Φουλ ρόστερ δεν έχουν, το διακύβευμα δεν είναι όσο σημαντική είναι η συνέχεια, όμως Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα παίξουν για ένα τρόπαιο και κάθε φορά που γράφεται ιστορία, το ενδιαφέρον εκτινάσσεται. Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Πώς το είπε ο Παντελής Διαμαντόπουλος στο χθεσινό "Show Must Go On";
Ότι αν ρωτούσες κάποιον το 2020 "ποιο θα είναι το ζευγάρι του τελικού του Κυπέλλου το 2025, θα σου απαντούσε Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός"; Ε, ακριβώς αυτό θα συμβεί το βράδυ της Κυριακής (16/2) στο κλειστό της Νέας Αλικαρνασσού.
Απλώς αυτός ο τελικός θα έχει αστερίσκους. Όχι πως οι αστερίσκοι θα μειώσουν το επίτευγμα του νικητή, σίγουρα όμως το διακύβευμα αυτού του αγώνα είναι μικρότερο συγκριτικά με εκείνους που θα ακολουθήσουν.
Γενικώς, πολύς κόσμος υποτιμά το Κύπελλο, δεν το θεωρεί σημαντικό τρόπαιο (και σίγουρα δεν είναι το σημαντικότερο τρόπαιο της σεζόν), ωστόσο ό,τι καταγράφεται στα βιβλία της ιστορίας, έχει την αξία του. Μικρότερη ή μεγαλύτερη, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι οι φιναλίστ πάλεψαν για να φτάσουν στο σαραντάλεπτο του τίτλου και με την αντιπαλότητά τους να έχει φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ο αγώνας της Κυριακής αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ποιοι είναι οι αστερίσκοι; Η πιθανή (έως δεδομένη) απουσία του Τόμας Γουόκαπ που έχει λυγίσει από το πρόβλημα στη μέση, ένα πρόβλημα μηνών πια, αλλά και το γεγονός ότι σε σχέση με το αρχικό ρόστερ ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν υπολογίζει τον Λούκα Βιλντόσα και τον Μόουζες Ράιτ.
Από την άλλη, ο Εργκίν Αταμάν δεν έχει τον καλύτερο ψηλό της Ευρώπης, δεν έχει ούτε τον αναπληρωματικό του. Λεσόρ και Γιούρτσεβεν είναι κάτι περισσότερο από σημαντικά στα ματσαρίσματα με τον Ολυμπιακό, επί της ουσίας όμως οι απώλειες των ερυθρόλευκων στον άσο ισοφαρίζουν τις απώλειες των πράσινων στη φροντ λάιν.
Ελπίδα όλων είναι οι αιώνιοι να παίξουν προς το φινάλε και στο φινάλε της περιόδου με φουλ ρόστερ. Αυτή τη στιγμή, όμως, αυτούς έχουν και με αυτούς θα πορευθούν.
Ε και δεν είναι και... λίγοι ο Γουίλιαμς-Γκος κι ο Γκραντ. Ο Φουρνιέ κι ο Ναν. Ο Ερνανγκόμεθ κι ο Βεζένκοβ. Ο Φαλ με τον Μιλουτίνοβ, ο Σλούκας με τον Μήτογλου.
Γενικώς, γίνεται τις τελευταίες ημέρες πολλή συζήτηση για το αν το Final Eight είναι επιτυχημένο, για το αν θα πρέπει η ΕΟΚ να εξετάσει κι άλλους τρόπους διεξαγωγής του Κυπέλλου, για το αν πρέπει να επιστρέψουμε σε Final Four, αν πρέπει να πάμε σε νοκάουτ αγώνες (με τις ομάδες να μοιράζονται 50-50 τα έσοδα κάθε ματς) πριν από τον τελικό.
Πράγματι, κάποιοι δεν αντιμετώπισαν με την απαιτούμενη σοβαρότητα το Final Eight. Κάποιοι δεν ήθελαν να πιεστούν, κάποιοι ίσως δεν ήθελαν να ρισκάρουν γνωρίζοντας ότι είναι απίθανο να φτάσουν στον τελικό.
Ποιος ευθύνεται όμως γι' αυτή την κατάσταση; Η ΕΟΚ που προσπάθησε να δοκιμάσει κάτι νέο με στόχο να προσελκύσει και νέους φιλάθλους ή οι ομάδες που θεωρούν ότι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν ξεφύγει και δεν μπορούν να χτυπηθούν;
Η συζήτηση είναι μεγάλη. Και τα ερωτήματα πολλά. Κάποια από αυτά είναι λογικά και μπορούν να είναι η βάση για συζήτηση, κάποια άλλα έχουν εύκολες απαντήσεις. Αυτές τις απαντήσεις θα τις δώσουν οι ίδιες οι ομάδες σε συνεργασία με την ΕΟΚ, όταν έρθει η στιγμή για το συμπέρασμα της εβδομάδας στο Ηράκλειο.
Προς το παρόν, ας απολαύσουμε δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αν όχι τις δύο καλύτερες, με την ελπίδα όλοι να ασχοληθούν με όσα θα γίνουν στο παρκέ. Με τους πρωταγωνιστές, με τους παικταράδες που έχουμε στα μέρη μας, με τους δύο σπουδαίους προπονητές που τους καθοδηγούν στην προσπάθειά τους να πατήσουν στην κορυφή της Ευρώπης.
Έχει κάποιος προβάδισμα; Δύσκολο να απαντήσει κάποιος με ποσοστά. Όχι γιατί σε ένα σαραντάλεπτο όλα μπορούν να συμβούν, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό, αλλά γιατί οι απουσίες είναι πολλές, είναι σημαντικές και δεν επιτρέπουν ούτε στον Ολυμπιακό, ούτε στον Παναθηναϊκό να παίξουν σύμφωνα με τις πραγματικές τους δυνατότητες.
Το μόνο που ευχόμαστε, είναι να βγουν από αυτό το σαραντάλεπτο και οι δύο υγιείς. Να μην προκύψουν άλλα προβλήματα, να μην προκύψουν νέοι τραυματισμοί και κυρίως, να υπάρξει ψυχραιμία και σύνεση εντός κι εκτός γραμμών. Και ο καλύτερος ας νικήσει. Πάντα έτσι πρέπει να γίνεται.
ΧΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ
