Πολιτικές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η επενδυτική «διαθεσιμότητα» του φρουρίου Μπούρτζι στο Ναύπλιο, μέσω του Υπερταμείου και της ΕΤΑΔ, που το διαφημίζει για «προσοδοφόρες αποδόσεις» σε έκθεση στις Κάννες.
Εκτός από το Μπούρτζι παρουσιάζονται μεταξύ άλλων η ανάπλαση της ΔΕΘ, το Αχίλλειο στην Κέρκυρα, οι ιαματικές πηγές στις Θερμοπύλες και το ακίνητο στον Ταύρο του ΟΜΕΧ.
Ειδικότερα το Μπούρτζι εντάσσεται στην κατηγορία αστική ανάπλαση όπως και τα ακόλουθα έργα:
τα projects της ΔΕΘ, το ακίνητο στον Ταύρο, το γήπεδο Τάε-Κβο-Ντο στο Φάληρο (μετατροπή σε συνεδριακό κέντρο) και τα εμβληματικά τοπόσημα Αχίλλειον και το Κτίριο Ασάνη στην Κέρκυρα. Την ομάδα των έργων συμπληρώνει η μαρίνα Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη.
Η βουλευτής Αχαϊας της Νέας Αριστεράς, Σία Αναγνωστοπούλου, σημείωσε ότι «πρόκειται για αυθαιρεσία και αναίδεια πρώτου μεγέθους». «Να μας απαντήσουν άμεσα τι ακριβώς σημαίνει αυτή η ιερόσυλη πώληση! Δεν είναι το τσιφλίκι τους, πρόκειται για την περιουσία μας και την περιουσία των παιδιών μας και έχουμε και εμείς τον δικό μας λόγο σ ‘αυτήν».
Αναλυτικά η δήλωση της Σίας Αναγνωστοπούλου:
«Και όμως είναι ικανοί να μας βυθίσουν ακόμα πιο πολύ στην ανυποληψία ως χώρα. Στην μεγαλύτερη διεθνή έκθεση real estate, στις Κάννες, μπαίνει προς πώληση μαζί με άλλα, ως φιλέτο πρώτης τάξης και το Μπούρτζι. Αν είναι δυνατόν! Δεν τους αρκεί που έχουν μετατρέψει την οικονομία σε μία αποκλειστική οικονομία υπηρεσιών και εστίασης, τώρα φτάνουν στο σημείο να ξεπουλούν και τα ασημικά του εθνικού μας πλούτου. Πρόκειται για αυθαιρεσία και αναίδεια πρώτου μεγέθους.
Να μας απαντήσουν άμεσα τι ακριβώς σημαίνει αυτή η ιερόσυλη πώληση! Δεν είναι το τσιφλίκι τους, πρόκειται για την περιουσία μας και την περιουσία των παιδιών μας και έχουμε και εμείς τον δικό μας λόγο σ ‘αυτήν».
«Η κυβέρνηση οφείλει να αναστείλει κάθε σκέψη και κάθε διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει στην εμπορευματοποίηση του μνημείου. Το Μπούρτζι δεν είναι εμπόρευμα προς εκχώρηση, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης και της πολιτιστικής μας ταυτότητας» τονίζουν σε κοινή δήλωσή τους ο βουλευτής Αργολίδας και τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Γιώργος Γαβρήλος και η τομεάρχης Πολιτισμού και Αθλητισμού και βουλευτής Τρικάλων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μαρίνα Κοντοτόλη.
«Είναι αδιαπραγμάτευτος ο δημόσιος χαρακτήρας και το ιδιοκτησιακό του καθεστώς» υπογραμμίζουν.
«Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ευθύνη όλων μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στηρίζει κάθε προσπάθεια που διασφαλίζει την ιστορική συνέχεια και τη δημόσια διαχείριση του Μπούρτζι, με σεβασμό στην ταυτότητα και τη σημασία του» σημειώνουν οι Γιώργος Γαβρήλος και Μαρίνα Κοντοτόλη.
Η κοινή δήλωση Γαβρήλου – Κοντοτόλη:
«Το ιστορικό φρούριο του Μπούρτζι στο Ναύπλιο αποτελεί ένα από τα πλέον εμβληματικά μνημεία της χώρας μας, με ανεκτίμητη ιστορική, πολιτιστική και τουριστική αξία. Η πληροφορία ότι προωθείται για πώληση μέσω του Υπερταμείου και της ΕΤΑΔ, προκαλεί ήδη έντονες και εύλογες αντιδράσεις.
Η κυβέρνηση οφείλει να αναστείλει κάθε σκέψη και κάθε διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει στην εμπορευματοποίηση του μνημείου. Το Μπούρτζι δεν είναι εμπόρευμα προς εκχώρηση, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης και της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Είναι αδιαπραγμάτευτος ο δημόσιος χαρακτήρας και το ιδιοκτησιακό του καθεστώς.
Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ευθύνη όλων μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στηρίζει κάθε προσπάθεια που διασφαλίζει την ιστορική συνέχεια και τη δημόσια διαχείριση του Μπούρτζι, με σεβασμό στην ταυτότητα και τη σημασία του».
Το Μπούρτζι
Για το Μπούρτζι του Ναυπλίου σημειώνεται ότι «η μεσαιωνική γοητεία συναντά τη διαχρονική κομψότητα σε αυτό το ιστορικό μνημείο που βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε ένα γραφικό νησάκι στο λιμάνι του Ναυπλίου, το Μπούρτζι είναι ένα ενετικό φρούριο του 15ου αιώνα». Η συνολική επιφάνεια είναι 1.500 τ.μ. με εγκαταστάσεις σε 1.000 τ.μ. και πάνω από 99 χιλ. επισκέπτες στο Μουσείο μέσα στο 2024.
Το 1502 οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της Ακροναυπλίας σε αυτοτελή προμαχώνα με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι τον Θαλασσόπυργο για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξού και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».
Μετά τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1698) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου.
Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 ο Θαλασσόπυργος κατελήφθη, το 1822, από 50 οπλοφόρους και 150 πυροβολητές, των οποίων ηγούνταν οι Χέιστινγκς, Άνερμαν, Χάνεκ και Δημήτριος Καλλέργης. Αυτοί τελούσαν υπό την ηγεσία του Γάλλου ταγματάρχη Φ. Γκιουρντέν, ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από τον Θαλασσόπυργο και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.
Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στον Θαλασσόπυργο για την ασφάλειά της, στις 25 Μαΐου του 1824 και στις 2 Ιουλίου του 1827.
Μετά την έλευση του Βασιλέως Γεωργίου του Α’ και κατ΄ εντολή του, το 1865 ο Θαλασσόπυργος αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της γκιλοτίνας. Mε τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, ο Θαλασσόπυργος αναπαλαιώθηκε στη δεκαετία του 1930 με έξοδα Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια.
