Ηρθε η ώρα να μιλήσουμε για πολιτική. Με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας, τα αδιέξοδα της «γαλάζιας» διακυβέρνησης και τις δυνατότητες διεξόδου. Με προγραμματικούς όρους μιας σοβαρής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης που θα ξεκινάει από τα φλέγοντα λαϊκά προβλήματα και θα επεκτείνεται σε κάθε πτυχή της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Αν αυτή την παράγραφο την εκφωνούσαμε σε προηγούμενες εποχές θα προκαλούσαμε το μειδίαμα των περισσοτέρων. Γιατί αυτή η πολιτική, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα υπήρχε. Θα υπήρχε στο πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως προϋπόθεση για να γίνει κυβέρνηση, αλλά και των μικρότερων αντιπολιτευόμενων κομμάτων για να ενισχύσουν τη θέση τους στη διάταξη του πολιτικού συστήματος.
Οι προηγούμενες εποχές όμως διακρίνονταν από κάποια πολιτική κανονικότητα. Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του βρίσκεται σε κρίση. Η κυβέρνηση παραπαίει και η αντιπολίτευση, πρακτικά και πολιτικά, δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση κυβερνάει γιατί δεν υπάρχει κανένας να την αμφισβητήσει ισχυρά, να εκφράσει τη διαρκώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Η Ν.Δ. δεν έχει λύσεις και απλώς διαχειρίζεται τα προβλήματα με επικοινωνιακούς όρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο κόμματα στη συσκευασία του ενός μέχρι να απαλλαγεί το ένα από το άλλο. Οταν αυτό συμβεί, θα δούμε αν και τι παράγεται πολιτικά για την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ τσιμπάει από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν την ενσωματώνει στο σύνολό της και δεν κερδίζει κάτι περισσότερο.
Σε αυτή την πραγματικότητα η αυριανή εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα με κεντρικό θέμα τα φλέγοντα προβλήματα λαϊκής επιβίωσης και ανόρθωσης αποκτά δυναμική εναλλακτικού προγράμματος διακυβέρνησης απέναντι στο τέλμα της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής και στο κενό αντιπολίτευσης.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς, καθώς στο επίκεντρο της εκδήλωσης είναι η ακρίβεια, η ανεργία, η στεγαστική κρίση, η κοινωνική προστασία, το ΕΣΥ, η δημόσια υγεία, το χάσμα που χωρίζει την Ελλάδα από την προηγμένη Ευρώπη. Σε όλα αυτά ξεχωριστή σημασία και ενδιαφέρον αποκτά η τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού αλλά και των προσκεκλημένων του στην εκδήλωση.
Ζητείται προγραμματική συμπύκνωση! Η εκδήλωση οφείλει να απαντήσει σε ένα κεντρικό ερώτημα: υπάρχει εναλλακτική λύση; Υπάρχει διέξοδος από το σημερινό τέλμα; Αν απαντήσει θετικά, ο αντίκτυπός της στις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες θα είναι σημαντικός.
