Κλασικό έργο του Μολιέρου,

Ο Ταρτούφος, ένας ψευτοθρησκευόμενος μικροαπατεώνας που παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της ενάρετης ζωής, φιλοξενείται από μια πλούσια, αστική οικογένεια του Παρισιού και διαταράσσει τις ενδοοικογενειακές σχέσεις επηρεάζοντας τον πατέρα της οικογένειας, Οργκόν.

Παρόλες τις εκκλήσεις των υπολοίπων μελών της οικογένειας που προσπαθούν να τον πείσουν ότι ο Ταρτούφος είναι κατ’ επίφαση μόνο άνθρωπος της εκκλησίας, ο Οργκόν επιμένει ότι η παρουσία του μέσα στο σπίτι είναι προς όφελος ολόκληρης της οικογένειας. 

Είναι τελικά ο Ταρτούφος επικίνδυνος όπως τον περιγράφουν ή είναι ένας κοινός απατεώνας που είχε την «ατυχία» να πέσει μέσα στο λάκκο των λεόντων, σε μια οικογένεια που είναι και οι ίδιοι θιασώτες μιας υποκριτικής στάσης ζωής; Μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν και ο Οργκόν δεν είναι ένα αφελές υποχείριο αλλά έχει έναν άλλο λόγο που επέτρεψε στον Ταρτούφο να αναστατώσει την οικογένειά του; 

Ο Ταρτούφος είναι ένα έργο που η λογοκρισία της εποχής του κράτησε μακριά από τη σκηνή επί πέντε χρόνια. Χρειάστηκε τη στήριξη του βασιλιά Λουδοβίκου XIV, για να καταφέρει παιχτεί και να γνωρίσει τελικά πρωτοφανή επιτυχία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που το όνομα «Ταρτούφος» να έχει καταχωρηθεί στο επίσημο λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας ως συνώνυμο της λέξης «απατεώνας».