Αυτό είναι το Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο παραπέμπονται να δικαστούν, μεταξύ άλλων απλώς πολιτών) και τρεις αιρετοί του Δήμου Λουτρακίου, με την κατηγορία της Απιστίας σε βαθμό κακουργήματος. Με βάση αυτή την κατηγορία επέρχεται βαρύτατη πολιτική απαξία στο πρόσωπό τους, αλλά κυριότερα στον κορυφαίο εκ των αιρετών που διώκονται…
Του Γιάννη Κ. Ηλιάδη
Σύμφωνα με τα όσα γράφει το Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου, το οποίο συνέταξε το υπ’ αριθμόν 30/2018 Βούλευμα, στη σελίδα 197 αποφασίζεται η παραπομπή σε δίκη στο Τριμελές Εφετείο (Κακουργημάτων), αφού όπως σημειώνεται στις σελίδες 10 και 11 του εν λόγω βουλεύματος, «… η διάταξη του δεύτερου των άνω άρθρων (256 Π.Κ.) έχει ενταχθεί στην κατηγορία των εγκλημάτων των σχετικών με την υπηρεσία, είναι διάταξη ειδική έναντι εκείνης του άρθρου 390 Π.Κ., προβλέπει το έγκλημα “της απιστίας της σχετικής με την υπηρεσία”, το οποίο, λόγω του υποκειμένου του, ως υπαλλήλου μόνο κατά την έννοια του άρθρου 13α 263Α Π.Κ., ανάγεται σε ιδιαίτερο έγκλημα (delictum proprium) και σκοπό έχει την προστασία της χρηστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και γενικά της δημόσιας, δημοτικής κλπ. περιουσίας (έγκλημα κατά της υπηρεσιακής χρηστότητας)...».
Όπως μπορεί καθένας να αντιληφθεί η διατύπωση τόσο του Βουλεύματος, όσο και, κατά βάση, του Ποινικού Κώδικα είναι ιδιαιτέρως αυστηρή, θέλοντας να εκφράσει τη βαρύτητα με την οποία προσεγγίζει, το συγκεκριμένο έγκλημα, ο νομοθέτης. Η απαξία που επιφέρει είναι βαρύτατη, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος του Δικαστηρίου της ουσίας, διότι οι ενδείξεις τις οποίες διεπίστωσε το Συμβούλιο Εφετών και συνέταξε το Βούλευμά του, είναι αρκετές σε ηθικό επίπεδο, ανεξαρτήτως των όποιων νομικών ελιγμών, από την πλευρά του όποιου κατηγορουμένου, για να απαιτήσουν την άμεση παραίτηση για λόγους ευθιξίας και τάξης του κορυφαίου εκ των διωκομένων αιρετών.
Φυσικά εγείρονται θέματα και για τους άλλους δυο. Επίσης, θέματα ορθής πολιτικής τάξεως, αλλά δεν εγείρονται θέματα ουσίας… Διότι, το σκεπτικό του απλού πολίτη, είναι επίσης απλό: Μπορεί να συνεχίσει οποιοσδήποτε, να εμπιστεύεται τα χρήματά του, την περιουσία του γενικότερα, σε έναν άνθρωπο ο οποίος κατηγορείται ότι σε προηγούμενο χρόνο υπάρχει περίπτωση να έχει μειώσει την περιουσία αυτή; Ρητορικό το ερώτημα και αυτονόητη η απάντηση: Όχι!
Διότι, διαβάστε πως προσεγγίζει το Συμβούλιο Εφετών, στο Βούλευμά του, την περίπτωση του συγκεκριμένου κορυφαίου των αιρετών, για τον οποίο στη σελίδα 213 και 214, του ίδιου Βουλεύματος, γράφει μεταξύ άλλων «… Ο 3ος των κατηγορουμένων (…) ελάττωσε την περιουσία του νομικού τούτου προσώπου, το δε αντικείμενο της πράξης του είχε συνολική αξία μεγαλύτερη των 150.000 ευρώ…». Λίγες γραμμές παρακάτω, στην ίδια σελίδα, συνεχίζει γράφοντας πως «… εν γνώσει του ελάττωσε την περιουσία του Δήμου…».
Τέλος, θα πρέπει να διευκρινιστεί και να τονισθεί προς όλους, ότι το Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου, στο σκεπτικό του και αναπτύσσοντας τις επιταγές του νόμου, στη σελίδα 9 του Βουλεύματος, διευκρινίζει πως «… Συνιστά ζημία και η διακινδύνευση που πρέπει να προκαλείται με την κατάχρηση της ως άνω εξουσίας του δράστη…», ενώ λίγο πιο κάτω σημειώνει την απαραίτητη ύπαρξη δόλου (σ.σ. πρόθεσης), γράφοντας ότι «… Υποκειμενικώς απαιτείται δόλος ορισμένος, αφού πλέον η διατύπωση του ως άνω άρθρου (…) είναι “με γνώση”, ήτοι πρόκειται για έγκλημα υπερχειλούς υποκειμενικής υποστάσεως, που περιλαμβάνει τη γνώση και τη θέληση επαγωγής της ζημίας…». Με λίγα λόγια, πρέπει, όχι απλά πληρούται η υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, αλλά διαπιστώνεται υπερπλήρωση…
Όπως γίνεται άμεσα και εύκολα αντιληπτό, η πολιτική απαξία που επέρχεται είναι ακόμη μεγαλύτερη, ενώ η “υπερπλήρωση” της υποκειμενική υπόστασης (πράξη με θέληση) θέτει ευθέως το ερώτημα, στους πολίτες, της πιθανής επανάληψης… Το να κρύβεται ο συγκεκριμένος ή οποιοσδήποτε αιρετός, πίσω από Γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπως διαρρέεται στην κοινωνία του Λουτρακίου, αδιαφορώντας για την πολιτική απαξία που επιφέρει το συγκεκριμένο Βούλευμα, μόνο ως «προφάσεις εν αμαρτίαις» μπορούν να χαρακτηρισθούν, όπως χθες τόνιζε γνωστός Δικηγόρος της Κορινθίας, σε σχετική συζήτηση.
Πλήθος Δημοτών και κατοίκων της πόλης εκφράζουν με έκπληξη τη διαπίστωση ότι από τις 4 Μαΐου 2018, οπότε και εκδόθηκε το Βούλευμα, δεν έχει υπάρξει μια παραίτηση! Ούτε καν, εξηγήσεις προς τους πολίτες… Ουδείς απαντά σε αυτούς τους ανθρώπους. Ουδείς…
Η απομάκρυνση από τη θέση και η μη υποβολή εκ νέου υποψηφιότητας (τουλάχιστον έως την εκδίκαση της υπόθεσης και την έκδοση της απόφασης) είναι αυτονόητη πολιτική υποχρέωση του πολιτικού προσώπου, που διακρίνεται από πολιτική ευθιξία και αντίληψη της ουσίας της έξωθεν καλής μαρτυρίας προς τους πολίτες ενός τόπου, οι οποίοι του εμπιστεύθηκαν τη διαχείριση της κοινής τους τύχης (και μεταξύ άλλων και της κοινής τους περιουσίας. Κι αυτά ισχύουν για όλους, αλλά κυρίως, για τον κορυφαίο εκ των αιρετών που διώκονται.
