Από το 1846, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ντόπιων, αφού φημολογείται ότι μία μακάβρια υπόθεση βρικολάκων είχε συνταράξει την Κορινθία. Το νησάκι Σιδερώνα, όπως καταλάβατε, δεν βρίσκεται κάπου μακριά, κάπου στο εξωτερικό, αλλά αποτελεί κομμάτι της Ελλάδας ενώ η ιστορία του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πριν από εκατοντάδες χρόνια, λέγεται πως εκεί εμφανίστηκαν βρυκόλακες. Γεγονός που αναστάτωσε τις Αρχές και οδήγησε τον επίσκοπο Αιγίνης στο σημείο για να κάνει αγιασμούς, ευχέλαια και εξορκισμούς. Μάλιστα στα γενικά αρχεία του κράτους υπάρχει σχετική αναφορά του αρχιμανδρίτη Ζαχαρία Μαθά προς την Ιερά Σύνοδο με ημερομηνία 18 Ιανουαρίου 1848.
Όλα ξεκίνησαν όταν τρεις άντρες από το Σοφικό της Κορινθίας πήγαν στο Κόρφο. Εκεί μέθυσαν και στη συνέχεια μπήκαν σε μία βάρκα. Ωστόσο μία ξαφνική καταιγίδα, αλλά και η κατάσταση μέθη στην οποία βρισκόντουσαν τους οδήγησαν στο μοιραίο. Πνίγηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας και τα σώματά τους ξεβράστηκαν στην ακτή.
Οι συγγενείς τους μετέφεραν τα πτώματα στο χωριό προκειμένου να τα θάψουν, ωστόσο ξεσηκώθηκαν οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού και δεν επέτρεψαν να γίνει η ταφή, αφού σύμφωνα με μία παλιά δεισιδαιμονία όσοι πνίγονται στη θάλασσα γίνονται βρικόλακες όταν θάβονται στη στεριά.
Οι οικογένειες των νεκρών, όμως, δεν ήθελαν να πετάξουν τα σώματα των δικών τους στη θάλασσα και αποφασίζουν να πάρουν τα φέρετρα και να πάνε να θάψουν τους τρεις νεκρούς στο νησάκι Σιδερώνα. Πέντε μήνες αργότερα, το μυστικό μαθεύτηκε και οι κάτοικοι του χωριό ξεσηκώθηκαν και φώναζαν πως οι πνιγμένοι έγιναν βρικόλακες και ανέβηκαν στο Σοφικό για να τρομάξουν τους κατοίκους.
Τότε, οι συγγενείς των τριών ανδρών επιστρέφουν στο νησάκι Σιδερώνα κάνουν εκταφές και ξαναθάβουν τους νεκρούς σε μία απομακρυσμένη τοποθεσία. Και πάλι, όμως, το μυστικό πως οι πνιγμένοι κηδεύτηκαν στη στεριά μαθεύτηκε και στο Σοφικό ξέσπασε θύελλα.
Μετά από καιρό, αποδείχθηκε πως όλα αυτά ήταν ένα «ψέμα», που ξεκίνησε από ένα ψέμα κατοίκου του χωριού. Από τότε, όλη η ιστορία έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο μύθο, που συνεχίζει να λέγεται σε όσους επισκέπτονται το μέρος…
