Δεν είναι παράξενο ότι τη στιγμή, που η κοινωνία ήταν συγκλονισμένη και αποσβολωμένη μετά το έγκλημα των Τεμπών, βρέθηκαν κάποιοι που άρχισαν να σκέπτονται εντελώς κυνικά, «λογικά» και ψυχρά.
Για το σύστημα εξουσίας Μητσοτάκη τα γεγονότα στα Τέμπη δεν ήταν η οδύνη και η θλίψη που προκάλεσαν, αλλά ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης και οι επικείμενες εθνικές εκλογές.
Εκλογές περίπου προεξοφλημένες ως προς τον νικητή που θα ήταν η ΝΔ.
Και ξαφνικά το έγκλημα των Τεμπών αναταράζει το παγιωμένο πολιτικό σκηνικό και δημιουργεί κάποιες αμφιβολίες για τα αποτελέσματα των επικείμενων εθνικών εκλογών. Και πράγματι στην συναισθηματική κορύφωση του δράματος, δημοκοπικά η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκε ως τις τρεις μονάδες υπέρ της ΝΔ.
Όποιοι εκείνη τη στιγμή πίστεψαν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα σταυρώσει τα χέρια και θα θρηνεί μαζί με τους πολίτες ήταν τουλάχιστον αφελείς.
Μέσα σε χρόνο dt αντέδρασε προσπαθώντας να υπερτονίσει το ανθρώπινο λάθος και να εξαφανίσει τις ευθύνες του περιβόητου επιτελικού κράτους της Ελλάδας 2.0. Και του αρμόδιου υπουργού Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέως. Που παραιτήθηκε και νόμισε ότι ξεπλύθηκε.
Το κράτος της συγκάλυψης έδρασε αστραπιαία. Με μπαζώματα του χώρου του εγκλήματος, ηχητικά μοντάζ που μπερδεύουν το συγκεκριμένο τρένο με άλλα τρένα άλλης χρονικά στιγμής, ψευδείς ειδήσεις περί τηλεδιοίκησης για να προκαλέσουν σύγχυση, συν την συνηθισμένη ατέλειωτη προπαγάνδα.
Έτσι κατάφεραν η πολιτική του ανθρώπινου λάθους, ή του όλοι φταίνε ακόμα κι ο Τρικούπης, περίπου να εξαφανίσουν το έγκλημα των Τεμπών από τις εθνικές του Μαΐου 2023. Δηλαδή μόλις εξήντα μέρες μετά. Σαν όλα αυτά να είχαν συμβεί πριν τρία χρόνια.
Όμως όπως το θέμα επικοινωνιακά εξαφανίστηκε, κάποιους μήνες μετά ξαφνικά και έντονα επανέρχεται. Όχι με την οδύνη της πρώτης στιγμής, αλλά με την οργή και την αποφασιστικότητα της κοινωνίας ότι το θέμα δεν πρέπει να κουκουλωθεί.
Τεράστιο ρόλο σ’ αυτό έπαιξε η μαχητικότητα των συγγενών, που αρνήθηκαν μόνο να θρηνούν και να προσεύχονται και αντιλήφθηκαν πλήρως το παιχνίδι κυνισμού και συγκάλυψης που παιζόταν και παίζεται.
Δεν θέλησαν τα παιδιά τους να ξεχαστούν και να μπουν στην αναγκαστική βίαιη λήθη και ατιμωρησία που θέλησε να επιβάλει το ανάλγητο σύστημα εξουσίας. Η παρουσία της κυρίας Μαρίας Καρυστιανού μητέρας και πολίτη συγχρόνως, γυναίκας που μάχεται και δεν παραιτείται, ήταν καταλυτική.
Ένα σύμβολο που όλοι ταυτίζονται μαζί του.
Το έδαφος σήμερα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι σαθρό και βαλτώδες. Δεν είναι σαφές πως μπορεί να διαχειριστεί το έγκλημα των Τεμπών που επανήλθε μέσα από την κοινωνία ορμητικό και απειλητικό γι’ αυτήν.
Και τι κατάληξη μπορεί να έχει αυτή η διαχείριση.
Το πλεονέκτημά της κυβέρνησης είναι ότι έχει μια κατακερματισμένη περίπου αλληλοσπαραζόμενη αντιπολίτευση και πάνω από όλα τρία χρόνια ως τις επόμενες εθνικές εκλογές. Άρα άπειρο πολιτικό χρόνο ώστε τα Τέμπη να ξαναξεχαστούν.
Όμως το σαθρό πολιτικά έδαφος και οι πολίτες που πολλά έχουν ανεχτεί και πολλά χρωστάνε, δεν είναι σίγουρο που μπορεί να οδηγήσουν. Μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή αμφισβητείται πλέον έντονα.
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει και αυτή τη βόμβα να τη διαχειριστεί και να την απενεργοποιήσει. Με επαγγελματισμό και άπειρο κυνισμό. Όπως μας έχει συνηθίσει ο μετρ του είδους Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όμως τα Τέμπη δεν είναι υποκλοπές με τους ψοφοδεείς υπουργούς. Ούτε Novartis με ακατανόητες για τον πολύ κόσμο δικαστικές και πολιτικές μεθοδεύσεις.
Τα Τέμπη είναι αγανάκτηση, θλίψη και οργή. Είναι το έγκλημα που τους αγγίζει όλους και το κουκούλωμα που τους εξοργίζει όλους.
Είναι τα παιδιά που σκοτώθηκαν, είναι και τα παιδιά μας που ζουν και θα μπορούσαν να είναι στη θέση τους. Είναι η αθλιότητα ενός συστήματος που εμπαίζει, κοροϊδεύει, παραπληροφορεί, μεθοδεύει και διαχειρίζεται αριστοτεχνικά την κοινωνία. Προς ίδιον όφελος.
Ορέστης Μεταξάς
