Ο Ολυμπιακός “έπαιξε με το χρονόμετρο” και λίγο πριν εκπνεύσει η deadline της EuroLeague, έβαλε στο ρόστερ του ακόμη έναν παίκτη με κάθετο παιχνίδι. Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Η deadline της 26ης Φεβρουαρίου ήταν “σημαδεμένη” εδώ και καιρό από πολλές ομάδες της EuroLeague που ήξεραν ότι από το βράδυ της Τετάρτης κι έπειτα, δεν θα είχαν άλλη ευκαιρία ενίσχυσης.
Ο Παναθηναϊκός “δανείστηκε” τον Τίμπορ Πλάις από την Τράπανι κι ο Ολυμπιακός απάντησε με την απόκτηση του Σέιμπεν Λι από την Μανίσα. Η τουρκική ομάδα τον πούλησε δύο φορές στη σεζόν 2024/25, με τον 25χρονο Αμερικανό να δηλώνεται στη διοργάνωση και να επιστρέφει σε αυτή μετά από το σύντομο πέρασμά του από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Στην ομάδα του Ισραήλ ο Λι μπήκε με φαντασμαγορικό τρόπο. Με 23 πόντους σε 22 λεπτά απέναντι στην Αναντολού Εφές. Είχε εξαιρετικά ματς στο Κάουνας και απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν ήταν καλός απέναντι σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, όμως η αλήθεια είναι πως η συμφωνία του με τη Μακάμπι δεν ήταν αυτή που ήθελαν και οι δύο πλευρές.
Ο Λι ήθελε να ζει στο Βελιγράδι, οι Ισραηλινοί τον πίεσαν να ταξιδεύει και στη χώρα τους για τα παιχνίδια του πρωταθλήματος, οπότε το γυαλί ανάμεσά τους γρήγορα ράγισε και η πορεία της Μακάμπι στη EuroLeague ήταν και γι’ αυτόν τον λόγο κατηφορική.
Σε οκτώ αγώνες στη διοργάνωση ο ύψους 1μ.88 γκαρντ είχε 12 πόντους (48% στο δίποντο, 32% στο τρίποντο, 76% στις βολές), 2.1 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ, 1.2 κλεψίματα, αλλά και 2.2 λάθη ανά 19:21.
Σε αυτούς τους οκτώ αγώνες σούταρε 50 βολές, είχε δηλαδή 6.3 ανά αγώνα. Το δείγμα δεν είναι πολύ μεγάλο, στη σεζόν όμως πρώτος είναι ο Τι Τζέι Σορτς με 7.2 βολές ανά αγώνα και δεύτερος ο Νικόλα Μίροτιτς με 5.8. Αν ο Λι έμενε στη Μακάμπι, ίσως απειλούσε την πρωτιά του ηγέτη της Παρί, καθώς το κάθετο παιχνίδι του υπάρχουν στιγμές που είναι μη αντιμετωπίσιμο χωρίς επαφή, χωρίς φθορά, χωρίς φάουλ.
Στο ερώτημα “γιατί τον πήρε ο Ολυμπιακός”, η απάντηση είναι πολύ απλή. Το πρόβλημα του Τόμας Γουόκαπ, οι τραυματισμοί του Λούκα Βιλντόσα, η ανετοιμότητα του Κίναν Έβανς και το γεγονός ότι ο Ναζ Μήτρου-Λονγκ δεν έχει πια την εμπιστοσύνη του προπονητή του, δημιουργούν μία αλυσίδα που κρατάει τους Πειραιώτες την ώρα που μπαίνουν στην τελική ευθεία της περιόδου.
Στον Ολυμπιακό αποφάσισαν να υποστηρίξουν τον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος με έναν παίκτη που έχει εμπειρία από τη EuroLeague, με έναν μπασκετμπολίστα φιλόδοξο, με έναν αθλητή ικανό να υποστηρίξει τον σημαντικότερο ρόλο στο σύγχρονο μπάσκετ αυτού του επιπέδου: Να λειτουργήσει από βασικός (αν προκύψει τέτοια ανάγκη) μέχρι benchwarmer, με την ίδια αποτελεσματικότητα.
Το σίγουρο είναι ότι ο Σέιμπεν Λι έχει χαρακτηριστικά που μπορούν να τον βοηθήσουν όχι απλώς να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, αλλά υπό προϋποθέσεις και να ξεχωρίσει. Έχει μεγάλο άνοιγμα χεριών και του αρέσει να ψάχνει το κλέψιμο που οδηγεί στον αιφνιδιασμό.
Έχει κάθετο παιχνίδι και προσωπική φάση, μπορεί δηλαδή να ντριμπλάρει σε κατάσταση απομόνωσης και να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Είναι slasher δηλαδή και σε μία ομάδα στην οποία υπάρχουν καλοί χώροι, θα μπορεί να σκοράρει με ευκολία. Αν και λογικά δεν θα τον δούμε σε μεγάλα διαστήματα με το δίδυμο Φουρνιέ – Βεζένκοβ, τουλάχιστον στο πρώτο του διάστημα στον Ολυμπιακό.
Ο Λι δεν είναι σουτέρ από την περιφέρεια, ωστόσο δεν είναι και παίκτης που η αντίπαλη άμυνα θα αφήσει ελεύθερο.
Στη Μανίσα, στο επίπεδο του Basketball Champions League που δεν είναι πολύ υψηλό, είχε 36.6% με 5.1 προσπάθειες ανά 24.8 λεπτά. Στη Μακάμπι είχε 31.6% με 6/19 τρίποντα σε οκτώ αγώνες. Η αθλητικότητα που τον διακρίνει δεν φαίνεται στη μηχανική με την οποία σουτάρει από απόσταση, είναι όμως 25 ετών και μπορεί να βελτιώσει σημαντικά και αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του.
Ένα άλλο ερώτημα είναι αν μπορεί να παίξει σε άλλη θέση εκτός από αυτή του πόιντ γκαρντ. Στο NBA και σε 134 αγώνες με Πίστονς, Σίξερς, Σανς πήρε το 99% των 1385 λεπτών του στον άσο. Έχει όμως καλό μέγεθος και μπορεί να συνυπάρξει σε σχήματα με όλους τους γκαρντ του Ολυμπιακού. Και σε αυτή την περίπτωση οι Πειραιώτες θα είναι ακόμη πιο απειλητικοί, ακόμη πιο δημιουργικοί, ακόμη πιο σκληροί αμυντικά.
Ο Λι είναι Αμερικανός που αν αποφασίσει να γυρίσει την πλάτη στο ΝΒΑ για να βγάλει καλά χρήματα στην Ευρώπη, θα είναι πρωταγωνιστής για τα επόμενα δέκα χρόνια.
Στις ΗΠΑ μέτρησε 5.2 πόντους, 1.9 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ ανά 14.5 λεπτά (12.9 πόντους, 4.8 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 1.7 κλεψίματα Per 36 Minutes), ήταν όμως άλλος ένας κοντός από τους εκατοντάδες που υπάρχουν και μπορούν με λίγα χρήματα να λειτουργήσουν ως τρίτοι-τέταρτοι πλέι μέικερ σε μία ομάδα. Κι αυτός είναι ένας ρόλος που δεν τον γέμιζε.
Στον Ολυμπιακό μπαίνει σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο, σε μία φάση της σεζόν που δεν υπάρχει χρόνος για πειραματισμούς, γνωρίζοντας ωστόσο τι σημαίνει EuroLeague, γνωρίζοντας το γκρουπ στο οποίο θα πρέπει να κολλήσει από την πρώτη στιγμή.
Συνοψίζοντας, ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν αθλητικό γκαρντ με εκρηκτικό πρώτο βήμα και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, αλλά και με ταλέντο στο να φθείρει τους αντιπάλους του ακριβώς χάρη στην επιθυμία του να πηγαίνει μέχρι το τέλος του δρόμου. Καλός δημιουργός που όμως θα πρέπει να περιορίσει τα εύκολα λάθη, μία πολύ ελκυστική περίπτωση όχι μόνο για τους επόμενους τρεις μήνες, αλλά και για τα επόμενα χρόνια.
ΧΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ
