Παρά το ατύχημα που είχε με το ποδήλατο στα τέλη Αυγούστου, ο Άγγελος Βασιλείου απέδειξε πως τα πάντα είναι δυνατά αρκεί να το πιστέψεις. Ο νεαρός αθλητής, ο οποίος γυμνάζεται με τον Βασίλη Κρομμύδα, στέφθηκε πριν από λίγα 24ωρα παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των ανδρών στο δίαθλο και με δηλώσεις του στο επίσημο site της ομοσπονδίας Μοντέρνου Πεντάθλου αποκάλυψε πως ακόμα... ανατριχιάζει στη σκέψη ότι ήρθε μια τόσο μεγάλη διάκριση σε μια διοργάνωση όπου συμμετείχε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
«Δεν περίμενα, να κατακτήσω το χρυσό, τουλάχιστον όχι στην κατηγορία των ανδρών. Αποφάσισα τελευταία στιγμή να μετέχω, βλέποντας τα μεγάλα ονόματα, κυρίως τον Τσέχο Σβόμποντα, που ήταν επί σειρά ετών πρωταθλητής στο συγκεκριμένο αγώνισμα. Ο βασικός μου στόχος ήταν να κοντραρίστω απέναντι στους ισχυρότερους, να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και να παλέψω για ένα μετάλλιο. Προφανώς, κανείς δεν αγωνίζεται για να χάσει, βέβαια, αλλά δεν αποτελούσε αυτοσκοπό», είπε ο Βασιλείου, ο οποίος δεν έκρυψε πως είχε ονειρευτεί από μικρή ηλικία τη συγκεκριμένη στιγμή.
«Το είχα ονειρευτεί από μικρή ηλικία για να είμαι ειλικρινής. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) όμως, όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, για μερικές μέρες οι άνθρωποι "δειλιάζουμε" να το πιστέψουμε. Σαν να είναι κάτι εύθραυστο, και φοβόμαστε μην χαλάσει».
Αναφερόμενος στον αγώνα είπε ότι «η αλήθεια είναι ότι έκανα κάποια τακτικά λάθη, οδήγησα όλη την κούρσα και στα τρία μέρη, δίνοντας στον Τσέχο αντίπαλό μου το πλεονέκτημα του "κυνηγού". Όπως είπα, δεν τρέχω για να χάσω, και πιστεύω ότι δεν υπάρχει πιο καθαρή νίκη, από αυτήν που γίνεται από μπροστά. Οδηγώντας την κούρσα, μ’ αρέσει να ελέγχω τους αντιπάλους μου, και να τιμώ με τον τρόπο μου τον Στιβ Πρεφοντέν, την επιτομή του "front-running". Όσο για το ποτέ πίστεψα ότι μπορούσα να κατακτήσω τον τίτλο, θα απαντήσω, μόλις έσκισα την κορδέλα του τερματισμού, σε όλα τα αλλά σημεία απλώς έκανα εφαρμογή του πλάνου μου, και ήλπιζα ότι ο καλύτερός μου εαυτός να είναι αρκετός να με φτάσει πρώτο στον τερματισμό. Το γεγονός ότι κέρδισα στις 28/10, ημέρα εθνικής επετείου, έναν αγώνα στον οποίο πήγα σαν ο μόνος Έλληνας αθλητής, με κάνει ακόμα να ανατριχιάζω. Η αλήθεια είναι ότι ο αθλητισμός, και ιδιαίτερα ο πρωταθλητισμός, προσφέρει περισσότερες πικρίες παρά χαρές, αλλά είναι κάτι στιγμές σαν και αυτή, που κάνουν το κλάμα, το αίμα, τους τραυματισμούς και τις ατυχίες αντιμετωπίσιμες».
Όσον αφορά τους προσεχείς στόχους, είπε ότι «δεδομένου ότι ασχολούμαι με το τρίαθλο, ο επόμενος μεγάλος στόχος προφανώς περιέχει ποδήλατο. Θέλω μια καλή εμφάνιση στο half-Ironman που θα γίνει στην Ελλάδα. Έπειτα, όπως για όλους τους αθλητές, μια Ολυμπιάδα είναι το όνειρο, και μια διάκριση ακόμα μεγαλύτερη, ίσως Τόκιο, ίσως Παρίσι, ίσως και ποτέ. Ποιος ξέρει; Είμαι ονειροπόλο παιδί, δεν ξέρω αν θα συναντήσω όλες τις βουνοκορφές των στόχων, αλλά τα όνειρα είναι τα μόνα που μας ανήκουν δικαιωματικά».
πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
