Ο Γουόκαπ με τον πρησμένο αστράγαλο, έδωσε μοναδικό ρεσιτάλ, αναγκάζοντας τον Ναν να σκεφτεί ως μοναδική διέξοδο προς το καλάθι το μακρινό σουτ (όλα τα υπόλοιπα ο Αμερικανός τα έκανε μέσα σε σύγχυση, δεν είναι τυχαίο ότι τελείωσε το παιχνίδι με 7 λάθη).
Αλλά κι όλοι οι άλλοι έβαζαν τα χέρια τους παντού, σε ένα πραγματικό δάσος, που έφερε σχεδόν ολικό μπλακ άουτ στον Παναθηναϊκό.
Κι ενώ ο Ολυμπιακός ήταν άστοχος από μακριά (6/23 τρίποντα) και τη γραμμή του φάουλ (13/20 βολές) και πήρε λιγότερα ριμπάουντ (29-40) νίκησε! Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, ωστόσο. Τα λάθη του Παναθηναϊκού ήταν πάρα πολλά. Αλλά και το ποσοστό του στα δίποντα, σχεδόν απαγορευτικό για να ελπίζει σε κάτι καλύτερο: μόλις 37.5%
Πολλές φορές οι "πράσινοι" προσπαθούσαν να τρυπήσουν την άμυνα του Ολυμπιακού σαν ταύροι σε υαλοπωλείο. Έπεφταν πάνω σε τοίχο. Είτε στον Φαλ, είτε στον Ράιτ, είτε στον Γουόκαπ, είτε στους υπόλοιπους. Ζαλισμένοι οι παίκτες του Αταμάν, ξαναμπήκαν στο ματς όταν ο Ναν έβαλε ένα τετράποντο, ο Σλούκας και ο Μήτογλου δυο τρίποντα, αλλά μέχρι εκεί. Τα πιο κρίσιμα, που σουταραν μετά, βγήκαν έξω.
Ο Ολυμπιακός που είχε προηγηθεί ακόμα και με +11 πόντους (και έχασε την ευκαιρία να καθαρίσει το ματς όταν αστόχησαν στα δικά τους σουτ τριών πόντων οι Κάναν και Πίτερς) ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Οι βολές στο τέλος μπήκαν, τα σουτ του ΠΑΟ όχι, οι "ερυθρόλευκοι" έπαιρναν τη νίκη, με τη γνωστή δοκιμασμένη συνταγή. Αυτήν, που τους έφερε, άλλωστε, στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Το τρίποντο του Μπραζντέικις
Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που εξηγεί τη νίκη του Ολυμπιακού. Οι "ερυθρόλευκοι" πήραν όσες βοήθειες χρειάζονταν από τον πάγκο τους. Συνολικά, οι πέντε παίκτες που έριξε στο παρκέ ο Μπαρτζώκας σκόραραν 39 από τους 71 πόντους.
Οι (μόλις) τρεις που χρησιμοποίησε ο Αταμάν είχαν μόλις 20 (από τους 65π) του Παναθηναϊκού. Η διαφορά είναι εμφανής και ενδεχομένως ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτούμε ότι τους 11 από τους 20 πόντους των αναπληρωματικών του Παναθηναϊκού, πέτυχε ο βασικός του σέντερ, Ματίας Λεσόρ.
Όταν ο Ίγκνας Μπραζντέικις, μπαίνει στο παρκέ να παίξει μόλις 2:14 λεπτά και σκοράρει σε ένα πολύτιμο τρίποντο από τη γωνία, καταλαβαίνει κανείς πόσο βοήθησε ο πάγκος του Ολυμπιακού στη νίκη. Σε αντίθεση ο Παναθηναϊκός μάλλον δεν πήρε τίποτε από τους εφεδρικούς του, αφήστε που τους τέσσερις απ'αυτούς, ο Αταμάν δεν τους χρησιμοποίησε ποτέ...
Ό,τι ζητούσε ο Μπαρτζώκας από τους παίκτες του, το πήρε. Από τον Ράιτ, μέχρι τον Μπραζντέικις, από τον Γουόκαπ και τον αποφασιστικό Παπανικολάου, τον εύστοχο στο δεύτερο μέρος Φαλ ως τον δυναμικό Μακ Κίσικ και τον Γκος, ο καθένας έδινε κάτι. Ο κόουτς του Ολυμπιακού τους εμπιστεύτηκε ακόμα κι όταν ο Κάναν έχανε το ένα τρίποντο πίσω από το άλλο, ή ο Πετρούσεβ αστοχούσε από κοντά.
Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Αταμάν, που είδε τον Μήτογλου στην αρχή, στη συνέχεια τον Ναν και τίποτε άλλο, καθώς οι υπόλοιποι βυθίστηκαν στη μετριότητα...
Έξι νίκες σερί συμπλήρωσε ο Ολυμπιακός, πλέον. Έφτασε στις 18, όσες έχουν και Παναθηναϊκός-Φενέρ. Με τους "πράσινους" υπερτερεί στην ισοβαθμία, καθώς έχει 2 νίκες, ενώ τη Φενέρ την περιμένει στο ΣΕΦ στην τελευταία αγωνιστική. Μεσολαβεί η διαβολοβδομάδα που έρχεται με κρίσιμο παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη εναντίον της Εφές και εντός έδρας παιχνίδι με την Βιλερμπάν και εν συνεχεία δυο σερί επισκέψεις στο Βελιγράδι για τα ματς με Ερυθρό Αστέρα και Παρτίζαν.
Ο Παναθηναϊκός έχασε το ντέρμπι, αλλά προφανώς παραμένει μέσα στο κόλπο, ακόμα και για το αβαντάζ έδρας. Σίγουρα δεν θέλει να ισοβαθμήσει στο τέλος της κανονικής περιόδου με τον Ολυμπιακό. Η διπλή δοκιμασία της ερχόμενης εβδομάδας με Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και (κυρίως) Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ είναι κρας-τεστ για τις αντοχές του...
