Στις τελευταίες θέσεις η Ελλάδα σε κρίσιμους δείκτες: 3η από το τέλος στο ζήτημα των μισθών με επιδείνωση το 2019-2022, 1η στο ποσοστό πολιτών που δεν τα βγάζουν πέρα, 4η από το τέλος στον δείκτη ικανοποίησης ● …και μακράν πρώτη στην Ευρώπη στο ποσοστό ληξιπρόθεσμων δόσεων, ενοικίων και λογαριασμών.
Συνήθως είναι η Eurostat, η οποία δημοσιοποιώντας διαρκώς στατιστικές για οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, διαψεύδει συστηματικά το κυβερνητικό success story για την οικονομία και την υποτιθέμενη μεγάλη βελτίωση της ζωής των πολιτών.
Αυτή τη φορά όμως είναι ο ΟΟΣΑ που, με την ετήσια έκθεσή του για την ευημερία, καταφέρνει συντριπτικό χτύπημα στην κυβερνητική «μαγική εικόνα» για την οικονομία και τις κοινωνικές συνθήκες. Η έκθεση εξετάζει εξαντλητικά 80 υποδείκτες σχετιζόμενους με παραμέτρους της κοινωνικής ευημερίας, με αποτέλεσμα η εικόνα που προκύπτει να είναι συνολική και να μην επιδέχεται αμφισβήτηση. Και είναι εικόνα που τελειώνει το κυβερνητικό αφήγημα της ανάπτυξης η οποία μοιράζει τα αγαθά της σε όλη την κοινωνία.
Εντελώς αντίθετα από αυτόν τον ισχυρισμό, η Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις σε σημαντικούς για την κοινωνική τους εμβέλεια και τις επιπτώσεις δείκτες, ενώ στους υπόλοιπους πιάνει ή προσεγγίζει «μετά βίας» τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.
Στις τελευταίες θέσεις
Οι πλέον εμφατικές αρνητικές επιδόσεις της Ελλάδας είναι οι εξής:
● Είναι τρίτη από το τέλος στο ζήτημα των μισθών, με το Μεξικό και την Κολομβία να την ακολουθούν στις δύο τελευταίες. Το εντυπωσιακό εύρημα είναι ότι οι μισθοί γνώρισαν επιδείνωση και στο διάστημα 2019-2022, διάστημα στο οποίο η Ελλάδα κατέχει την 4η θέση από το τέλος (πάνω από τις Τσεχία, Ολλανδία και Γερμανία!) εξαιτίας της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας. Ο ΟΟΣΑ επιβεβαιώνει έτσι ότι η θεωρία του trickle down (όταν τα κέρδη αυξάνονται, επωφελείται όλη η κοινωνία – και οι μισθωτοί) είναι στην καλύτερη περίπτωση αστήρικτη και στη χειρότερη απάτη.
● Είναι πρώτη σε μια αρνητική επίδοση: κατέχει -και μάλιστα μακράν του δεύτερου- το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στο να «τα βγάλουν πέρα», ακολουθούμενη από το Μεξικό, τη Σλοβακία και την Τουρκία. Το ποσοστό των πολιτών που αντιμετωπίζουν οικονομική δυσχέρεια υπερβαίνει το 65%, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με την προ της κρίσης και των μνημονίων περίοδο. Εδώ εμφανίζεται ξανά το εντυπωσιακό εύρημα για την υποπερίοδο 2019-2022: στο διάστημα αυτό η βελτίωση στον συγκεκριμένο δείκτη ήταν πολύ μικρή.
● Είναι 4η από το τέλος όσον αφορά το ποσοστό των πολιτών που είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, και αυτό παρά το γεγονός ότι την περίοδο 2019-2023 καταγράφει την 4η μεγαλύτερη βελτίωση! Αυτό σημαίνει ότι στη μνημονιακή περίοδο οι πολίτες είχαν τρομακτική αίσθηση κοινωνικής δυστυχίας.
Στο σημείο που εξετάζεται ο δείκτης ικανοποίησης των πολιτών με συσχέτιση του εισοδηματικά κατώτερου 20% με το εισοδηματικά ανώτερο 20% του πληθυσμού (δείκτες κοινωνικής ανισότητας), τα ευρήματα είναι επίσης αρνητικά:
● Στον δείκτη ικανοποίησης από τον τρόπο αξιοποίησης του χρόνου του εισοδηματικά ανώτερου 20% σε σχέση με το εισοδηματικά κατώτερο 20% η Ελλάδα είναι τελευταία με 5,22%, με μέσο όρο του ΟΟΣΑ 2,67%.
● Στον συνολικό δείκτη ικανοποίησης η Ελλάδα είναι 4η από το τέλος.
Η συνολική εικόνα είναι ότι η Ελλάδα, παρά τον αναπτυξιακό κύκλο 2019-2022, είναι ακόμη κάτω από τα προμνημονιακά επίπεδα, ότι η κοινωνική ανέχεια είναι εκτεταμένη και ότι η ανάπτυξη έχει έντονα και διεθνώς… πρωτοπόρα στοιχεία κοινωνικής ανισότητας.
Πάνος Κοσμάς
