Είναι γνωστό πως τις τελευταίες ώρες το ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει ίσως τη σημαντικότερη κρίση της επαγγελματικής του ιστορίας. Αποτελέσματα αγώνων κρίνονται στις δικαστικές αίθουσες, καυστικά σχόλια «χαμηλού επιπέδου» εξαπολύονται από παράγοντες μεγάλων ομάδων, η ανεπαρκής διαιτησία για ακόμη μια φορά στο επίκεντρο, το Grexit βρίσκεται υπό συζητήσεις και το πανηγύρι δεν έχει τελειωμό. Όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος δέχεται καθημερινά καταιγισμό ειδήσεων, όπως αποφάσεις του αθλητικού δικαστηρίου, δηλώσεις υπευθύνων επικοινωνίας, αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα κτλ.
Τι σχέση έχουν αυτά με το ποδόσφαιρο; Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στον πλανήτη γιατί εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου μπορούν να γίνουν εκπληκτικά πράγματα, στην προσπάθεια των δύο ομάδων που αγωνίζονται να φτάσουν στο στόχο, που δεν είναι άλλος από το γκολ.
Ας αναλογιστούμε όλοι, ο καθένας ξεχωριστά όμως, σαν φίλαθλος κάποιας συγκεκριμένης ομάδας. Μας αξίζει το ποδόσφαιρο που έχουμε;
Κατά τη γνώμη μου το ελληνικό ποδόσφαιρο μπάζει από πολλές μεριές. Είναι σαν μία βάρκα που γεμίζει συνεχώς τρύπες και είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα βουλιάξει.
Σε κάθε πρόβλημα όμως υπάρχει μία ρίζα. Κάτι που το γεννά και το εξελίσσει. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο η ρίζα του προβλήματος είναι η έλλειψη αθλητικής παιδείας του φίλαθλου κόσμου και των παραγόντων. Λείπει παιδεία από αυτόν τον τόπο.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν. Για ποιόν λόγο δεν υπάρχουν οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας στο γήπεδο; Για ποιόν λόγο δεν δίνει τη συγκατάθεσή της η ΕΛ.ΑΣ; Για ποιο λόγο η ΕΛ.ΑΣ περιφρουρεί Ανώνυμες Εταιρίες; Για ποιόν λόγο οι ομάδες-Α.Ε δεν προσλαμβάνουν εταιρίες φύλαξης για την ασφάλεια των αγώνων και οι «πρωτόγονοι» οπαδοί τους ξεσπούν στην αστυνομία ; Για ποιόν λόγο η κυβέρνηση δεν έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με μεγαλοπαράγοντες ομάδων; Γιατί τους «χαϊδεύουν» και εξυπηρετούν εξωαγωνιστικά τους συμφέροντα; Γιατί οι αθλητικογράφοι δημιουργούν εμπόλεμο κλίμα μεταξύ των φιλάθλων (σε ορισμένες περιπτώσεις πιο εχθρικό από τους παράγοντες); Γιατί πλέον το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει καταντήσει παιχνίδι παραγόντων και συμφερόντων και έχει ξεφύγει από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου;
Τα ερωτήματα που μπορούμε να παραθέσουμε είναι αμέτρητα και ο καθένας με τη κρίση του μπορεί να δώσει μία απάντηση σε όλα αυτά.
Είναι πλέον γεγονός ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει καταντήσει υποχείριο επιχειρηματιών με αντικρουόμενα συμφέροντα, που επέλεξαν να ασκήσουν πολιτική και να κερδίσουν «δύναμη» μέσω των φιλάθλων της εκάστοτε ομάδας. Έχουν δημιουργήσει στρατιές φιλάθλων που είναι έτοιμοι να προκαλέσουν αναταραχή οποιαδήποτε στιγμή τους ζητηθεί, αν τα συμφέροντα του «αφεντικού» τους θίγονται. Οι περισσότερες αθλητικές ειδήσεις πλέον, περιλαμβάνουν το όνομα ενός εκ των ιδιοκτητών της λεγόμενης BIG4 (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ). Σε μεγάλο ποσοστό των άρθρων που κυκλοφορούν, γίνεται σύγκριση μεταξύ της δυναμικής των ιδιοκτητών, και ο καθένας με τις καυστικές του δηλώσεις, προσπαθεί να ξεπεράσει τον άλλο (σαν τις γνωστές, σε όλους τους άντρες, εφηβικές συζητήσεις με τον χάρακα).
Για να συνοψίσουμε κάπου εδώ, οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες κάνουν τη δουλειά τους και κανένας δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό. Είναι ένα πλάνο που τους αποφέρει κέρδη και αγωνιστικά (είναι γνωστό ότι φανατισμός γεμίζει γήπεδα) και εξωαγωνιστικά (συνεργασίες με κυβερνήσεις, δύναμη άσκησης πολιτικής κτλ.). Σε μία χώρα με υγιείς και σκεπτόμενους φιλάθλους που χαίρονται και σέβονται το ποδόσφαιρο σαν άθλημα, αλλά σέβονται και τους εαυτούς τους, οι κινήσεις τους δεν θα είχαν κανένα αντίκρισμα. Εν αντιθέσει θα είχαν δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς στις τάξεις των φιλάθλων, παρά «στρατιώτες» και «πελάτες».
Δυστυχώς αυτή η χώρα δεν είναι η Ελλάδα και φυσικά έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει.
Υ.Γ. Οι ομάδες δεν ανήκουν σε κανέναν επιχειρηματία, παρά μόνο η διαχείρισή τους. Οι ομάδες ανήκουν στους φιλάθλους τους και μόνο σε αυτούς. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα σώσουμε το αγαπημένο μας άθλημα. Το ποδόσφαιρο.
Ζέρβας Πάρις
