Η ανομοιομορφία της γεωλογικής σύστασης στην περιοχή και τα ρήγματα με κατεύθυνση εξ Ανατολών προς Δυσμάς και με οξεία γωνία σχετικά με τον άξονα της Διώρυγας Κορίνθου ήταν πάντα από τα σημαντικότερα προβλήματα, τόσο κατά τη διάρκεια των 2.495 ετών που διήρκεσε το όνειρο της ανθρωπότητας για τη διάνοιξη της διώρυγας, στην περιοχή του Ισθμού, δηλαδή της στενής λωρίδας γης που συνδέει δυο μεγάλα κομμάτια ξηράς, όσο και κατά τη διάρκεια των 125 ετών λειτουργίας της.
Του Γιάννη Κ. Ηλιάδη
Είναι χαρακτηριστικό ότι από την έναρξη της λειτουργίας της Διώρυγας, έως και το 1940, οπότε εισήλθε η Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η Διώρυγα παρέμεινε κλειστή για αθροιστικό διάστημα τεσσάρων (4) περίπου, ετών, λόγω καταπτώσεων, κατά καιρούς, μεγάλων χωμάτινων όγκων! Αυτό ακριβώς δηλαδή, που έγινε και πριν από δέκα περίπου, ημέρες, με αποτέλεσμα την απαγόρευση του διάπλου και το κλείσιμο (γι’ ακόμη μια φορά) της Διώρυγας.
Η κατάπτωση των πρανών έχει ως κύρια αιτία, σύμφωνα με τους Γεωλόγους και τους άλλους ειδικούς επιστήμονες (ειδικοτήτων της κυρίως, της Μηχανικής), τη μεγάλη ποικιλία των γεωλογικών συστάσεων των εδαφών στην περιοχή της Διώρυγας. Αυτός άλλωστε ήταν και ο κύριος λόγος για τον οποίο εγκαταλειπόταν η ιδέα της διάνοιξης όσες φορές τολμήθηκε.
Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και την κατοχή της ελληνικής επικράτειας η μεγαλύτερη καταστροφή συντελέστηκε από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα, τα οποία αποχωρώντας ηττημένα, ανατίναξαν τα πρανή προκαλώντας την κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων και πετρωμάτων!
Για την αποκατάσταση της εκτεταμένης αυτής καταστροφής χρειάστηκαν πέντε (5) χρόνια εργασιών εκφράξεως (με τα μέσα της εποχής), δηλαδή από το 1944 έως το 1949, χρονικό διάστημα κατά το οποίο η Διώρυγα έμεινε κλειστή.
