Κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, της Ελευθερίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Εδαφικής Ακεραιότητας της Ουκρανίας, από τη Ρωσία, ουρλιάζουν, με δεκάδες δηλώσεις τους, κυρίως πολιτικοί ‘‘ηγέτες’’ της Ευρώπης και μερίδα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αναθεματίζοντας τον Πούτιν ως ‘‘Εγκληματία Πολέμου’’. Και πολύ περισσότερο ο εκπρόσωπος της Χώρας που έχει στραγγαλίσει οικονομικά την Ευρώπη, ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς. Μέχρι και την Μέρκελ ανέσυραν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας για να κάνει δηλώσεις.

Γράφει ο Ιωάννης Καραπανάγος
Πολιτικός Επιστήμονας-Εκπαιδευτικός

Ευρωπαίοι ‘‘ηγέτες’’, με δηλώσεις και κυρώσεις, επιχειρούν να μας πείσουν ότι υπερασπίζονται το Διεθνές Δίκαιο για να καλύψουν τις τεράστιες διπλωματικές και πολιτικές τους ευθύνες για την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Έβαλαν τον Ουκρανό Πρόεδρο μπροστά- ποιος ξέρει τι του υποσχέθηκαν- και μόλις έπεσε ο πρώτος πυροβολισμός τον εγκατέλειψαν πανικόβλητοι, σαν τα ποντίκια, τρέχοντας να κρυφτούν πίσω από έκτακτες συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι διεθνείς θεσμοί, που κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια στην ανθρωπότητα, όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ, καθώς και εκπρόσωποί τους, περιορίστηκαν σε συνεδριάσεις, άνευ ουσίας, διαπιστώσεις, ευχολόγια, θεωρητικές καταδίκες και αναθεματισμούς κατά του Πούτιν, γιατί ντρέπονται να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια και να ομολογήσουν τις εγγενείς αδυναμίες της ανικανότητάς τους. Να ομολογήσουν ότι ο Πούτιν τους εξευτέλισε διπλωματικά και πολιτικά. Ο Ρώσος Πρόεδρος διέσυρε τους υποτιθέμενους θεσμούς εφαρμογής του διεθνούς Δικαίου αλλά και τους ισχυρούς ‘‘ηγέτες’’ του κόσμου, οι οποίοι τις τελευταίες ημέρες, πριν την ‘‘εισβολή’’ ή την ‘‘επέμβαση’’  -ονομάστε την όπως θέλετε- πηγαινοέρχονταν στην Μόσχα, νομίζοντας πως θα αποδεχτεί τα τετελεσμένα που ήθελαν να του επιβάλλουν. Ακόμη και μετά την έναρξη των εχθροπραξιών, ο Πρόεδρος Μακρόν επικοινώνησε με τον Πούτιν, ενώ ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, όταν συνειδητοποίησε ότι εγκαταλείφθηκε, από τους πάντες και είναι μόνος, ζήτησε εκεχειρία-διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία.

Πρόθεσή μου δεν είναι να νομιμοποιήσω τις αποφάσεις και τις ενέργειες του Πούτιν ή την επίκληση που έκανε στο διεθνές δίκαιο για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ενός λαού (εννοώντας τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ),  ούτε να αποδεχθώ το δίκαιο του ισχυρότερου. Όμως οφείλω να αναγνωρίσω πως ο Ρώσος Πρόεδρος έδωσε μαθήματα αποφασιστικότητας και ισχύος. Έκανε πράξη τα όσα εξήγγειλε την 22 Φεβρουαρίου 2022, χωρίς εκπτώσεις. Υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της Χώρας του, όπως τα εννοεί, αφήνοντας άναυδους και καθιστώντας ανίκανους τους κατώτερους των περιστάσεων Ευρωπαίους ‘‘ηγέτες’’, φέρνοντας παράλληλα στο προσκήνιο, τόσο την τεράστια έλλειψη ευρωπαϊκών πολιτικών φυσιογνωμιών, ικανών να σηκώσουν το βάρος μεγάλων αποφάσεων, όσο και την έλλειψη κύρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κλονίζοντας τα θεμέλιά της.

Ο Πούτιν διαχειρίστηκε μία κατάσταση, αναδεικνύοντας ‘‘προφίλ’’ μεγάλου ηγέτη. Έχοντας σταθμίσει όλες τις παραμέτρους και υπολογίσει το κόστος των όποιων κυρώσεων, δεν δίστασε να προχωρήσει μπροστά, στη συγκεκριμένη φάση της ιστορίας, ενώ Ευρωπαίοι και άλλοι ‘‘ηγέτες’’ ξαφνιάστηκαν, επιλέγοντας να επιρρίψουν αποκλειστικά τις ευθύνες στον Πούτιν, ενώ με τις αντιδράσεις τους, θα μπορούσε να πει κανείς, φρόντισαν να υποβιβάσουν τους εαυτούς τους σε ‘‘πολιτικά ανθρωπάκια’’, αφού πρώτιστο μέλημά τους ήταν οι δηλώσεις και οι κυρώσεις και όχι μια δυναμική αντίδραση, με αποφασιστικότητα και πυγμή για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, προετοιμασμένη εκ των προτέρων. Αφού οι Ευρωπαίοι ‘‘ηγέτες’’ επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο, οφείλουν και να το υπερασπιστούν με κάθε μέσο. Κάτι το οποίο δεν έπραξαν.

Ταυτόχρονα, επιβάλλεται να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, ενδεικτικά, κάποια σημαντικά ιστορικά γεγονότα που μας αφορούν:

Είναι ή δεν είναι κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου η κατάληψη του Βορείου Τμήματος της Κύπρου από τους Τούρκους, από το 1974 και μέχρι σήμερα; Εδώ και τόσα χρόνια, γιατί δεν έχουν εφαρμοστεί οι αποφάσεις του ΟΗΕ; Γιατί δεν εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο; Γιατί δεν επιλύεται το Κυπριακό, από τη Διεθνή Κοινότητα, που κόπτεται για την εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου;

Είναι ή δεν είναι κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου η κατάληψη των Ιμίων;

Είναι ή δεν είναι κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου οι βομβαρδισμοί στο Βελιγράδι το 1999;

Είναι ή δεν είναι κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου όταν τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη εισέρχονται στο εναέριο χώρο της Χώρας μας ή πολεμικά πλοία εισέρχονται στα χωρικά μας ύδατα, χωρίς να σέβονται τα σύνορά μας;

Τα μνημόνια που μας έχουν επιβάλλει, εισβάλλοντας στις περιουσίες μας και στα πορτοφόλια μας, οδηγώντας ανθρώπους στην αυτοκτονία και δεσμεύοντας το μέλλον μας, είναι ή όχι παραβίαση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας μιας Χώρας;

Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση προστατεύει τα σύνορα της Ελλάδας και θα υπερασπιστεί τα συμφέροντας της Χώρας μας, σε περίπτωση που δεχτούμε επίθεση από την Τουρκία;

Οι συνέπειες της κρίσης στην Ουκρανία είναι μπροστά και θα τις υποστούν όλοι οι λαοί της Ευρώπης, αρχής γενομένης από τον Ουκρανικό λαό, ο οποίος άρχισε ήδη να μετρά τις αμέτρητες πληγές του, σε θύματα, τραυματίες, καταστροφές υποδομών και στην οικονομία της Χώρας, ενώ είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει κύμα προσφύγων προς Χώρες της Ευρώπης.

Τις δύσκολες αυτές στιγμές η σκέψη μας είναι κοντά στον Ουκρανικό λαό, που δοκιμάζεται και υποφέρει, με την ελπίδα οι εχθροπραξίες να σταματήσουν άμεσα.