Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ενσωματώθηκε ομαλά, η Εθνική μοίρασε... 38 ασίστ και όλοι μοιάζουν αισιόδοξοι αλλά και προσγειωμένοι για το προολυμπιακό τουρνουά. Γράφει ο Γιάννης Φιλέρης.
Από την (καλή) εμφάνιση, την κατοστάρα και τα νέα χειροκροτήματα για την Εθνική, κρατάμε τη δήλωση του Βασίλη Σπανούλη στο τέλος: "Τα παιδιά έχουν έρθει για ένα σκοπό..." Για να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή. Κι επειδή τα φιλικά ολοκληρώθηκαν, με το προολυμπιακό τουρνουά να πλησιάζει, η ευχή όλων στο ΣΕΦ ήταν ένα "μακάρι, ραντεβού στο Παρίσι".
Μακάρι, ναι. Να βρεθεί η ομάδα στην καλύτερη δυνατή κατάστασή της, τηρουμένων των αναλογιών και του περιορισμένου χρόνου της προετοιμασίας. Να βάλουν όλοι το εγώ τους κάτω από τον κοινό σκοπό, μια πρώτη σημαντική διάκριση όπως είναι το εισιτήριο για τη Λιλ (όπου θα διεξαχθεί η πρώτη φάση) και το Παλέ Ντε Μπερσί (οι τελικοί, όπου όλοι ελπίζουμε να έρθει η δεύτερη και η πιο μεγάλη). Να είναι άπαντες καλά, αποφεύγοντας τυχόν αναποδιές και αφιερωμένοι όπως λέει ο προπονητής τους στο να παίξουν, για τρίτη φορά στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ, σε ένα ολυμπιακό τουρνουά.
Η προσθήκη του Γιάννη μπορεί στην αρχή να προκάλεσε μια μικρή αμηχανία. Λογικό, γιατί όπως είπε και ο Ντίνος Μήτογλου "όλοι μας πρέπει να προσαρμόσουμε το παιχνίδι μας σε αυτόν" δείχνοντας και τη νοοτροπία όλης της ομάδας, τώρα που ξαναβρήκε τον σουπερ-σταρ από το ΝΒΑ. Πρώτος τον έβαλε στο κλίμα ο Νικ Καλάθης, που του σέρβιρε δυο καλάθια και ο γκρικ-φρικ έδειξε σχεδόν έτοιμος.
Προφανώς θα χρειαστεί και τις προπονήσεις των επόμενων ημερών για να μπορέσει να εντείνει και τους δικούς του ρυθμούς, συμβαδίζοντας με τους υπόλοιπους. Έπαιξε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά, σκοράροντας 14π με 5/6 σουτ και 4/6 βολές, μάζεψε εύκολα 5 ριμπάουντ, μοίρασε καλά την μπάλα στα νταμπλ και τριπλ τιμ της αντίπαλης άμυνας, αξιοποίησε τις ασίστ των περιφερειακών, πήγε στο λόου ποστ, κατέβασε την μπάλα και κυρίως έδειξε να μην ενοχλείται από τον τραυματισμό του.
Με τον Γιάννη ήρεμο, κεφάτο και καλύτερο μέρα με την μέρα, μπορούμε να αισιοδοξούμε. Το προολυμπιακό παραμένει ένα τουρνουά που ελλοχεύει εκπλήξεις και απαγορεύει τα λάθη. Χρειάζεται... χειρουργική ακρίβεια στις εμφανίσεις και κυρίως στις νίκες. Ήδη έχουν μαζευτεί και οι αντίπαλοι. Με τους Σλοβένους ενσωματώθηκε ο Ντόντσιτς, που παρότι ταλαιπωρημένος από την υπερπροσπάθεια του στους τελικούς του ΝΒΑ δηλώνει το παρών και φέτος, ενώ η Κροατία με προπονητή τον άλλοτε ... θεότρελλο Σλάβεν Ρίματς, δείχνει ιδιαίτερα απειλητική.
Δεν θα τους φοβηθούμε, άλλωστε μεταξύ τους θα φάνε... τα μουστάκια τους, αλλά και δεν πρόκειται να τους υποτιμήσουμε. Η Εθνική θα παίξει με το μυαλό μέσα στο κεφάλι της, χωρίς φανφάρες και λόγια του αέρα!
Η χαρά της δημιουργίας
Στη θεωρία οι Μπαχάμες ήταν η πιο δυνατή ομάδα, που θα αντιμετωπίζαμε στο "Ακρόπολις". Στην πράξη οι ενθουσιώδεις και αμερικανοθρεμένοι αντίπαλοι δυσκολεύτηκαν πολύ περισσότερο από το Μαυροβούνιο, καθώς παίζουν το κλασικό μπάσκετ του ένας εναντίον ενός, με λίγες πάσες και περισσότερα σουτ, για να βρουν ρυθμό και να "σκοτώσουν" τον αντίπαλο.
Η Ελλάδα ήταν προετοιμασμένη. Κι ενώ οι Μπαχάμες ασφυκτιούσαν στην έτσι κι αλλιώς πολύ σφιχτή άμυνα των διεθνών μας, το ελληνικό συγκρότημα έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ δημιουργίας. Οι 38 (!) ασίστ που έγραψε το κοντέρ είναι υπερφυσικό νούμερο, ενδεικτικό όμως πρώτα των προθέσεων της ομάδας και ύστερα των ικανοτήτων της στην κυκλοφορία της μπάλας!
Υπερφυσικό; Όχι τόσο. Όπως γράψαμε από το πρώτο φιλικό με την Πολωνία, η συνύπαρξη δυο κορυφαίων πόιντ-γκαρντ, τους οποίους μάλιστα ο Σπανούλης τους βάζει στην ίδια πεντάδα, είναι μια πραγματική ευλογία για την Εθνική. Ο Νικ Καλάθης έδωσε 11 και ο Τόμας Γουόκαπ άλλες 9 ασίστ, σε χρόνο συμμετοχής σχεδόν 20 λεπτά για τον καθένα.
Προφανώς ο Γιάννης είναι ένα υπερόπλο, που κάνει δεκάδες πράγματα μέσα στο γήπεδο, αλλά οι δυο πλέι-μέικερ αποτελούν, ενδεχομένως, την ειδοποιό διαφορά αυτής της ομάδας. Ο Σπανούλης, σαν άλλος... Γιαννάκης που όχι μόνο πίστεψε αλλά πριν από 20 χρόνια επέβαλε το δίδυμο Παπαλουκά-Διαμαντίδη, είχε την ιδέα να τους εμφανίσει μαζί, κερδίζοντας σε άμυνα, δημιουργία και ρυθμό. Κι αν... τους παίζουν under, μην ανησυχείτε. Θα βάλουν και τρίποντα αν χρειαστεί.
Ναι, όπως τότε που υποτίθεται ότι Διαμαντίδης και Παπαλουκάς, έμοιαζαν τόσο πολύ, που δεν χωρούσαν στο ίδιο σχήμα, έτσι και οι Καλάθης-Γουόκαπ, μπορεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να αποδειχθούν εξαιρετικοί είτε μαζί, είτε χώρια. Ο Σπανούλης τούς δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη, όχι άδικα και είναι -μέσα σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα της προετοιμασίας- ένα τρικ που ενδεχομένως να μην περιμέναμε...
Τα σουτ που μπήκαν (όλα) μέσα
Με τόσες ασίστ, ήταν λογικό να έχει και τεράστια ποσοστά ευστοχίας μια ομάδα, που και σε αυτό το τρίτο σερί παιχνίδι της, έδειξε να μη φοβάται να σουτάρει. Αυτή τη φορά έκανε περισσότερα δίποντα (29) από τρίποντα (26) με το ποσοστό να ανεβαίνει σχεδόν στο 80% από κοντά και να πλησιάζει το 50% από μακριά. Ιδανικός συνδυασμός, αλλά προφανώς σε ματς με ποιοτικότερους αντιπάλους δεν πρόκειται να έχουμε τέτοια νούμερα.
Παρόλα αυτά η Εθνική, όπως φάνηκε από την πρεμιέρα των φιλικών με την Πολωνία, δεν διστάζει να παίρνει όσα σουτ της δίνει η αντίπαλη άμυνα. Δεν διστάζει να εκτελέσει και με την γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, αρχίζει και διαψεύδει τον μύθο της Ελλάδας που υποφέρει στο μακρινό σουτ.
Θα κρατήσουμε μια επιφύλαξη, γιατί αλλιώς σουτάρεις στα φιλικά κι αλλιώς στα ματς που δίνουν τίτλους ή πρόκριση, είναι όμως κι αυτό το στοιχείο ένα κομμάτι που πρόλαβε να βάλουν ο Σπανούλης και ο συνεργάτες του στο παιχνίδι της Εθνικής. Η ομάδα μοιάζει όχι μόνο να είναι επικεντρωμένη στον στόχο της, αλλά να ξέρει και τον τρόπο με την οποίο θα φτάσει στην επίτευξή του. Η εμπειρία και η ποιότητα παικτών όπως ο Παπανικολάου και ο Μήτογλου έρχονται να προστεθούν σε όλα τα ενθαρρυντικά σημάδια που βλέπουμε εδώ και λίγες μέρες και όλοι περιμένουν να μετουσιωθούν σε πράξη και στο παρκέ της ιστορικής έδρας του ΣΕΦ.
Η δωδεκάδα, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά μέσα στις επόμενες ημέρες, μοιάζει να έχει ήδη σχηματιστεί, ο ομοσπονδιακός προπονητής βλέπει ότι μπορεί να πάρει λύσεις και από τον πάγκο και σιγά-σιγά όλοι αρχίζουν να ξεσκονίζουν τα ... γαλλικά τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΕΡΗΣ
