Η Πηνελόπη Γκιώνη γράφει για την 4η θέση του Απόστολου Χρήστου στα 100μ ύπτιο των Ολυμπιακών Αγώνων και την απόλυτα δικαιολογημένη απογοήτευση που ένιωσε ο ίδιος, παρά την ιστορικότητα του επιτεύγματός του.
Κανένα άθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι εύκολο. Κανένα άθλημα, γενικά, δεν είναι εύκολο. Σε άλλα έχει περισσότερο κόσμο που ασχολείται, σε άλλα λιγότερο ωστόσο πάντα το να βρεθεί κανείς στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι δύσκολο. Χωρίς «μα» ή «αλλά», είναι δύσκολο. Η κολύμβηση, ανήκει στα αθλήματα που έχουν πάρα πολύ ανταγωνισμό και το να καταφέρει κανείς να βρεθεί στην οχτάδα του τελικού αποτελεί επίτευγμα, από αυτά που η κοινότητα της κολύμβησης πάντα θα θυμάται.
Και αφού ορίσαμε μερικά δεδομένα, ελάτε να δούμε γιατί ο Απόστολος Χρήστου αδιαφόρησε πλήρως για την τέταρτη θέση που κατέκτησε στο Παρίσι 2024 και γιατί κανείς δεν μπορεί να του δώσει άδικο που ούτε που νοιάστηκε για την ιστορία που έγραψε.
Σκεφτείτε, από μικρά παιδιά να είστε μέσα σε μία πισίνα. Να κολυμπάτε για χόμπι και ξαφνικά να νικήσετε σε έναν αγώνα. Και σε έναν ακόμη και μετά σε έναν μεγαλύτερο αγώνα και πάει λέγοντας. Το μικρόβιο της νίκης και του ανταγωνισμού θα μπει μέσα σας τόσο γρήγορα, που ούτε θα καταλάβετε από πότε σας ενδιαφέρει τόσο πολύ να είστε οι καλύτεροι. Και η ζωή αυτή συνεχίζεται.
Άφησε τις βόλτες, έχεις προπόνηση. Άφησε τα πάρτι, έχεις προπόνηση. Άφησε το οτιδήποτε διασκεδαστικό μπορεί να κάνουν οι φίλοι σου, έχεις προπόνηση. Κοιμήσου νωρίς, ξύπνα νωρίς, φάε καλά, κάνε πιο πολλή προπόνηση, πιο πολλές ώρες, πιο πολλές ασκήσεις. Μείνε συγκεντρωμένος, μην αγχώνεσαι, διαχειρίσου την πίεση, διαχειρίσου τις προσδοκίες όλων, πάρε νίκες, ικανοποίησε το εγώ σου, ικανοποίησε τη φιλοδοξία σου, πέτυχε τον στόχο σου. Και ξανά από την αρχή, κάθε μέρα, μέχρι να πετύχεις τον στόχο.
Πάρε μετάλλια. Όχι το χάλκινο, πάρε το χρυσό. Και στο επόμενο πρωτάθλημα. Και μετά ξανά στο επόμενο και ούτω καθεξής. Και όταν επιστρέψεις, μην σου πάρει το μυαλό η επιτυχία, κάτω το κεφάλι και δουλειά. Δουλειά, πιο πολλή δουλειά, το σώμα σου, το πνεύμα σου, την ψυχή σου. Δούλεψέ τα όλα, κάντα σωστά, δεν επιτρέπεται να κάνεις λάθη, δεν επιτρέπεται να χάνεις.
Και μετά; Το ίδιο. Καθημερινότητα σε λούπα, για να ζήσεις ένα λεπτό που μπορεί να σου χαρίσει την απόλυτη ικανοποίηση. Ένα λεπτό που θα σε κάνει να πεις «Άξιζε!». Άξιζε να χάσω τον ύπνο μου, να χάσω το χαμόγελό μου, να χάσω τους φίλους μου, να χάσω τη σχέση μου, να χάσω τη νορμάλ ζωή που ζουν όλοι, να χάσω το μυαλό μου από τις τόσες σκέψεις και τα τόσα «πρέπει». Κι αυτή δεν είναι η πραγματικότητα μόνο για τον Χρήστου αλλά για πολλά ακόμη παιδιά που παλεύουν καθημερινά για ένα όνειρο.
Περίμενε, λοιπόν, έστω και ένας μας να βγει ο Απόστολος Χρήστου από την πισίνα χαρούμενος; Ενώ έφτασε 0.02 μακριά από το Ολυμπιακό μετάλλιο. 0.02, δύο εκατοστά του δευτερολέπτου. Τόσο κοντά αλλά παράλληλα τόσο μακριά. Πως, αυτός ο αθληταράς που έχει αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στην κολύμβηση και έχει πετύχει πράγματα που άλλοι δεν έχουν μπορέσει ούτε καν να ονειρευτούν, μπορεί να ικανοποιηθεί με οτιδήποτε άλλο πέρα από το βάθρο; Πως να μη μας κοιτάζει με ένα κενό βλέμμα; Πως να σκεφτεί το αύριο; Ποιο αύριο, έχασε το σήμερα για το οποίο πάλευε τα τελευταία τρία χρόνια. Ή, μάλλον, τα τελευταία 27 χρόνια…
Και, ξέρετε, στην Ελλάδα ζούμε. Η τέταρτη θέση από το χάλκινο μετάλλιο απέχουν τόσο πολύ, είναι δύο κόσμοι διαφορετικοί (όπως πολύ σωστά μου είπε ένας φίλος). Στη μία περίπτωση γίνεσαι ξεχωριστός, είσαι φοβερός, αλλάζει η ζωή σου όμως στην άλλη;
Ο Χρήστου θα χαμογελάσει όταν θα πετύχει αυτό που είχε ονειρευτεί όταν για πρώτη φορά είδε Ολυμπιακούς Αγώνες ως παιδί και σκέφτηκε πως θα ήταν φοβερό να μπορούσε να μοιάσει στα αστέρια του αθλήματος που έβλεπε μπροστά του. Για εμάς, για όλους εμάς που μπορεί να είχαμε λυγίσει ήδη με τόση προσπάθεια και σκληρή δουλειά αν ήμασταν στη θέση του, ο Χρήστου το έχει πάρει το μετάλλιο. Δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν.
Κανείς δεν μειώνει την τέταρτη θέση, μιλάμε για μία πολύ μεγάλη επιτυχία! Όταν όμως φτάνεις μία ανάσα, κυριολεκτικά μία ανάσα, μακριά από το μετάλλιο πως να είναι αρκετή η τέταρτη θέση; Όταν έχεις αφιερώσει τη ζωή σου για να ανέβεις στο Ολυμπιακό βάθρο, τι να σε παρηγορήσει στο ότι βγήκες τέταρτος;
Για την… ιστορία, την οποία ο Χρήστου γράφει στα παλιά του τα παπούτσια γιατί έτσι είναι οι μεγάλοι αθλητές, ο ίδιος έχει γίνει ο Έλληνας με την καλύτερη θέση σε κολύμβηση (πισίνα) σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο καλύτερος Έλληνας κολυμβητής.
Πηνελόπη Γκιώνη
