Ο Κριστιάν Γκλομέεβ, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών, έβαλε τέλος στην σπουδαία καριέρα του στην κολύμβηση.
Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών, ο Κριστιάν Γκολομέεβ αποχώρησε από την ενεργό δράση. Ο κολυμβητής του Άκη Οικονόμου διακρίθηκε στο δυσκολότερο αγώνισμα, αυτό των 50 μ. ελεύθερο και ήταν πάντα σεμνός και εσωστρεφής.
Είχε λάβει συγκεκριμένες οδηγίες για το χορηγικό σποτ που έπρεπε να γυρίσει. Δυο λόγια έπρεπε να πει στην κάμερα. Προσπάθησε μια, δύο τρεις, δέκα. Σε καμία δεν κατάφερε να πει το “ποίημα”. Ο μάνατζερ του, Βασίλης Σίμος τον συμβούλευσε να βουτήξει στην πισίνα, να κάνει μια εύκολη περατζάδα σε μια από τις διαδρομές της και να δοκιμάσει εκ νέου. Νεράκι τα είπε με την πρώτη προσπάθεια. Διότι στο νεράκι όλα ήταν πιο εύκολα για τον Κριστιάν Γκολομέεβ. Εκεί καθάριζε το μυαλό του και όλα αποκτούσαν ροή είτε κολυμπούσε στη Βουλγαρία, είτε στην Κρήτη, είτε στην Αλαμπάμα και στην Αθήνα. Η πισίνα είναι ο φυσικός χώρος του δίμετρου κολυμβητή και θα παραμείνει (διότι αυτή είναι η ζωή του), παρόλο που αποχώρησε από την ενεργό δράση τώρα στα 32 χρόνια του.
Με βεβαιότητα και χωρίς πολλή σκέψη μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών, διότι κατάφερε να διαγράψει μια μαγική πορεία στο αγώνισμα που συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες για διάκριση από κάθε άλλο οποιουδήποτε αθλήματος.
Το βάθρο στα 50 μέτρα ελεύθερο δεν εντοπίζεται ούτε με κιάλι. Είναι για λίγους, απίστευτα γρήγορους, πνευματικά δυνατούς και αλάνθαστους. Πρόκειται για εξαιρετικά λαοφιλές αγώνισμα, το οποίο συνήθως συγκεντρώνει τις περισσότερες συμμετοχές στις διοργανώσεις και τα μετάλλια κρίνονται στη χεριά.
Πρόκειται για αγώνισμα που οι αθλητές δεν διορθώνουν τα λάθη τους. Όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά επειδή δεν προλαβαίνουν. Ένα λάθος σε τελικό μπορεί να είναι καταστροφικό ακόμα και για κάποιον που θεωρείται φαβορί επειδή δεν έχει το χρόνο να “ρεφάρει” μέχρι τον τερματισμό.
Σε αυτόν τον απαιτητικό κόσμο της μιας ανάσας όχι απλώς επιβίωσε, αλλά διέπρεψε ο Γκολομέεβ.
Κυριολεκτικά της μιας ανάσας, διότι οι αθλητές δεν παίρνουν δεύτερη μέχρι να τερματίσουν. Κινούνται με τη μια γερή εισπνοή που πήραν όσο ήταν πάνω στον βατήρα μόλις πριν βουτήξουν κάτω από το νερό. Έτσι έκανε ο Κριστιάν για να μη χάνει χρόνο.
Μια επιπλέον ανάσα για λίγο οξυγόνο, ώστε να μη γίνουν σαν τρίχες κατσαρές οι μύες του θα ήταν λάθος, από αυτά που δούλεψε σκληρά για να αποφεύγει. Το είχε εξηγήσει στο Contra.gr: “Το επιτρεπτό όριο για το υποβρύχιο κολύμπι είναι 15 μέτρα. Μετά σε ακυρώνουν. Μερικοί βγαίνουν από το νερό στα 15, άλλοι πιο γρήγορα. Εγώ βγαίνω περίπου στα 11 – 12 μέτρα. Και μετά τα δίνω όλα, χωρίς αναπνοή. Παίρνω μια αναπνοή στο βατήρα, πριν από την εκκίνηση. Μέχρι να τερματίσω κολυμπάω με αυτή! Αναπνέω ξανά στον τερματισμό. ”Λάβετε θέσεις” και φεύγω με ό,τι έχω πάρει από αέρα. Μπαίνω στο νερό και δεν αναπνέω μέχρι να ακουμπήσω το χέρι στον τοίχο. Άπνοια. Αυτό θέλει πολλή δουλειά. Μπορείς να βγάλεις εύκολα ένα 50άρι χωρίς αναπνοή. Όμως, όταν είναι σε αυτήν την ένταση, οι μύες σου χρειάζονται οξυγόνο.
Κολυμπάς στο μέγιστο και καις πολύ οξυγόνο. Αυτό είναι το καύσιμό σου. Αν δεν το έχεις δουλέψει, για να βγει όλο το 50άρι όπως πρέπει, το χάνεις. Στην προπόνηση το δουλεύεις με άπνοιες, γρήγορα σπριντ χωρίς αναπνοή. Στο γυμναστήριο, κάνω ασκήσεις με άπνοια. Russian twist με εκρήξεις στα χέρια. Δεν είναι πολλοί αυτοί που τερματίζουν με μια ανάσα. Αρκετοί μπορούν, αλλά οι περισσότεροι παίρνουν ακόμη μία, ύστερα από τα 25 μέτρα. Αυτά δεν γίνονται στο 100άρι. Αν υπήρχε κολυμβητής που θα το έβγαζε με μια αναπνοή, θα έκανε διαπλανητικό ρεκόρ. Αν κολυμπήσω αργά, μπορώ να τερματίσω τα 100 μέτρα, χωρίς να πάρω δεύτερη ανάσα. Αντέχω για ένα λεπτό. Μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου στο νερό περίπου 3,5 με 4 λεπτά, αρκεί να είμαι ακίνητος. Όμως, όταν κολυμπάω είμαι στα κόκκινα. Νιώθω ότι πρέπει να μπει αέρας μέσα μου, για να κινηθούν οι μύες. Αλλά η ανάσα με καθυστερεί, γι’ αυτό βγάζω το 50άρι χωρίς αναπνοή”.
Με μια ανάσα κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τα χρυσά του στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Στο Τόκιο και στο Παρίσι τερμάτισε πέμπτος και ειδικά στην Πόλη του Φωτός έδειξε ότι θα μπορούσε να στεφθεί Ολυμπιονίκης. Για λίγα εκατοστά έχασε μια θέση στο βάθρο.
Λίγους μήνες μετά, το Φθινόπωρο έλαβε την οριστική απόφαση της αποχώρησής του από την ενεργό δράση. Ο Άκης Οικονόμου που τον προπονεί από τότε που ήταν 17 ετών ανακοίνωσε την αποχώρηση του “Κρίστιαν”. Για τον κόουτς είναι ο Κρίστιαν, όχι ο Κριστιάν όπως τον αποκαλούν όλοι οι υπόλοιποι. Τον ανέλαβε όταν ήρθε στην Αθήνα από την Κρήτη όπου μεγάλωσε και έμαθε να κολυμπά δίπλα στον προπονητή πατέρα του, Τσβέταν.
Το “κοπέλι” δεν ήταν ακατέργαστο διαμάντι τότε, όμως χρόνο με το χρόνο μεγάλωνε κι άλλο τα καράτια του και την εσωστρέφεια του. Ήσυχος και μοναχικός ήταν σε όλη τη διαδρομή του στον αθλητισμό. Απέφευγε να μιλάει συχνά και ένας λόγος ήταν ότι δεν ήθελε να τον ρωτούν για τα παιδικά του χρόνια (έχασε τη μητέρα του πάνω στη γέννα του και αργότερα και τον μπαμπά του από καρκίνο). Αυτές οι ερωτήσεις τον δυσκόλευαν και ήταν λογικό.
Παράλληλα με τον αθλητισμό σπούδασε με υποτροφία στην Αλαμπάμα, όπου γνώρισε τη σύζυγό του Λίντζι και μητέρα του γιου του. Πέρα από τον Ατλαντικό θα συνεχίσει τη ζωή του, όπως κάνει άλλωστε τα τελευταία χρόνια.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΟΥΚΗ
