Ο αργυρός Ολυμπιονίκης, Απόστολος Χρήστου ανοίγει την καρδιά του στο SPORT24 για την τεράστια επιτυχία στα 200 ύπτιο της κολύμβησης των Ολυμπιακών Αγώνων, εξηγεί γιατί λύγισε επάνω στο βάθρο βάζοντας τα κλάματα και αποκαλύπτει τι ήταν αυτό που τον κράτησε και μετά την 4η θέση στον τελικό των 100 μέτρων ύπτιο, μην κάνοντας πράξη τη σκέψη του να μην κατέβει στα 200.
Λίγη ώρα μετά το φινάλε του τελικού των 100 μέτρων ύπτιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Απόστολος Χρήστου απογοητευμένος δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι ίσως να μην πέσει στα 200 μέτρα. Ευτυχώς για τον ίδιο αλλά και για την Ελλάδα, όχι μόνο έπεσε στον τελικό των 200μ. αλλά έσπασε τα χρονόμετρα και με πανελλήνιο ρεκόρ 1.54:82 κατακτά το ασημένιο μετάλλιο.
Ο αργυρός Ολυμπιονίκης αποκαλύπτει τι ήταν αυτό που άλλαξε την αρχική απόφαση μέσα στο μυαλό του, ανοίγει την καρδιά του για τον άνθρωπο που τον στηρίζει περισσότερο στη ζωή και αναφέρεται στο δίλημμα που έχει για το ποιο είναι τελικά το αγαπημένο του αγώνισμα.
Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα έχω Ολυμπιακό μετάλλιο στα 200 μέτρα ύπτιο
"Είχα στενοχωρηθεί και απογοητευτεί πολύ αλλά σκέφτηκα ότι είμαι σε καλή κατάσταση και από τη στιγμή που είμαι εδώ, δεν πρέπει να παρατήσω τον αγώνα και να διεκδικήσω μέχρι τελευταία στιγμή κάθε ελπίδα που θα μου δοθεί", λέει χαρακτηριστικά.
Σε εκείνο το κρίσιμο σημείο, καθοριστική ήταν η πατρική συμβουλή που τον έκανε να δει αλλιώς τα πράγματα. "Μίλησα με τον πατέρα μου αμέσως μετά την κούρσα στα 100 ύπτιο, με είδε πριν φύγει και μου είπε κάνε μία προσπάθεια στα 200 και πάρε το εκεί. Αυτά τα λόγια ήταν η αρχή για να γυρίσει η ψυχολογία μου και να αποφασίσω ότι πρέπει να αγωνιστώ".
Και όχι μόνο αγωνίστηκε, αλλά πήρε το μετάλλιο στο λιγότερο αγαπημένο του αγώνισμα. "Είναι απίστευτο", λέει ο Χρήστου και συνεχίζει: "Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα έχω Ολυμπιακό μετάλλιο στα 200 μέτρα ύπτιο, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν πρέπει να παρατάμε κάθε προσπάθεια που κάνουμε, ακόμα και όταν πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είναι ένα μήνυμα και για μένα αλλά και για όσους είδαν την προσπάθεια μου".
Στον τελικό έδειξε αμέσως τις άγριες διαθέσεις του, άφησε τους αντιπάλους πολύ πίσω , διατηρώντας το προβάδισμα από την αρχή και μόνο στο τέλος τον πέρασε ο Ούγγρος Χούμπερτ Κος. "Ξεκίνησα πάρα πολύ δυνατά και είχα το έδαφος να το διατηρήσω. Όταν είδα πως ήμουν μπροστά, είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσω, δεν γίνεται να το χάσω. Προς το τέλος άρχισα να καταλαβαίνω ότι έχανα δυνάμεις αλλά ήμουν μπροστά και δεν γινόταν να χάσω το μετάλλιο".
Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες με πανελλήνιο ρεκόρ για πρώτη φορά με χρόνο κάτω από 1.55.00 κι όλα αυτά στο αγώνισμα που δεν είναι το …καλό. Αδιανόητα πράγματα από τον 27χρονο Ολυμπιονίκη που μέχρι την απονομή δεν είχε αντιληφθεί τι του συμβαίνει. "Το κατάλαβα στο βάθρο για αυτό και συγκινήθηκα πολύ, ακόμα δεν το έχει χωρέσει το μυαλό μου είναι τεράστια επιτυχία και πιστεύω ότι θα αργήσω να το καταλάβω".
Στο βάθρο όχι μόνο το κατάλαβε, αλλά ξέσπασε και σε λυγμούς, εικόνα πρωτόγνωρη για όσους ξέρουν καλά τον κλειστό χαρακτήρα του Απόστολου που δεν εκδηλώνεται εύκολα, ούτε στις χαρές, ούτε στις λύπες. "Εχω πολύ καιρό να κλάψω για οτιδήποτε και η αλήθεια είναι ότι λύγισα αλλά δεν γίνεται να μην λυγίσεις σε αυτή τη στιγμή, που είναι η ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή, πόσο μάλλον για Έλληνα να ανεβαίνει στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων".
Ο μικρός Απόστολος από την Πετρούπολη που ξεκίνησε την κολύμβηση στα 7 για να μην… πνιγεί στη θάλασσα, τώρα Ολυμπιονίκης. "Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου το ενδεχόμενο να φτάσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν ξεκίνησα, μου φαινόταν κάτι μακρινό και δεν το σκεφτόμουν καν. Αλλά βήμα – βήμα, επιτυχία-επιτυχία άλλαζαν τα πράγματα και τα τελευταία χρόνια όσο ανέβαινα, πίστευα στο μετάλλιο και έτσι εκπλήρωσα ένα μεγάλο όνειρο".
Ο αδερφός του και οι σκέψεις για τα 200μ. ύπτιο
Μιλώντας αμέσως μετά τον τελικό αφιέρωσε το μετάλλιο στον αδερφό του. Η επόμενη ερώτηση μας δεν μπορούσε να μην αφορά λοιπόν τον αδερφό μου και το λόγο που του αφιέρωσε το αργυρό. "Είναι δίπλα μου στην καθημερινότητα μου, παρότι έχει και αυτός δύσκολο πρόγραμμα με τη σχολή που θέλει να την τελειώσει. Με στηρίζει και μου παρέχει κάθε βοήθεια που χρειάζεται. Βλέπει ότι ο πρωταθλητισμός χρειάζεται επένδυση και υπάρχουν πολλές φορές που βάζει πίσω ακόμα και τον εαυτό του και είναι ο καλύτερος αδερφός που θα μπορούσα να έχω. Άλλωστε η στήριξη από τους δικούς σου ανθρώπους είναι η βάση της πυραμίδας. Χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα".
Παρά το αργυρό μετάλλιο, δεν βγάζει τα 100 μέτρα από την καρδιά του. "Το κύριο αγώνισμα μου παραμένουν τα 100 ύπτιο αλλά με τη δουλειά που έκανα είχαν καλυφθεί και τα 200. Δεν θέλω να αλλάξω το πλάνο μου παρότι πέτυχε στα 200. Θα συνεχίσω την ίδια προπόνηση" λέει αλλά προς το παρόν, αφήνει στην άκρη τα μεγαλεπήβολα σχέδια, μέχρι φυσικά την επόμενη μεγάλη διοργάνωση. "Τώρα θα κάνω βόλτες στο Παρίσι με τα άλλα παιδιά και μετά διακοπές. Για δύο μήνες δεν θα μπω σε πισίνα…", καταλήγει ο υπέροχος αυτός αθλητής που συγκίνησε την Ελλάδα με την αδιανόητη επιτυχία του.
