Σε πλήρη αδιέξοδο βρίσκεται η κατάσταση με τα σκουπίδια στο Λουτράκι με τη Δημοτική Αρχή να αδυνατεί να ελέγξει το φαινόμενο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αλλά και τους πολίτες να επιμένουν να πετούν τα σκουπίδια τους σε ήδη γεμάτους κάδους ή ακόμα και έξω από αυτούς.
Του Αλέξανδρου Κανδρή
Καμία βελτίωση δεν παρουσιάζει η κατάσταση με το θέμα της αποκομιδής των σκουπιδιών στο Λουτράκι να αποτελεί συνεχώς αυξανόμενο πρόβλημα. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης καθημερινά "φιλοξενούν" καταγγελίες εξαγριωμένων πολιτών που βλέπουν ότι η αντιμετώπιση στο συγκεκριμένο ζήτημα που ταλανίζει το τουριστικό Λουτράκι, είναι πλημμελής και αγγίζει τα όρια της αδιαφορίας.
Από την άλλη, οι πολίτες που επιμένουν να πετούν τα σκουπίδια τους έξω από τους κάδους, δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Ίσως να θεωρούν τα απορρίμματα ως διακοσμητικό στοιχείο που στολίζει το φυσικό περιβάλλον και γι’ αυτό μεριμνούν να τα αυξήσουν και να τα πολλαπλασιάσουν. Ίσως πάλι, να μην τα βλέπουν καθόλου γιατί στην αντίληψή τους για τον κόσμο αποτελούν κάτι σαν οργανικό στοιχείο του φυσικού τοπίου ή, ακόμη, και σαν προέκταση του οικείου χώρου τους ή και του ίδιου τους του εαυτού.
Ο πόλεμος εναντίον των σκουπιδιών συνεπάγεται αλλά και προϋποθέτει μία πολιτιστική επανάσταση η οποία θα αλλάξει το Λουτράκι οριστικά και διά παντός. Απαιτεί έναν πολιτισμικό "ξεσηκωμό" ώστε να πάψει να στενάζει κάτω από τον αβάσταχτο ζυγό της ανθρωπολογικής υστέρησης. Η άμεση εκπόνηση ενός τοπικού σχεδίου δράσης με στόχο την μετατροπή του Λουτρακίου στην πιο καθαρή πόλη (αρχικά) της Ελλάδας κρίνεται επιβεβλημένη.
Άλλωστε, στόχος του εκάστοτε αντιδημάρχου καθαριότητας, δεν πρέπει να είναι η... ανάβαση στο απορριματοφόρο, προκειμένου να βγουν οι απαραίτητες φωτογραφίες για την προεκλογική του εκστρατεία. Αντίθετα, στόχος του πρέπει να είναι η σχεδίαση και η πρόταση λύσεων που θα εξαλείψουν το φαινόμενο των σκουπιδιών. Στην επιδίωξη του στόχου αυτού δεν πρέπει να υπάρχει καμία έκπτωση, καμία λιγοψυχία και καμία ολιγωρία. Για αρχή, θα ήταν θεμιτό, μία με δύο φορές την εβδομάδα οι μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να βγαίνουν ομαδικά έξω από τα σχολεία τους και να καθαρίζουν δρόμους και παραλίες. (Δεν θα χάνουν και τίποτα, άλλωστε, γιατί έτσι κι αλλιώς, και μάθημα που κάνουνε, πάτοι είμαστε στις διεθνείς συγκρίσεις του προγράμματος PISA).
Αντίθετα, η ενασχόληση με τον καθαρισμό της πόλης τους θα καταγραφεί και θα λειτουργήσει διά βίου επάνω τους ως το πιο πολύτιμο και λυτρωτικό παιδαγωγικό τους βίωμα. Έτσι θα μάθουν να αγαπούν την πόλη τους, γιατί θα την έχουν περιποιηθεί και εξωραΐσει με τα χέρια τους, και όταν μεγαλώσουν, σε αντίθεση με τους πατεράδες τους που, αγέρωχα και λεβέντικα, ανοίγουν σήμερα το παράθυρο του αυτοκινήτου και πετάνε όλη την σαβούρα τους στον δρόμο, αυτοί θα πονάνε την πόλη τους, γιατί θα την έχουν δουλέψει με μόχθο και ανιδιοτέλεια και θα την έχουν καθαρίσει με τον κόπο και με τον ιδρώτα τους στα πιο τρυφερά τους χρόνια. Δεν θα κάνουν ποτέ τις ελεεινές πράξεις των γονιών τους, ενώ θα μαθαίνουν και στα παιδιά τους να μην τις κάνουν.
Η κλασική Αθήνα της αρχαιότητας ίσως έγινε αυτό που έγινε, γιατί ανέθρεφε τους εφήβους της με τον σωστό τρόπο, μαθαίνοντάς τους να αγαπάνε την πατρίδα τους όταν τους ανέθετε την πιο κρίσιμη αποστολή, την φύλαξη των συνόρων της. Έτσι και οι απόγονοί τους, σήμερα, θα αναθέσουν στους νέους την πλέον σημαντική και πολύτιμη αποστολή, μετά από την φύλαξη των συνόρων: την απελευθέρωση της πόλης τους από τα σκουπίδια.
Προς το παρόν οι εικόνες από τον Γερμανικό δρόμο στο Λουτράκι, μιλούν από μόνες τους:
