Συνέντευξη της προέδρου του σωματείου Λόγου και Τέχνης «ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ», Όλγα Κονομόδη - Θωμά στην Μίνα Γιαννούλη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Α-Τύπος...
Εκπαιδευτικός με εμπειρία ετών. Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ο ρόλος του δασκάλου έχει αλλάξει;
Κατ ‘ αρχήν οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε την τυπική έννοια , τη βαθύτερη σημασία και όλες τις προεκτάσεις των δύο βασικών λέξεων του ερωτήματος για να επισημανθεί εάν υπάρχει μεταξύ τους αλληλεπίδραση και σε αρνητική περίπτωση εάν θα πρέπει να υπάρξει. Κατά την ταπεινή μου άποψη η περίφημη ‘’ παγκοσμιοποίηση’’, εξελίχτηκε αποκλειστικά σε οικονομικό επίπεδο και ήδη έχει περιέλθει σε τέλμα .Δεν επεκτάθηκε καθόλου σε κοινωνικό , πολιτιστικό και πολιτισμικό επίπεδο, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να ήταν το κυρίαρχο ζητούμενο. Και σαν τέτοιο εννοώ όχι την άλογη μίξη πολιτισμών ή την επιβολή του ενός στον άλλον, αλλά την επαφή , την επικοινωνία και την κατανόηση. Όσον αφορά στον ‘’ δάσκαλο’’, ο ρόλος του δεν πρέπει να είναι απλά η προετοιμασία των μικρών μαθητών για να δεχθούν αδιαμαρτύρητα και φυσιολογικά την ένταξή τους σε κάποιο προκατασκευασμένο από άλλους παγκόσμιο ή εθνικό οικονομικό σύστημα ή αν θέλετε οποιοδήποτε κοινωνικό ή πολιτιστικό σύστημα ,αλλά να λάβουν την κατάλληλη παιδεία και καλλιέργεια , πνεύματος και ψυχής , ώστε να δημιουργήσουν τα ίδια και με ελεύθερη τη βούλησή τους, το δικό τους ηθικό κόσμο , το δικό τους κοινωνικοοικονομικό μοντέλο, τις δικές τους αισθητικές και πολιτιστικές αξίες , για τις οποίες αξίζει να παλέψουν στην ζωή τους. Αυτός είναι ο ρόλος του δασκάλου , αυτή είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση των μικρών παιδιών από δασκάλους και γονείς και αυτός είναι ο προορισμός των ανθρώπων. Να μην μπαίνουν σε καλούπια και να διαμορφώνουν οι ίδιοι τις συνθήκες που θα ζήσουν.
Το σύγχρονο σχολείο μένει μόνο στη μετάδοση των βασικών γνώσεων ή ενεργοποιεί τους μαθητές με δράσεις, προετοιμάζοντας τους ως ενεργούς πολίτες;
‘Έχοντας σαν δεδομένο ότι οι μαθητές σε λίγα χρόνια θα γίνουν ακαδημαϊκοί πολίτες, θα ασκούν πολιτικά δικαιώματα , θα διαμορφώνουν σχέσεις στην κοινωνία , θα ενταχθούν σε χώρους εργασίας και θα κάνουν οικογένειες, η διαπαιδαγώγηση ασφαλώς θα πρέπει να τους προετοιμάσει για όλα όσα θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν. Κυρίαρχα όμως θα πρέπει να δοθεί έμφαση στο ανθρωπιστικό και ηθικό μέρος της προσωπικότητας , γιατί αυτό αποτελεί το θεμέλιο επάνω στο οποίο κτίζονται οι σωστές κοινωνικές σχέσεις .Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε βέβαια την προετοιμασία των μαθητών για την επίτευξη των επαγγελματικών τους και μορφωτικών τους στόχων, αλλά η εκπαίδευση της σκέψης και του πνεύματος έχει αξία μόνον αν συνδυάζεται με την καλλιέργεια της ψυχής, των αρετών και της ευγενούς κοινωνικοποίησης. Αυτά διδάσκονται τόσο με το καθημερινό παράδειγμα των διδασκόντων, αλλά και των γονέων τους , όσο και με πρακτικές και δράσεις που τους προετοιμάζουν για την είσοδό τους στην κοινωνία .
Τι είναι εκείνο που διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία ενός σχολείου; Πως βλέπετε το μέλλον στην εκπαίδευση;
Για την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου απαιτούνται πολλές προυποθέσεις, όπως, ικανό και επαρκές διδακτικό προσωπικό, μαθητές φιλόπονοι και διαθέσιμοι να ενσωματώσουν τις γνώσεις και τις διδαχές, γονείς που να συνεισφέρουν στην καλή σχέση δασκάλων και μαθητών ,ενδεδειγμένο νομοθετικό πλαίσιο , στήριξη από πλευράς τοπικής αυτοδιοίκησης και κτιριακή – υλικοτεχνική υποδομή . Από αυτές τις προυποθέσεις και με βάση την 37χρονη εμπειρία μου , ιδιαίτερα σημαντική , αλλά ατυχώς παραγνωρισμένη , είναι η σωστή , υγιής και συνεχής συνεργασία των δασκάλων με τους γονείς, διότι σε αυτήν στηρίζεται η σωστή εκπαίδευση των παιδιών , η προσαρμογή του δασκάλου στην προσωπικότητά τους , η εμπιστοσύνη και η αγάπη των μαθητών προς τους δασκάλους και η καλή διάθεση όλων των παραγόντων για την παράδοση και πρόσληψη της διδασκαλίας. Διότι στην περίπτωση που υπάρχει από το περιβάλλον των μαθητών επιφυλακτικότητα και καχυποψία σε βάρος των δασκάλων και του σχολείου γενικότερα , αυτό το πνεύμα μεταδίδεται στον μαθητή και τον καθιστά αρνητικό λήπτη της διδασκαλίας , των συμβουλών και της προσφοράς των δασκάλων.
Θεωρείτε πως μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης επιτυγχάνεται η κοινωνική προσφορά ή υπάρχουν και άλλοι τρόποι που λειτουργούν συνδυαστικά;
Εν πρώτοις σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια ! Θεωρώ ότι κάθε πολίτης και δημότης μπορεί και πρέπει να διαθέτει ένα μέρος από τον ελεύθερο χρόνο του για να συμβάλλει στα κοινά πράγματα και ιδίως του τόπου του. Δεν έχει σημασία το μέγεθος και η ποιότητα της προσφοράς, όσο ο αριθμός των ενεργών πολιτών και δημοτών, διότι ακόμα και με μία μικρή συμβολική συμμετοχή όλων το αποτέλεσμα θα είναι σπουδαίο και εντυπωσιακό. Η μικρή συμμετοχή μου στα δημοτικά πράγματα οφείλεται σ αυτήν ακριβώς την πεποίθησή μου και στο γεγονός ότι δεν αποδέχομαι την συνήθη στην χώρα μας αφ’ υψηλού και εκ του μακρόθεν κριτική των δημοτικών πραγμάτων , χωρίς ενεργή προσπάθεια για συμμετοχή στην αλλαγή και στην βελτίωσή τους. Ακόμη κι αν πρόκειται για γυναίκα εργαζομένη και με πολυμελή οικογένεια. Αλλά δεν είναι καθόλου απαραίτητο να συμμετάσχει κανείς σε εκλογές και να ενταχθεί σε δομές εξουσίας, για να βοηθήσει τον τόπο του, αφού την διάθεση για προσφορά μπορεί να την εκδηλώσει μέσα από ποικίλους φορείς του ιδιωτικού τομέα όπου άλλωστε υπάρχει και πολύ μεγαλύτερη ευχέρεια για πολλές δραστηριότητες και ιδίως σχετιζόμενες με τον πολιτισμό .
Με βοηθάει η απάντησή σας για να προχωρήσουμε. Πρόεδρος του Σωματείου Λόγου και Τέχνης ΄΄ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ΄΄.
Ποιός ήταν ο λόγος να ασχοληθείτε με το Σωματείο;
Επέλεξα να ασχοληθώ με το ιστορικό Σωματείο Λόγου και Τέχνης ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ , με πολύχρονη συμμετοχή στον πολιτισμό του τόπου μας ,και αφού με εξέλεξαν τα μέλη ως Πρόεδρο , προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να γίνουν οι διοργανώσεις και οι ημερίδες που θα μπορούσαν να στείλουν κάποιες ακόμη ακτίνες φωτός στον τόπο μας, κυρίως σε επίπεδο πολλών ειδών τέχνης ( ζωγραφική , γλυπτική , ποίηση, μουσική , διήγημα , παραμύθι).Επίσης , επειδή πιστεύουμε στις συνεργασίες , είμαστε ανοιχτοί και ήδη έχουμε συνεργαστεί με μεγάλη επιτυχία με άλλα Σωματεία , με Ιδρύματα , με Βιβλιοθήκες δήμων , με εθελοντές Ομάδας Αστρονομίας κ. ά. Είναι ακόμα ιδιαίτερα ευτυχές το γεγονός της συνεργασίας και της στήριξης του Δήμου Κορινθίων και του Δήμου Λουτρακίου -Περαχώρας - Αγ.Θεοδώρων , ιδιαίτερα δε του ΚΕΠΑΠ του Δήμου Κορινθίων .
Χάρη στην τεχνολογία βλέπουμε πολλούς να αυτοβαπτίζονται ΄΄ποιητές΄΄, χωρίς καμία συστολή. Κάπου είχα διαβάσει πως ΄΄εχθροί΄΄ της ποίησης είναι εκείνοι που θεωρούν εαυτούς ποιητές χωρίς να είναι επί της ουσίας. Η άποψή σας;
Αναμφισβήτητα διανύουμε μια μακρά περίοδο πνευματικής ρηχότητας και δημιουργικής ευτέλειας, όχι μόνον στην τέχνη αλλά και σε κάθε ευγενές πνευματικό δημιούργημα που περιέχει αναζητήσεις στον χώρο της ευαισθησίας, του ανθρωπισμού και της ηθικής. Μεν η κατάπτωση αυτή γίνεται αντιληπτή , τότε είναι δυνατόν να βελτιωθεί, εάν όμως με μεγάλη γενναιοδωρία θεωρείται ότι κάθε πνευματικό δημιούργημα είναι τάχα σημαντικό και σπουδαίο, τότε η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Καθένας που γράφει σε ελεύθερο ή ελευθερωμένο στίχο δεν γίνεται Ελύτης ούτε Σεφέρης ούτε Ρίτσος. Όπως άλλωστε και όποιος δημιουργεί μοντέρνα χορογραφία δεν γίνεται Μπεζάρ ή όποιος ζωγραφίζει αφαιρετικά δεν γίνεται Πόλοκ. Αν οι αυτοαποκαλούμενοι και αυτοδιαφημιζόμενοι ‘’ποιητές’’ μειώμένης μόρφωσης και καλλιέργειας, που λαμβάνουν ψευτοβραβεία σκοπιμότητας, είχαν το ‘’γνώθι σαυτόν’’ και επίσης αν μπορούσαν να γνωρίζουν τον πραγματικό αντίκτυπο της ανάγνωσης των ποιημάτων τους από αληθινούς φίλους και γνώστες της ποιήσης, θα απέφευγαν να εκτεθούν οι ίδιοι και να βλάψουν έτσι τον εαυτόν τους και την ποίηση. Εδώ και πολλές δεκαετίες ο μοναδικός Δημήτρης Ψαθάς , κάτι προφανώς είχε αντιληφθεί και μας προσέφερε τον καταγέλαστο χαρακτήρα του ψευτοποιητή Φανφάρα στην αλησμόνητη ταινία του ‘’Ξύπνα Βασίλη
Ο δημιουργός οφείλει να γνωρίζει ότι η συνεισφορά του στον ποιητικό λόγο πρέπει να έχει ποιότητα;
Επί αιώνες γνωρίζαμε ότι σε κάθε έργο και δημιούργημα της τέχνης ενυπάρχει άρρηκτα η ‘’μορφή’’ και το ‘’περιεχόμενο’’ , τα οποία βρίσκονται σε ισορροπία στον κλασσικισμό και υπερισχύει ο πλούτος του περιεχομένου στον ρομαντισμό. Από τον περασμένο αιώνα όμως , οι κανόνες τέθηκαν υπό αμφισβήτηση και προέκυψε ένα πλήθος σημαντικότατων ρευμάτων που έδωσαν νέα πνοή στις τέχνες και μεταξύ αυτών βέβαια στην ποίηση. Παραμερίστηκε ο ισοσύλλαβος στίχος , το αυστηρό μέτρο , η ομοιοκαταληξία. Δόθηκε η ευτυχής δυνατότητα σε εμπνευσμένους ποιητές να εκφράσουν πολύ καλύτερα τα συναισθήματά τους , όμως παράλληλα , δόθηκε η ατυχής δυνατότητα σε ανθρώπους με περιορισμένη μόρφωση , ελάχιστη πνευματική καλλιέργεια και ανύπαρκτο ταλέντο να εμφανίζονται ως δήθεν ποιητές. Έτσι προκλήθηκε ένα αφόρητο ‘’μπαστάδερμα’’ της υψηλότερης και πνευματικότερης τέχνης , που προέρχεται αποκλειστικά από τον πολιτισμό της χώρας μας και την οποία εμείς οι Έλληνες εκπροσωπούμε μέχρι σήμερα επάξια.
Τελευταία ερώτηση κα. Κονομόδη. Ποιά είναι τα μελλοντικά σχέδια του Δ.Σ; Θα συνεχίσετε στα ίδια μονοπάτια ή θεωρείτε την ανανέωση επιβεβλημένη;
Αυτή τη στιγμή , το μόνο που έχω στο μυαλό μου , είναι να προσφέρω με όποιον τρόπο μπορώ και με όποια ιδιότητα έχω, στη στήριξη της διανόησης της τέχνης και του πολιτισμού στον τόπο μου.
Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι να συνεχίσετε, αφήνοντας το δικό σας στίγμα, διαφορετικό και ουσιαστικό στον πολιτισμό.
Η Όλγα Κονομόδη - Θωμά, είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπηρετεί την δημόσια εκπαίδευση ως δασκάλα επί 37 συναπτά έτη, έχοντας προσφέρει τις υπηρεσίες της στο δημόσιο σχολείο με μεράκι και αγάπη. Έχει ολοκληρώσει με επιτυχία το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Ανοικτού Πανεπιστημίου με αντικείμενο τις «Σπουδές στην Εκπαίδευση». Είναι πρόεδρος του σωματείου Λόγου και Τέχνης «ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ». Έχει διατελέσει πρόεδρος του Ναυτικού Ομίλου Κορίνθου και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Κορίνθου. Σύζυγος του Δημητρίου Κονομόδη, γνωστού δικηγόρου Κορίνθου και μητέρα τριών παιδιών, της Έλενας, του Γιάννη και της Βασιλικής. Δραστήρια και δυναμική, με έντονη παρουσία στα κοινά. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα που δεν εφησυχάζεται.
Από την εφημερίδα Α-Τύπος
