«Εχω την ευλογία να λέω πως έχω μια ζωή με προκλήσεις και μια καλλιτεχνική διαδρομή με πολλές και διαφορετικές επιλογές που με ζωντανεύουν»
Μου φαίνεται (πάρα) πολύ ελκυστικό αυτό που θα παρουσιάσει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στη Μικρή Επίδαυρο, το διήμερο Παρασκευής 26 και Σαββάτου 27 Ιουλίου. Με μια μπάντα φτιαγμένη ειδικά για την περίσταση από τον «μάγο» Θωμά Κωνσταντίνου, θα αφηγηθούν μια μουσική ιστορία με αφετηρία το «Μονοπάτι» του Γιώργου Μουζάκη. Λαϊκά, ελαφρό τραγούδι, αρχοντορεμπέτικα, μεσογειακά, παραδοσιακά και άλλα. Σας το είπα, είναι πρόγραμμα που σε οδηγεί για Σαββατοκύριακο στην Επίδαυρο
«Υστερα από μια μεγάλη περιήγηση στο ελληνικό τραγούδι που αγαπάμε όλοι όσοι συμμετέχουμε στη συναυλία, καταλήξαμε σε κάποια τραγούδια που περιγράφουν στιγμές της ζωής μας που θέλουμε να αναβιώσουμε, να θυμηθούμε ή να αποχαιρετήσουμε με αγάπη», μας λέει η Ελεωνόρα. «Τραγούδια από τη δεκαετία του ‘30 μέχρι σήμερα που μας έχουν συντροφεύσει. Που μας έκαναν να διασκεδάσουμε, να γελάσουμε, να κλάψουμε, να πάρουμε αποφάσεις, να μοιραστούμε αισθήματα και ζωή».
● Πώς συνομιλεί το νέο ελληνικό τραγούδι με το παλαιότερο;
Τα τραγούδια συνομιλούν με ευκολία γιατί στέκουν ολόκληρα. Υπάρχουν μέσα στον χρόνο με ομοιότητες και διαφορές, χωρίς σύγκριση, χωρίς αγωνία. Αγαπώ το παλιότερο ελληνικό τραγούδι εξίσου δυνατά με το σύγχρονο. Θαυμάζω τους δημιουργούς ανεξάρτητα από την εποχή που έζησαν. Και θέλω να πιστεύω πως κάποια τραγούδια τού σήμερα θα αντέξουν στον χρόνο και θα αποτελούν το παρελθόν της νεότερης γενιάς.
● Εχει μεγαλύτερη βαρύτητα να παίζεις στην Επίδαυρο σε σχέση με έναν άλλο χώρο;
Εγώ τουλάχιστον έτσι το εισπράττω.
● Νιώθεις μεγαλύτερη πίεση μήπως;
Δεν νιώθω μεγαλύτερη πίεση. Αισθάνομαι τιμή που βρίσκομαι σε έναν τέτοιο χώρο με όλα όσα κουβαλάει και μπορώ να παρουσιάσω, να εκθέσω την ψυχή μου. Ενα θέατρο γεμάτο φως και ενέργειες αιώνων που ζωντανεύουν κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί, ακόμα και ως θεατής. Παραστάσεις, καλλιτέχνες, άνθρωποι που συγκινήθηκαν και μετακινήθηκαν με αφορμή μια παράσταση, είναι δύσκολο, φαντάζομαι, να μη βρίσκονται μέσα μου όταν θα ανέβω στη σκηνή της Μικρής Επιδαύρου.
● Υπάρχει μουσική που ταιριάζει στην Επίδαυρο;
Ενας ξεχωριστός και επιβλητικός χώρος αποτελεί έμπνευση για όλους.
● Μουσική που δεν ταιριάζει;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τραγούδια απαγορευμένα και όποτε υπήρξαν ήμουν απέναντι. Ομως με αφορμή μια τόσο ξεχωριστή εμπειρία, όλοι ψάχνουμε να βρούμε τις όμορφες ποιότητές μας, τις ξεχωριστές και εύχομαι να καταφέρουμε να τις παρουσιάσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
● Αναρωτιέμαι, είναι πιο «δύσκολη» ή πιο «εύκολη» μια τέτοια συναυλία σε σχέση με τις «κανονικές», τις δικές σου;
Από την εμπειρία που έχω από άλλες συναυλίες που δεν αφορούσαν το προσωπικό μου ρεπερτόριο μπορώ να πω ότι ήταν αποκαλυπτικές. Εμπεριέχουν μια πρόκληση που εγώ τη γουστάρω πολύ.
● Τι πρόκληση;
Μαγεύομαι να μπαίνω στον χώρο άλλων δημιουργών και τραγουδιστών και να ψάχνω τρόπους να ειπωθούν από εμένα. Λέξεις και ήχοι που έχουν μαγέψει την Ελεωνόρα κάποια στιγμή της ζωής της, να ψάχνω τρόπους σε μια βραδιά να γίνουν δικά μου, μέσα από μία άλλη προσέγγιση, μία άλλη μάτια, μία άλλη ερμηνεία.
● Ε, θα είναι και ο κόσμος, οι θεατές...
Είμαι ευγνώμων σε όσους θα βρίσκονται εκεί να μοιραστούμε παρέα μια τέτοια πολύτιμη εμπειρία.
● Τι απαγορεύεται σε μια συναυλία;
Δεν απαγορεύεται κάτι στην ουσία, απλώς εγώ προτιμώ να υπάρχει αλήθεια.
● Δηλαδή;
Να μπορούν να εμφανιστούν όλα τα συναισθήματα των δημιουργών μιας παράστασης. Για να συμβεί, χρειάζεται οικειότητα με το υλικό και τους συντελεστές. Πίσω από αυτό βέβαια, προκειμένου να συμβεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται δουλειά και πάθος και μια απόφαση να βουτήξει κανείς στο κενό.
● Πότε έρχεται μια έκπληξη σε μια συναυλία;
Οι εκπλήξεις προέρχονται από τους ανθρώπους που βρίσκονται πάνω και κάτω από τη σκηνή. Μια σπάνια ερμηνεία ενός τραγουδιστή ή ηθοποιού, μια μοναδική στιγμή κάποιου μουσικού ή χορευτή, μια ξεχωριστή σπίθα που θα ανάψει στο βλέμμα κάποιου θεατή και θα είμαστε παρόντες όλοι.
● Και τα αστεία στιγμιότυπα;
Τα πιο αστεία στιγμιότυπα που θυμάμαι έχουν να κάνουν με αρκετά πεσίματα επί σκηνής που συνέβησαν σε ώρες ξέφρενου χορού. Αλλά και αστείες ατάκες στους μουσικούς μου που, λόγω εγρήγορσης στα live, πολλές φορές είναι αναπάντεχα εύστοχες και πετυχημένες.
● Είχατε αφετηρία λοιπόν το «Μονοπάτι» του Γιώργου Μουζάκη. Πόσα μονοπάτια συνάντησες στην καριέρα σου; Και συναντάς δηλαδή...
Είχα τη χαρά στη ζωή μου αλλά και στην καλλιτεχνική μου διαδρομή να συναντήσω πολλά και διαφορετικά μονοπάτια και αισθάνομαι πολύ τυχερή γι’ αυτό. Δεν είμαι σίγουρη αν η ζωή μου και η ταχύτητα που ήρθαν πολλά πράγματα, επηρέασαν τον τρόπο που θέλησα να ανακαλύψω διαφορετικούς δρόμους στην εργασία μου ή το ανάποδο. Πάντως, έχω την ευλογία να λέω πως έχω μια ζωή με προκλήσεις και μια καλλιτεχνική διαδρομή με πολλές και διαφορετικές επιλογές που με ζωντανεύουν.
● Και δύο συνεργασίες σου εσχάτως. Η μία με τον Σταμάτη Κραουνάκη. Μου φάνηκε πολύ λειτουργική...
Χαίρομαι αν φάνηκε έτσι, γιατί ήταν. Ο Σταμάτης αποδείχτηκε ένας μεγάλος δάσκαλος.
● Είναι δάσκαλος, όντως...
Δάσκαλος σε όλα τα επίπεδα. Τον εμπιστεύτηκα και με εμπιστεύτηκε. Μιλήσαμε, ανοιχτήκαμε, γελάσαμε, είπαμε μυστικά, γνωριστήκαμε. Ανακάλυψα πτυχές του εαυτού μου που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Ξεπέρασα ντροπές και ανασφάλειες για να επικοινωνήσω σε βάθος μαζί του και με το έργο του. Νιώθω όμορφα με τον τρόπο που αγκάλιασε ολόκληρο το είναι μου, όπως ήταν τότε, και τις εκδοχές που μου φώτισε για το μετά.
● Και η συνεργασία με την Ελευθερία Αρβανιτάκη;
Αλλη μία υπέροχη στιγμή, μια συνεργασία ουσίας. Μπήκαμε με πρόθεση να περάσουμε όμορφα και όλα τα άλλα ακολούθησαν και φάνηκαν αυτονόητα ενώ μέσα μας και οι δύο γνωρίζουμε πως δεν ήταν. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα θεωρώ πως έφερε αγάπη και η αγάπη έναν ομαλό, τρυφερό δρόμο να περπατήσουμε παρέα όλο αυτό το διάστημα.
ℹ️ Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Σε άλλα μονοπάτια | Παρασκευή 26 και Σάββατο 27 Ιουλίου, Μικρή Επίδαυρος Ωρα έναρξης 21.30
Δημήτρης Κανελλόπουλος
