Καλοκαίρι του 1969 στο Λουτράκι. Η δικτατορία μετρούσε ήδη δυο χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά στη λουτρόπολη η καθημερινότητα κυλούσε, με τους μονίμους κατοίκους να καταπιέζονται, όπως όλοι οι Έλληνες, αλλά να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κατάσταση που είχε επιβληθεί με τη βία και τα όπλα που η ίδια η πατρίδα είχε παραδώσει για την ασφάλειά της, στην ομάδα των Συνταγματαρχών, οι οποίοι αποφάσισαν να τα στρέψουν εναντίον της.
Οι κανόνες ήταν αυστηροί και στο Λουτράκι, όπως σε ολόκληρη την Ελλάδα. Δυο νεαροί τότε, μαθητές στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την επομένη χρονιά, έχουν πάει να διασκεδάσουν στο μικρό Λούνα Πάρκ που στηνόταν από τότε στο Πάρκο…
Από τα πλέον δημοφιλή παιχνίδια ήταν οι κρίκοι. Το γνωστό παιχνίδι με τα μπουκάλια στο κέντρο του υπαίθριου περιπτέρου, στων οποίων του “λαιμό” επιχειρούν οι συμμετέχοντες να βάλουν κρίκους, που “νοικιάζουν” έναντι αμοιβής από τον υπεύθυνο…
Οι δυο νέοι σπαταλούν το πολύτιμο χαρτζιλίκι τους, προκειμένου να περάσουν την ώρα διασκεδάζοντας, αφού οι διέξοδοι για τους νέους της εποχής στο Λουτράκι δεν ήταν και πολλές. Η ώρα περνούσε και ο ήλιος κόντευε δύσει, κάτι που σήμαινε πως έπρεπε να φύγουν σε λίγο, αφού ίσχυε “απαγόρευση κυκλοφορίας” για τους μαθητές. Κυκλοφορούσε και επόπτης στους δρόμους, προκειμένου να ελέγχει μήπως κάποιος μαθητής ήταν εκτός του σπιτιού του. Κι αν έπιανε κάποιος, τότε ο παραβάτης μαθητής είχε την αποβολή στο “τσεπάκι” την επομένη ημέρα…
Η τελευταία τους προσπάθεια με τους κρίκους ήταν επιτυχημένη από μια φορά για τον καθένα… Δυο μπουκάλια με χρωματιστά λικέρ, τη χαρά της χημείας και με βαρύ αλκοόλ γεμάτο από σάκχαρα (από τα πλέον επικίνδυνα για κατανάλωση) έγιναν δικά τους, με τις δυο επιτυχημένες βολές τους. “Μεθυσμένοι” από χαρά, αλλά προς το παρόν νηφάλιοι οργανικά, παίρνουν τα δυο μπουκάλια και το δρόμο της επιστροφής για τα σπίτια τους, ανοίγοντας το βήμα τους, αφού ο ήλιος δεν φαινόταν διατεθειμένος να τους κάνει τη χάρη να περιμένει λίγη ώρα ακόμη, για να δύσει…
Φθάνοντας έξω από το σπίτι του ενός η… φαεινή ιδέα να δοκιμάσουν από τα “λάφυρα” που είχαν αποκτήσει από το παιχνίδι τους με τους κρίκους, φαινόταν αθώο και καθόλου χρονοβόρο. Επέλεξαν να ανοίξουν το μπουκάλι με το κόκκινο ποτό. Το άλλο ήταν μπλε και όσο κι αν φαινόταν περίεργο, άλλο τόσο τους απέτρεπε ως χρώμα να το βάλουν στο στόμα τους…
Ανοίγοντας το μπουκάλι με το κόκκινο ποτό η έντονη, αλλά ακαθόριστη, οσμή κερασιού πλημμύρισε τα ρουθούνια τους. Πρώτα ο ένας και μετά ο άλλος δοκίμασαν από μια μικρή γουλιά. Πολύ γλυκό και εύγευστο… Η δεύτερη γουλιά ήταν υποχρεωτική για να επιβεβαιώσει την πρώτη και… γουλιά στη γουλιά το μισό μπουκάλι είχε εισέλθει στους δυο παρθένους οργανισμούς. Το μυαλό των νεαρών όμως, είχε σταματήσει παράλληλα να λειτουργεί με διαύγεια. Το υπόλοιπο μισό μπουκάλι φάνηκε υποχρέωση, αφού κανείς από τους δυο δεν ήθελε να πάει στο σπίτι του με μισό μπουκάλι ποτό. Δεν θα υπήρχε δικαιολογία για το τι είχε γίνει το μισό μπουκάλι που έλειπε…
Με την κουβέντα και το… λικεράκι η ώρα περνούσε και ο επόπτης που κυκλοφορούσε στους δρόμους του Λουτρακίου για να ελέγχει αν κάποιος μαθητής ήταν εκτός σπιτιού, φάνταζε απίστευτο αστείο που έφερνε γέλια στους δυο νεαρούς. Εντωμεταξύ, το μπουκάλι με το μπλε ποτό έμοιαζε στα μάτια τους ιδιαιτέρως ελκυστικό… Κι έτσι δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για να το ανοίξουν.
Είχαν φθάσει μεσάνυχτα, όταν πήραν πλέον την απόφαση να “το διαλύσουν”. Ο ένας ήταν στην είσοδο τους σπιτιού του. Ο άλλος όμως, είχε 4-5 στενά να περπατήσει… Τοίχο-τοίχο προσπαθούσε να φθάσει τρεκλίζοντας στο σπίτι του, έχοντας στο μυαλό του την κατσάδα που θα άκουγε. Τελικά άκουσε μια σφυρίχτρα… Πάγωσε. Ο επόπτης κατευθυνόταν στο μέρος του και η συνέχεια ήταν όπως τη φαντάστηκε σε εκατοστά του δευτερολέπτου. Η αποβολή ήρθε, όπως ήρθε και η κατσάδα, αλλά και η τιμωρία. Αλλά βέβαια, μπόρα ήταν και πέρασε και τώρα έχει εκείνος παιδιά…
Στη διάρκεια της μετέπειτα ζωής του, ο νεαρός τότε, μαθητής, μπήκε στο Πανεπιστήμιο, έκανε την επαγγελματική του σταδιοδρομία και έγινε και Πρόεδρος πολύ γνωστού επιστημονικού Συλλόγου των Αθηνών… Είχαν περάσει 40 περίπου, χρόνια από την ημέρα με τα δυο μπουκάλια λικέρ, όταν άκουσα ο ίδιος, μέσα στο Καφενείο της Βουλής, την ιστορία από τον ίδιο τον “παραβάτη” επί επταετίας… “μέθυσο” νεαρό. Η νεανική εκείνη “τρέλα” από το καλοκαίρι του 1969 του έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη του. Όσο για… κρίκους, σε υπαίθριο Λούνα Παρκ, ο ίδιος ομολόγησε ότι ουδέποτε έπαιξε ξανά…
