Να ξεκινήσω από το κεντρικό μήνυμα των ημερών,  λέγοντας ότι αυτήν την μάχη θα την κερδίσουμε όλοι μαζί και είμαι πλέον πεπεισμένος, αφού έχω γυρίσει την Πελοπόννησο απ’ άκρη σ’ άκρη ότι αυτή η νίκη θα αποτελέσει ορόσημο για την Νέα Εποχή της Πελοποννήσου. Τα χαρακτηριστικά αυτής της εποχής τα θέτω εξ’ αρχής στο τραπέζι: Προοδευτική Κοινωνία - Συμπεριληπτικές Πολιτικές - Ισχυρή περιφερειακή οικονομία...

Ωστόσο, επειδή πάντοτε συνήθιζα να αρθρογραφώ σε κρίσιμες στιγμές και έπαιρνα την ευθύνη να μείνουν τα γραπτά μου, αποφάσισα, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, να βάλω το πλαίσιο ενός καθαρού λόγου, προκειμένου να μην υπάρχει κανένα θολό σημείο στην ανοιχτή και έντιμη  σχέση που έχω χτίσει με τους συμπολίτες μου. 

Ο οπαδισμός έχει γίνει της μόδας στο πολιτικό τερέν  της χώρας μας σε βάρος των ιδεών, των αρχών και του σχεδίου. Συνθήματα όπως «να βάψουμε την Ελλάδα μπλε», «να πετύχουμε 13 + 3 στα 13», «να συνεχίσουμε το σερί των νικών μας» (!) είναι μηνύματα που παραπέμπουν στο ελληνικό πρωτάθλημα και όχι σε πολιτικές αναμετρήσεις. Ακόμη και πρόεδρο αθλητικού σωματείου στην Μεσσηνία είδαμε να επιστρατεύεται στην αυτοδιοικητική μάχη υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου και να μαζεύει βέβαια αντί ψήφων θύελλα αντιδράσεων και κατακραυγής. Από την άλλη πλευρά, και τα άλλα πολιτικά κόμματα μπήκαν στο «τρυπάκι»: 100 μέρες μετά τις εθνικές εκλογές να «ξαναμετρήσουν» δυνάμεις, λες και οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ο δεύτερος αγώνας πρωταθλήματος στίβου, πριν τις ευρωεκλογές και μετά τις εθνικές. 

Η Προοδευτική Κοινωνία όμως απαρτίζεται, όχι από οπαδούς, αλλά από πολίτες. Ελεύθερους πολίτες, με άποψη, με γνώση, με δεξιότητες. Πολίτες που θεωρούν πλέον τοξικό τον δημόσιο διάλογο που διέξαγεται με όρους ντέρμπι ποδοσφαίρου. Πολίτες που έχουν στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον και με ρεαλισμό επιλέγουν κάθε φορά συνειδητά «ποιος μπορεί» ή «ποιος μπορεί καλύτερα» να φτιάξει αυτό το μέλλον με ασφάλεια και σιγουριά. Πολίτες που μπορούν σήμερα να εμπιστευτούν τον έναν και λίγο αργότερα τον άλλο πολιτικό, ανάλογα με το ποιος εκφράζει καλύτερα τις προσδοκίες τους. Για την Προοδευτική Κοινωνία, οι εκλογικοί στόχοι των κομμάτων δεν είναι αυτομάτως δική της στόχοι και γρήγορα αντιλαμβάνεται τι την αφορά και τι όχι. Δεν την αφορούν τα συμφέροντα των πολιτικών παραγόντων, αλλά επιδιώκει πια την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των δικών της προσδοκιών. 

Η Νέα Πελοπόννησος είναι ακριβώς η έκφραση αυτής της Προοδευτικής Κοινωνίας: Πρώτον, εμπιστεύεται και σέβεται τον ελεύθερο πολίτη. Δεύτερον, το σχέδιο της απαντάει με συγκλίσεις ευθέως στο ερώτημα «ποιος μπορεί» να φτιάξει το μέλλον με ασφάλεια και σιγουριά. Και τρίτο, έχει την δύναμη της αξιοπιστίας που της εξασφαλίζει η παρακαταθήκη των έργων και των πολιτικών της προηγούμενης περιόδου.   

Στην πατρίδα μας οι πολιτικές εξελίξεις συνήθως καθυστερούν. Σε αυτήν την λογική λοιπόν, έχει εξελιχθεί σε εμμονή η συνεχής επιδίωξη μιας αφηρημένης έννοιας που λέγεται «το νέο». «Να φύγει το παλιό», «να έρθει το νέο» και όλα μοιάζουν με τον σκύλο που κυνηγάει συνεχώς ανεπιτυχώς την ουρά του. Και λέω ότι είναι παλιά επιδίωξη, διότι σήμερα, είναι παγκόσμιο trend η αξιολόγηση του λεγόμενου «IQ Εμπειρίας», όσο πιο έμπειρος είναι λοιπόν κάποιος τόσο περισσότερες είναι οι αναγνωρισμένες του δεξιότητες. Αυτό «το νέο» συνήθως παραμένει κενό. Χωρίς περιεχόμενο, χωρίς πλούτο γνώσεων. Χωρίς εμπειρία ζωής. Και ως εκ τούτου «το παλιό» αδυνατεί από μόνο του να αφήσει πίσω ιδεοληψίες και στερεότυπα. 

Οι Συμπεριληπτικές Πολιτικές όμως δεν αναγνωρίζουν «παλιό» και «νέο». Έχουν φτιαχτεί για όλες και όλους. Αγκαλιάζουν το σύνολο της κοινωνίας. Έχουν ρίζες στην παράδοση του τόπου και για αυτό φύονται ως δέντρα αειθαλή, δυνατά, με τα φυλλώματα τους στραμμένα στο φως  και τις νέες ιδέες. Κρατούν τις αρχές και τις αξίες του τόπου και των προγόνων και τις μπολιάζουν με σύγχρονες αντιλήψεις μιας ανοιχτής και άφοβης κοινωνίας. Στοχεύουν στην ίδια την κοινωνία και επιδιώκουν να χτίσουν μια χώρα, όπου ο καθένας θα μπορεί να κυνηγάει τα όνειρά του. 

Η Νέα Πελοπόννησος  είναι ο πιο ισχυρός αγωγός αυτών των Συμπεριληπτικών Πολιτικών γιατί γεννήθηκε και ζει ως δικό τους πολιτικό τέκνο: Πρώτον, στους κόλπους της συνυπάρχει το παλιό και το νέο, το δεξιό, το αριστερό, το κεντρώο και το απολίτικο, κάθε κοινωνική τάξη και επαγγελματική ομάδα. Δεύτερον, απευθύνεται σε όλην την κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς. Και τρίτο, έχει το σχέδιο προκειμένου να χτίσει μια περιφέρεια που θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους και δεν θα αφήνει κανέναν και καμία μόνους πίσω στον δρόμο. 

Το κεντρικό Κράτος ήθελε πάντα να «πνίξει» την αυτοδιοίκηση: πότε από υπερβολική αγάπη (στις εκλογές), πότε από ανταγωνισμό εξουσίας (την υπόλοιπη περίοδο). Πάνω σε αυτήν την άποψη λοιπόν, όπου δεν βρήκε αντιστάσεις, επέβαλε σε όλα τα επίπεδα τους κεντρικούς του σχεδιασμούς. Ως εκ τούτου, η διαχείριση των πόρων της Ευρώπης ακολουθεί μια εθνική στρατηγική, που αγνοεί επιδεικτικά τις παραμέτρους των διαπεριφερειακών και ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων. Και βεβαίως, το σύνολο των πόρων ακολουθεί και την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων, δηλωμένων και  άδηλων συμφερόντων. Το πρόσταγμα του «Καλλικράτη» για 13 ισχυρές περιφέρειες και το δόγμα της Ευρώπης ως δομή που θα στεγάζει ισχυρές περιφερειακές οικονομίες πήγε γρήγορα περίπατο και η χώρα επανήλθε στις γνωστές τις αδράνειες και τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις για την διοίκηση. 

Η Ισχυρή Περιφερειακή Οικονομία ωστόσο δεν μπορεί να δομηθεί πάνω σε διαψευσμένα πολιτικά αφηγήματα, που έχουν οδηγήσει πολλάκις την οικονομία της χώρας στα βράχια. Η Ισχυρή Περιφερειακή Οικονομία απαιτεί παραμετροποιημένο σχεδιασμό, τοπικές στρατηγικές, χαρτογράφηση ειδικών προβλημάτων και προκλήσεων, ανυποχώρητη διεκδίκηση απέναντι στις Εθνικές και τις Ευρωπαικές Αρχές και ετοιμότητα σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου οι πόροι είναι λιγοστοί και θα μειωθούν περαιτέρω στο μέλλον. 

Η Νέα Πελοπόννησος μπορεί ρεαλιστικά και αξιόπιστα να χτίσει μια Ισχυρή Περιφερειακή Οικονομία: Πρώτον, οι πολιτικές της την προηγούμενη περίοδο απέδωσαν τόσο σε αριθμούς όσο και στην βελτίωση της καθημερινότητας (μείωση της ανεργίας, αύξηση του τοπικού ΑΕΠ και αλματώδης αύξηση των τουριστικών μεγεθών και των εξαγωγών). Δεύτερον, έχει πρόσωπα με κύρος που διεκδικούν με σθένος και άμυλα, ως ισότιμοι εταίροι των Ελληνικών κυβερνήσεων και των Ευρωπαίων Περιφερειαρχών.  Και τρίτο, πιστεύει στον θεσμό και τον υπηρετεί βαθιά. 

Προσωπικά, ως Πέτρος Τατούλης είμαι ταγμένος στην Πελοπόννησο. 

Η Νίκη της Νέας Πελοποννήσου στις 8 Οκτωβρίου θα αποτελεί 

• ένα άλμα για την Προοδευτική Κοινωνία, 

• για να αναλάβει σοβαρή πρωτοβουλία για την εμπέδωση των αναγκαίων για τον εκσυγχρονισμό της πατρίδας μας Συμπεριληπτικών Πολιτικών 

• και ταυτόχρονα το χτίσιμο μιας Ισχυρής Περιφερειακής Οικονομίας που θα βάζει πρωταγωνίστρια την Πελοπόννησο και τους πολίτες της. 

Πάμε όλες και όλοι στην κάλπη!