Η Μεγάλη Πέμπτη του 2024 ήταν η βραδιά των ζόρικων για τον Παναθηναϊκό AKTOR. Ο Εργκίν Αταμάν έκλεισε ασφυκτικά το rotation, αλλά δικαιώθηκε. Το elimination game του Κώστα Σλούκα και οι τρεις φάσεις που έκαναν τη διαφορά. Γράφει ο Αλέξανδρος Τρίγκας.
Ο Παναθηναϊκός AKTOR αποδεικνύεται πολύ πιο σκληρός απ ότι νομίζουν οι περισσότεροι. Πολύ πιο ανθεκτικός πνευματικά απ ότι θα υπολόγιζε κάποιος για μια ομάδα που χτίστηκε πριν από μερικούς μήνες, από το "μηδέν" -σε όλα τα επίπεδα. Το διπλό στο Βελιγράδι απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Game 4 είναι η μεγαλύτερη νίκη που έχει πάρει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια στη διοργάνωση.
Για την ακρίβεια, η μεγαλύτερη εξ όσων έχει πετύχει από την στιγμή που άλλαξε το format της διοργάνωσης το 2016/17. Κι αντίστοιχα, μπορεί να αποδειχθεί η σημαντικότερη της σύγχρονης ιστορίας του, αν σε μερικά βράδια, το ΟΑΚΑ τον στείλει στο Final Four του Βερολίνου.
Κόντρα σε κάθε λογική
Η αλήθεια είναι πως ουδείς θα περίμενε πως μια τέτοια νίκη μπορεί να έρθει με τον Παναθηναϊκό AKTOR να παίζει στον ρυθμό και το μοτίβο της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ήτοι στους 90+ πόντους. Μοιάζει σχεδόν απαγορευτικό να το συζητήσει κανείς. Στο τέλος βέβαια, το αποτέλεσμα μετράει. Ο τρόπος μικρή σημασία έχει.
Ο Εργκίν Αταμάν πήγε λοιπόν στο Game 4 με το rotation να κλείνει όσο ποτέ άλλοτε φέτος, με έξι παίκτες να παίζουν επί της ουσίας κι ακόμη τρεις να δίνουν απλά ανάσες στους βασικούς.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε πως οι πέντε που ξεκίνησαν (Κώστας Σλούκας, Κέντρικ Ναν, Ιωάννης Παπαπέτρου, Ντίνος Μήτογλου, Ματίας Λεσόρ) σημείωσαν τους 85/95 πόντους του Παναθηναϊκού AKTOR, με τους υπόλοιπους να έχουν απλά 2/2 δίποντα και 2/6 τρίποντα. Πρωτοφανές ενδεχομένως για την EuroLeague.
Get the hell out of my way
Από την πρώτη στιγμή πάντως φάνηκε πώς θα εξελιχθεί η (επιθετική) ιστορία για τον Παναθηναϊκό AKTOR. Ο Κέντρικ Ναν και ο Κώστας Σλούκας ξεκίνησαν στην πεντάδα και κουβάλησαν την ομάδα τους, κατά βάση με προσωπικές φάσεις. Ήταν άλλωστε ένας αγώνας επιβίωσης για όλους.
Κι οι δυο τους, αυτοί που κουβαλούν τον Παναθηναϊκό AKTOR στην EuroLeague, απέδειξαν πως δεν επρόκειτο να διαπραγματευτούν τη νίκη. Κι ας τους σημάδεψε η Μακάμπι Τελ Αβίβ στην άμυνα μέσα από το pick n roll για να τους φθείρει, κι ας φορτώθηκαν από νωρίς με φάουλ. Αμφότεροι άντεξαν τη σωματική καταπόνηση και την ψυχολογική επιβάρυνση, έμειναν στο παιχνίδι μέχρι το φινάλε και αποδείχθηκαν καθοριστικοί.
Με τη νοοτροπία του "get the hell out of my way" σε κάθε φάση. Δεν έβλεπαν κανέναν απέναντί τους, τους απασχολούσε μόνο η νίκη.
Το στατιστικό που τα δείχνει όλα
Αν κοιτάξει κάποιος την στατιστική για να περιγράψει την επίδραση των δύο ηγετών του Παναθηναϊκού AKTOR, θα σταθεί προφανώς στους πόντους (47) και στις ασίστ (10). Υπήρχε όμως κάτι άλλο που έκανε τη διαφορά κι είχε για πρωταγωνιστή τον Κώστα Σλούκα: τα αμυντικά ριμπάουντ!
Στην τελική ευθεία, με το παιχνίδι να κρέμεται από μια κλωστή και τους ψηλούς να είναι εξουθενωμένοι στις μάχες των ριμπάουντ, ο Κώστας Σλούκας πήρε τρία (!) σερί αμυντικά. Ο παίκτης των 3+ εκατομμυρίων τον χρόνο έκανε την βρώμικη δουλειά, για να βοηθήσει την ομάδα του να κερδίσει. Γιατί στο φινάλε, αυτό που έχει τη μοναδική σημασία είναι να έχεις κάνει τα πάντα για να βοηθήσεις την ομάδα σου.
Αυτός που άλλαξε την ιστορία της σειράς
Αν μπορεί να δοθεί ο χαρακτηρισμός του "X-Factor" σε κάποιον πάντως στην εξέλιξη της σειράς αυτός είναι ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Ήρθε από το βάθος του πάγκου, πήρε μεγάλο ρόλο στο rotation και άλλαξε τα δεδομένα των αγώνων με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ως μοναδικός που μπορούσε να ματσάρει το ισραηλινό μέγεθος στο "3". Ειδικά εν τη απουσία του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Ο "Πάπι" βρήκε τον εαυτό του, όταν έπρεπε.
Για τον Πάρη
Όλα αυτά που συζητάμε βέβαια ουδεμία σημασία έχουν μπροστά στα πραγματικά προβλήματα της ζωής και του αθλητισμού, όπως αυτά που κλήθηκε να διαχειριστεί ο οργανισμός του Παναθηναϊκού AKTOR τις τελευταίες δέκα μέρες. Με αποκορύφωμα την ανακοπή που υπέστη ο Πάρης Δερμάνης στο Βελιγράδι, την παραμονή του Game 4. Μπροστά σε τέτοια ζητήματα είναι προφανές πως ουδείς μπορεί να ασχοληθεί περισσότερο με το αγωνιστικό.
Παράλληλα όμως, σε έναν ζωντανό αθλητικό οργανισμό, τέτοιες καταστάσεις ενισχύουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που τον αποτελούν και τον χαλυβδώνουν. Γιατί όλοι όσοι πάτησαν το παρκέ της Aleksandar Nikolic Hall και κάθισαν στον πάγκο είχαν έναν σημαντικότερο λόγο για να θέλουν τη νίκη. Τον Πάρη Δερμάνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΓΚΑΣ
