Η επιστημονική φαντασία συναντά το υπαρξιακό δράμα στο πρωτότυπο «Tranzit» του Κάρολου Ζωναρά.

Υπόθεση

Μετα το δυσεπιλυτο αινιγμα του θανατου τους, Πατερας και Γιος ξανασμιγουν στο Tranzit, εναν ανυδρο και ερημο μη τοπο, ενα φαντασιακόεπεκειναπου ελεγχεται απο αφηρημενες μαθηματικες αρχες και οπου οι νεκροι καλουνταινα αποφασισουν: να αποδεχτουν τη διαδικασια απουλοποιησης τους η να παραμεινουν σε απροσδιοριστιαγια παντα.

Εδω οι αναμνησεις του Πατερα μπερδευονται με αυτες του Γιου, αναζωπυρωνοντας παλιες συγκρουσεις. Προσπαθωντας να βαλει ταξη στο παρελθον και να ριξει φως σε οσα οδηγησαν στο θανατο του, ο Πατερας βασιζεται στις γνωσεις του στα μαθηματικα για να ακολουθησει μια τρελη ιδεα: να επιστρεψει στη ζωη.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η ταινία είναι ασπρόμαυρη, στο ύφος ενός υπαρξιακού σινεμά των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Η επιλογή αυτή σκοπό είχε την ανάδειξη του ζοφερού τοπίου και της μεταθανάτιας πορείας των ηρώων, ώστε ο θεατής να μπορέσει να «βυθιστεί» στην συναισθηματική κατάστασή τους χωρίς την -παρηγορητική λειτουργεία του χρώματος. Η σκληρότητα του τοπίου αποτυπώνεται καλυτέρα σε άσπρο-μαύρο, καθώς η απώλεια του χρώματος έχει το πλεονέκτημα να απομακρύνει τον θεατή από την ασφαλιστική δικλείδα του ρεαλισμού και να τον παρασύρει αβίαστα σε μια αναζήτηση υπερβατική. Αντίστοιχα, το ύφος έπρεπε να είναι ασκητικό, λιτό, και τα λόγια να μοιάζουν σαν να έχουν βγει από θεολογικές συζητήσεις σε κάποιο μεσαιωνικό μοναστήρι.

Επιχείρησα να προσεγγίσω ένα θέμα, για το οποίο υπάρχουν πάμπολλες ερμηνείες και απόψεις, (δεδομένου ότι κανένας δεν γνωρίζει την πραγματικότητα του μεταθανάτιου τοπίου), κινούμενος μεταξύ δοξασίας, θεωρίας, ειρωνείας και δράματος.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Σκηνοθεσία:Κάρολος Ζωναράς

Σενάριο:Κάρολος Ζωναράς, Νατάσα Χασσιώτη

Παίζουν:Δημήτρης Πουλικάκος, Μαρία Κουμπάνη, Αντρέας Μαριάνος, Σοφία Καψούρου, Γρηγόρης Γαλάτης, Βάσω Καμαράτου, Παντελής Δεντάκης, Φώτης Θωμαϊδης, Δημήτρης Καραβιώτης, Τζέο Πακίτσας

Διάρκεια:82'