Ο Ολυμπιακός πάλεψε σαν... λιοντάρι απέναντι στη Φλαμένγκο, δεν τα κατάφερε όμως μία τέτοια ομάδα και έπειτα από μία τέτοια προσπάθεια αξίζει μόνο μπράβο. Γράφει ο Δημήτρης Τομαράς.
Ήταν μία ιστορική, μεγάλη και σπουδαία βραδιά για τον Ολυμπιακό και τους Νέους του από κάθε άποψη. Οι Ερυθρόλευκοι ήξεραν πώς θα πήγαιναν στο Μαρακανά που θα έδινε έξτρα δυναμική στην αντίπαλό τους, τη Φλαμένγκο, σε έναν ιστορικό τελικό του Διηπειρωτικού. Σε ένα μεγάλο και σπουδαίο παιχνίδι για τους Νέους του Ολυμπιακού που επίσης λόγω των αποχωρήσεων παικτών από το ρόστερ του (όπως οι Σίνα, Κουτσογούλας και Κώστας Κωστούλας) του δεν θα ήταν και πλήρης (σε σχέση με την περασμένη σεζόν).
Όλα αυτά τα στοιχεία ήταν φυσικά γνωστά. Ο Ολυμπιακός σε έναν τελικό που ο κόουτς Συλαϊδόπουλος δεν έκανε καμία αλλαγή (έχοντας προφανώς το πλάνο του και τους λόγους του) πάλεψε σαν... λιοντάρι. Τα έδωσε όλα, είχε φοβερές ευκαιρίες, δοκάρι και ένα γκολ υπέρ του αλλά αυτά δεν έφτασαν για να πάρει το βαρύτιμο τρόπαιο που θα ήταν το 2ο του (στους Νέους) και το τρίτο συνολικά για το club μέσα σε ένα διάστημα λίγων μηνών.
Ο γκολκίπερ Μπότης, ο Παπακανέλλος, ο Πνευμονίδης, ο Μουζακίτης, ο Μπακούλας, ο Μπάμπης Κωστούλας και τόσα ακόμα ταλέντα. Μία... χρυσή γενιά για τον Ολυμπιακό. Μία γενιά την οποία ο Ολυμπιακός θα την αξιοποιήσει σε επίπεδο πρώτης ομάδας. Παιδιά τα οποία είναι χαμηλών τόνων, δουλεύουν σκληρά και είναι αποφασισμένα να πετύχουν.
Η ατυχία των μικρών που είχαν παραπάνω φάσεις από τη Φλαμένγκο και το 2-1 μετά το δοκάρι του Πρεκατέ
Ο Ολυμπιακός εάν θέλουμε να δούμε στο σύνολο το παιχνίδι είχε περισσότερες μεγάλες φάσεις από τη Φλαμένγκο. Είχε... ευκαιριάρες με παίκτες όπως οι Παπακανέλλος, Πνευμονίδης και όχι μόνο. Στάθηκε άτυχος στη φάση που... κόλλησε η μπάλα δίπλα στον Μπότη και δέχθηκε γκολ από την αντίπαλό του αλλά και στο δοκάρι του Πρεκατέ λίγο πριν το τέλος για να ακολουθήσει μετά το 2-1 του Τερέσα.
Κατά τα άλλα μην το εκλάβετε ως... γκρίνια και φυσικά πιθανώς και να είναι το τελευταίο πράγμα που θα σταθεί κανείς σε τέτοιες ηλικίες αλλά και η διαιτησία του τελικού δεν ήταν καλή. Άφησε από αρκετά έως και πάρα πολύ το σκληρό παιχνίδι των Βραζιλιάνων από το πρώτο 45λεπτο και θα μπορούσε να είχε δώσει πέναλτι υπέρ του Παπακανέλλου και του Ολυμπιακού σε χτύπημα που δέχθηκε (και ενώ ο Παπακανέλλος με τον Κωστούλα έπαιζαν τραυματίες από το πρώτο 45λεπτο έπειτα από χτυπήματα αντιπάλων).
Όπως και να έχει δεν γίνεται να μην είμαστε περήφανοι για αυτά τα παιδιά. Μόνο περηφάνεια λοιπόν (αλλά και αισιοδοξία και καλά vibes) για τους υπέροχους «Μπέμπηδες» του Συλαϊδόπουλου, που κλείνει και αυτός έναν κύκλο (στην ομάδα Νέων) και ενώ έκανε και ομιλία προς τους παίκτες του μετά το τέλος του τελικού. Το μέλλον ανήκει ξεκάθαρα σε αυτά τα παιδιά. Αυτά τα τρομερά ταλέντα. Και εφόσον δουλέψουν σκληρά και εξελιχθούν και άλλο έχουν όλα τα φόντα να πετύχουν και να κάνουν σπουδαία καριέρα είτε στους μεγάλους του Ολυμπιακού είτε αλλού.
Δημήτρης Τομαράς
