Ο ηθοποιός που μας έχει δώσει αξέχαστες στιγμές γέλιου. Γνήσιος, αγαπητός και δυνατός. Πλέον είναι και συγγραφέας.
Ο τύπος αυτός δεν ξεχνιέται. Απόδειξη το κείμενο που γράφουμε, που γράφεται στην ουσία μόνο του! Μην απορείτε. Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο εδώ. Ο Μάρκος Λεζές είναι ένας απ’ αυτούς, τους λίγους, τους ξεχωριστούς ηθοποιούς που δεν περνούν απαρατήρητοι. Μια ατάκα, ένα νεύμα, μια φωνή, μια μίμηση, ένας χαρακτήρας λαϊκός, φανταστικός, υπερβολικός. Το όνομά του έχει ριζώσει στα 80’s, 90’s, στις βιντεοκασέτες, τις ταινίες και τις επιθεωρήσεις. Ο Λεζές όταν έπαιζε είχε τον τρόπο του να γίνεται αξιοπρόσεκτος. Άνετος και γενναιόδωρος, δεν κρατούσε τίποτα και εντασσόταν αμέσως στο δημιουργικό, «φευγάτο», πλαίσιο που του έδιναν σκηνοθέτες, σεναριογράφοι.
Ο Λεζές είχε την ικανότητα να μένει στη σκέψη του θεατή κι ας έπαιζε δυο λεπτά! Το εκφραστικό πρόσωπο, το ακομπλεξάριστο ύφος και η… τρέλα του μπροστά στον φακό, πάνω στη σκηνή, τον έκαναν αξέχαστο. Αν συναντήσετε παρέα που μεγάλωσε στα 80’s, 90’s, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας αναφέρει το όνομα «Μάρκος Λεζές». Η παρουσία του «έγραφε» και όσα έλεγε, έκανε, έμεναν. Ο Λεζές έγινε λατρεία, μόδα, μέρος της ποπ κουλτούρας, η σίγουρη ένοχη απόλαυσή μας. Ο Λεζές ήταν ο πρώτος! Αδελφός! Ένας από μας, ένας απ’ αυτούς που δρόσισαν την εφηβεία και την ενηλικίωσή μας. Ρε Μάρκο, είσαι μεγάλη μούρη…
Ο αξέχαστος «Τούφας»
Και επειδή ο συνειρμός και το αυθόρμητο δεν λένε ποτέ ψέματα, τρεις λέξεις θα πούμε: «Τούφας», «The Κόπανοι». Οι γνωρίζοντες, αυτοί που έχουν δει, ακούσει, ξαναδεί και ακούσει ξανά την ταινία-έπος των 80’s, δεν μπορούν να μη συνδέσουν τον Μάρκο Λεζέ μαζί της. Δεν χρειάζεται άλλος προσδιορισμός, όνομα, για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ο καρατίστας «Τούφας» ήταν ένας από τη συμμορία που σύστησε ο ψηλός, ο «Λεό». Μαύρη ζώνη στο καράτε, προπονούσε το Λιζάκι, είχε πατήσει το σκύλο σε παλαιότερη «μπούκα» (sic) και αναρωτιόταν πώς από δω ρε καντρόνια; Ο «Τούφας», που έζησε τις ωραίες εποχές και που όταν άκουσε το σχέδιο του «Δάσκαλου», του «Μπάμπη», έλεγε «ρε πολύ βρώμα η δουλειά…».
Και ναι, ο Λεζές μπόρεσε να βρει χώρο και την προσοχή του κοινού σε ένα σενάριο που ήταν γεμάτο cult χαρακτήρες. Γιατί; Διότι είχε αυτή την άνεση και την ανησυχία του λαϊκού τύπου που όλα μπορεί να τα κάνει και όλα μπορεί να τα καταστρέψει. Γι’ αυτόν ήταν όλα σοβαρά και όλα αστεία και με μια κλωτσιά μπορούσε να διαλύσει-φτιάξει τα πάντα. Ανακαλείς στη μνήμη σου τον χαρακτήρα του «Τούφα» και δεν μπορείς παρά να χαμογελάσεις. Και το κάνεις και θες να τον ξαναδείς και θες ξανακούσεις αυτό το «ρε πολύ βρώμα η δουλειά…».
Τον αγαπά ο κόσμος
Τον Μάρκο Λεζέ τον αγαπά ο κόσμος και θα τον αγαπά για πάντα. Την ωραία τρέλα των κωμικών δεν την αρνήθηκε ποτέ. Έγινε οικείος, ένας από μας κι ένας απ’ αυτούς που αντιμετώπισε στα ίσα τα προβλήματα της ζωής. Ο δικός του τρόπος ήταν η πίστη σε ό,τι έκανε και στον Θεό. Το βιογραφικό του είναι πλούσιο. Κινηματογραφικές ταινίες, βιντεοταινίες, θέατρο, κυρίως επιθεώρηση, τηλεόραση. Συνεργασίες με σπουδαίους συναδέλφους. Βέγγος, Ψάλτης, Μπέζος, μερικοί απ’ αυτούς.
Κολλητός του φίλος ο Κώστας Τσάκωνας. Ο Λεζές δεν φοβήθηκε τη δουλειά, εντός και εκτός σκηνής, πλατό. Η δημοφιλία δεν έφερε και την επαγγελματική άνεση, εξασφάλιση. Έμεινε για χρόνια εκτός χώρου και όταν η εσωτερική αναζήτηση τον πίεσε πολύ, πήγε στο Άγιο Όρος. Η επαφή με τα θεία, έζησε για λίγο ως μοναχός, του έδωσε τη δύναμη να συνεχίσει και να αντιμετωπίσει το σοβαρό πρόβλημα υγείας που ήρθε αργότερα. Κακοήθεια στον προστάτη. Τα κατάφερε. Πλέον ζει ήρεμη ζωή. Είναι και συγγραφέας πια και χαίρεται την οικογένεια και τα εγγόνια του. Κρατήστε για το τέλος κάτι από το βιογραφικό του, του αξίζει:
Ο Μάρκος Λεζές γεννήθηκε το 1950 στο Κιάτο Κορινθίας. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Γρηγόρη Βαφιά. Ηθοποιός, θιασάρχης και σκηνοθέτης, έχει συνεργαστεί στο θέατρο και την τηλεόραση με πολλούς σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Κώστας Τσάκωνας κ.α. Έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο αλλά και με το Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων Αμαρουσίου, όπου ανέβασε πολλά έργα, ένα εκ των οποίων βραβεύτηκε με πρώτο βραβείο και παίχτηκε στη Γαλλία.
