Η Νένη Πανουργιά είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Κοινωνικής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια. Σε αυτή τη συζήτηση με τον Κωσταντίνο Πουλή ξεκινά μιλώντας για την ιστορική σημασία των κινητοποιήσεων των τελευταίων ημερών. Εξηγεί ότι κινητοποιήσεις τέτοιας έντασης και με τέτοια καταστολή από την πλευρά του κράτους οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν να δουν από το 1968. Περιγράφει το πρακτικό διακύβευμα των διεκδικήσεων, δηλαδή της απέλασης φοιτητών και απόλυσης μονίμων καθηγητών, και περιγράφει το είδος των πιέσεων που ασκούνται στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που εκφράζουν την υποστήριξη τους προς τον λαό της Παλαιστίνης. Απάντα αναλυτικά στις κατηγορίες περί αντισημιτισμού και περιγράφει τις στιγμές που ίδια ένιωσε ότι την τάραξαν, καθώς το πανεπιστήμιο στο οποίο διδάσκει βρίσκεται τώρα κατειλημμένο από αντίσκηνα. Σε όλη αυτή τη συζήτηση υπάρχει ένα νήμα μιας υπόρρητης και ενίοτε ρητής σύγκρισης με το ελληνικό περιβάλλον και τον τρόπο με τον οποίον στη δική μας χώρα έχει συζητηθεί η παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια αλλά και οι φοιτητικές διαμαρτυρίες.
Είναι ένα κίνημα που δεν ξεκίνησε εν βρασμώ ψυχής, αλλά βρήκε τη φωνή του μετά τον Οκτώβρη, οπότε και ξεκίνησε η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, τόνισε η κ. Πανουργιά.
Τη στιγμή της συνέντευξης το επίδικο ήταν η συνέχιση ή μη της κατάληψης, με πολιτικές πιέσεις να λυθεί το θέμα.
Η κ. Πανουργιά τόνισε ότι τέτοιου βεληνεκούς κινητοποιήσεις είναι σπάνιες για τα αμερικανικά δεδομένα, υπενθυμίζοντας ότι η πιο πρόσφατη ήταν μόλις το 2005. Κατάληψη με παρουσία φοιτητών υπό μορφή καταυλισμού και βίαιη αντίδραση αστυνομικών είχε να συμβεί από το 1968, γεγονός που δείχνει και τη σοβαρότητα των όσων συμβαίνουν.
Το επίδικο, τονίζει η κ. Πανουργιά, είναι μην απελαθούν φοιτητές και μην απολυθούν καθηγητές, ακόμα και αν έχουν μονιμότητα -μόνο ποινικά αδικήματα δικαιολογούσαν ως τώρα τέτοιες κινήσεις.
Η επίθεση στο Columbia συσχετίζεται με την πρόθεση αλλαγής στο ίδιο το πρόγραμμα λειτουργίας του πανεπιστημίου, στο πώς λειτουργεί, τι διδάσκει και πώς, επισημαίνει η κ. Πανουργιά.
Η κ. Πανουργιά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την κυριαρχία ενός διάχυτου αντιδραστικού κλίματος στην αμερικανική κοινωνία που σκοπεύει να αφαιρέσει από το πανεπιστήμιο την κριτική του λειτουργία.
Απαντώντας στην περί αντισημιτισμού ένσταση η κ. Πανουργιά διακρίνει τον αντισημιτισμό, τον αντισιωνισμό και τον αντιεβραϊσμό. Τονίζει ότι οι κινητοποιήσεις αφορούν τον τρόπο που το κράτος το Ισραήλ πράττει, επισημαίνοντας τον κίνδυνο εργαλειοποίησης της απειλής του αντισημιτισμού.
Επισημαίνει την πολυπλοκότητα της κατασκευής του όρου «αντισημιτισμός» και τις πρακτικές συνέπειες των νομοθετικών ρυθμίσεων που αφορούν τη πολιτική περί διακρίσεων στο πανεπιστημιακό κατεστημένο.
Βιωματικά μιλώντας, σε σχέση με τις κινητοποιήσεις των ημερών, ξεχωρίζει πώς μαύροι φοιτητές και φοιτήτριες αισθάνονται ανασφάλεια από την παρουσία ακροδεξιών ομάδων που εκφράζουν το ρατσιστικό τους μένος στις παρυφές του πανεπιστημίου. Επισημαίνει ότι στην ακαδημαϊκή καθημερινότητα δεν είναι συχνό φαινόμενο η παρουσία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο, εξού και τα γεγονότα των ημερών αναβαθμίζονται από πολιτικής άποψης.
Η εμφάνιση της αστυνομίας με πλήρη εξάρτυση προκάλεσε την μήνιν των φοιτητών, επισημαίνει η κ. Πανουργιά, τονίζοντας τη σημασία αυτής της αντίδρασης ως προς τη συνειδητοποίηση των ορίων του (αστυνομικού) ελέγχου της ακαδημαϊκής ζωής.
Καταλήγοντας, η κ. Πανουργιά επισημαίνει ότι το διακύβευμα είναι η διασφάλιση της αυτονομίας του Πανεπιστημίου, γεγονός που συμπυκνώνεται στην υπεράσπιση της προέδρου του Πανεπιστημίου, ασχέτως τις κριτικής που μπορεί να ασκηθεί στις απόψεις της σε επιμέρους ζητήματα.
