Σήμερα όταν λέμε την φράση “Κοράκιασα από τη δίψα μου” εννοούμε ότι το στόμα μας στέγνωσε εντελώς και ότι θα κάναμε τα πάντα για λίγο νερό. Γνωρίζετε όμως πως προέκυψε η συγκεκριμένη φράση;

Γράφει η Κωνσταντίνα Καλογήρου | Φιλόλογος

Σύμφωνα με τον μύθο, σε κάποια ορεινή πόλη της Ελλάδος οι κάτοικοι αποφάσισαν να προσφέρουν μια θυσία στον θεό Απόλλωνα. Όμως, το ιερό νερό που χρησιμοποιούσαν στις θυσίες βρισκόταν σε δύσβατα φαράγγια.

Ξαφνικά, παρουσιάστηκε ένα κοράκι που προσφέρθηκε να αναλάβει το δύσκολο εγχείρημα να φέρει το ιερό νερό από την πηγή. Οι άνθρωποι του έδωσαν μια μικρή υδρία, το κοράκι την άρπαξε με τα νύχια του και πέταξε με κατεύθυνση προς την πηγή. Όταν έφτασε, αντίκρισε δίπλα ακριβώς στην πηγή, μια συκιά, με άγουρα σύκα. Λαίμαργο και πεινασμένο όπως ήταν, το κοράκι, έφαγε μερικά σύκα εκείνη την ώρα και αποφάσισε να περιμένει εκεί μέχρι να ωριμάσουν και τα υπόλοιπα. Δύο μέρες αργότερα, όταν ωρίμασαν τα σύκα, έφαγε αρκετά να χορτάσει και θυμήθηκε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είχε πάει στην πηγή.

Πώς θα δικαιολογούσε, όμως, την καθυστέρησή του; Γέμισε με νερό την μικρή υδρία, άρπαξε με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι που διέκρινε κοντά στους θάμνους και πέταξε για την πόλη. Όταν έφτασε, οι κάτοικοι θέλησαν να μάθουν τον λόγο της αργοπορίας του. Το κοράκι ισχυρίστηκε ότι το φίδι έπινε το νερό από την πηγή, με αποτέλεσμα αυτή να αρχίσει να στερεύει. Οι άνθρωποι, πίστεψαν όσα τους είπε το κοράκι και σκότωσαν το ερπετό.Το φίδι, όμως, ήταν του θεού Απόλλωνα, ο οποίος οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει το κοράκι για τα ψέματά του, που οδήγησαν στο να θανατωθεί το φίδι. Έτσι από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που το κοράκι προσπαθούσε να πιει νερό από κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Το κοράκι τριγυρνούσε συνεχώς διψασμένο, μέχρι που κάποια στιγμή, ο θεός Απόλλωνας το λυπήθηκε και το έκανε αστέρι στον ουρανό.

Από τότε, λοιπόν, όποιος διψούσε πολύ έλεγε «Κοράκιασα από τη δίψα μου »...

Δείτε όλες τις δημοσιεύσεις της στήλης του Loutraki365.gr, με τίτλο: "Ομιλείτε ελληνικά"