Μεγάλο το δίκιο του προεδρεύοντος μια φορά κι έναν καιρό στη Βουλή, όστις κραύγασε είκοσι δύο μετρημένες φορές σε περίπου ενενήντα δευτερόλεπτα το αμίμητο «φρουρά, φρουρά, φρουρά...»! Η ατάκα έγινε βάιραλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και θα επισκιάζει ισόβια την πολιτική διαδρομή του εκφωνητή της, που θεωρήθηκε φαιδρός από συντρόφους και αντιπάλους, δεχόμενος ιοβόλα πάρθια βέλη πανταχόθεν. Είχε προηγηθεί βίαιη επίθεση του Ηλία Κασιδιάρη στον Νίκο Δένδια εντός της αιθούσης της Ολομέλειας, ενώ οι άνδρες ασφαλείας του Κοινοβουλίου ηγόραζον αγρόν μακριά έξω στο ύπαιθρο...
Ντόρο υπέρμετρο προκάλεσε τότε το επεισόδιο, σούσουρο που αδικεί κατάφωρα τον πρωταγωνιστή του. Καθότι, όπως αποδεικνύεται περίτρανα εκ των υστέρων, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε κάτι που οι υπόλοιποι αγνοούσαμε: πως τα στελέχη του φρουραρχείου της Βουλής πάσχουν από σύνδρομο μειωμένης αντίληψης. Προφανώς γι’ αυτό τα καλούσε επίμονα τόσες και τόσες φορές. Χρειάστηκαν επτά συναπτά έτη για να επιβεβαιωθεί του λόγου το αληθές και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο. Κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους πορείας της Τετάρτης, φοιτητές έγραψαν με κόκκινη μπογιά μπροστά στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη τα ονόματα των 57 ανύποπτων πολιτών που δολοφόνησε η κρατική αβελτηρία στα Τέμπη.
Ηταν η πρώτη επέτειος του προαναγγελθέντος φονικού που συγκλόνισε απ’ άκρου εις άκρον τη χώρα. Η ελάχιστη υπενθύμιση προς τις 57 οικογένειες και τους εαυτούς μας πως ο άδικος χαμός των παιδιών τους [μας] δεν θα ξεχαστεί, ότι ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι η αντίσταση της μνήμης απέναντι στη λήθη, καταπώς υπογράμμιζε μια ψυχή. Ο φρούραρχος της Βουλής έκρινε, ωστόσο, πως ο κατάλογος των θυμάτων, τούτο το επιβεβλημένο προσκλητήριο νεκρών, συνιστά ανάρμοστη κηλίδα στην καρδιά της πρωτεύουσας. Διέταξε, λοιπόν, το συνεργείο καθαρισμού του Δήμου Αθηναίων να σβήσει τα ενοχλητικά «συνθήματα», όπως τα χαρακτήρισε, αμέσως μετά το τέλος της διαδήλωσης, γύρω στις 15.30. Φοβούμενοι πιθανόν τους εναπομείναντες καθυστερημένους διαδηλωτές, ίσως όμως από ενσυναίσθηση ή ενδεχομένως εξαιτίας αμφοτέρων, οι καθαριστές της βάρδιας δεν εκτέλεσαν την εντολή.
Μάλλον δεν άρεσε στον κ. φρούραρχο η άρνηση των εργαζομένων και επανήλθε, ώσπου περί τα μεσάνυχτα τα ονόματα των παιδιών αφαιρέθηκαν, η ευταξία αποκαταστάθηκε, το πρωτόκολλο τηρήθηκε κατά γράμμα. Οι επιτελείς του φρουραρχείου μπορούσαν επιτέλους να κοιμηθούν ήσυχοι, βυθισμένοι σε αβασάνιστα όνειρα. Ο στοιχειώδης συμβολισμός της βαθιάς πληγής, που παραμένει χαίνουσα στο σώμα της κοινωνίας, είχε εξαλειφθεί με χημική γομολάστιχα. Η αλλαγή σκοπιάς των ευζώνων θα γινόταν απρόσκοπτα κατά τη διάρκεια της αύριον. Τουρίστες και Αθηναίοι θα φωτογράφιζαν χωρίς ανορθογραφίες τη λεβέντικη ατραξιόν.
Η βέβηλη λίστα αδυνατούσε πλέον να διαταράξει την άψογη λειτουργία του κράτους. Πριν από την αυγή, μολαταύτα, η λέξη ντροπή τράνταξε συθέμελα τη χώρα, στοιχειώνοντας τα αθώα ενύπνια του φρούραρχου, που έσπευσε να δηλώσει παντελώς αναρμόδιος. Οι υπεύθυνοι του δήμου δεν είχαν ιδέα, το ίδιο και η αντιδήμαρχος Καθαριότητας. Το φταίξιμο αποδόθηκε ακέραιο στον Χατζηπετρή, στους δύσμοιρους οδοκαθαριστές εν προκειμένω. Στο ανθρώπινο λάθος που ελλοχεύει παντού. Ο εκάστοτε μοιραίος σταθμάρχης θα χρεώνεται στο διηνεκές τις παθογένειες και τον εγκληματικό ωχαδελφισμό της κρατικής μηχανής, η οποία, έναν χρόνο μετά τα Τέμπη, δεν διδάχτηκε το παραμικρό και δεν έχει σκοπό να διορθωθεί στον αιώνα τον άπαντα.
Δημήτρης Νανούρης
