Ο σεισμός του 1999 στην Πάρνηθα – με τους 143 νεκρούς – ήταν ο πιο καταστροφικός που έχει καταγραφεί ποτέ στην Αττική.
Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν είχε προηγηθεί ο μεγάλος σεισμός των Αλκυονίδων, 18 χρόνια νωρίτερα, που άλλαξε τον αντισεισμικό χάρτη της χώρας και καθιέρωσε αυστηρούς κανόνες στην κατασκευή νέων οικοδομών.
Τότε, η Ελλάδα θρήνησε 20 νεκρούς και οι περισσότεροι εξ αυτών έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας καρδιακής προσβολής. Ειδικοί και μη συμφωνούν ότι από τύχη και μόνο δεν υπήρξαν πολλαπλάσιες απώλειες.
Στις 22:59 της 24ης Φεβρουαρίου 1981, στην Αθήνα, την Κόρινθο, τη Θήβα, τα Μέγαρα, την Ελευσίνα και άλλες περιοχές, η γη άρχισε να τρέμει. Τα 6,7 Ρίχτερ έγιναν αισθητά σε όλη σχεδόν την κεντρική Ελλάδα και έβγαλαν στους δρόμους τους πανικόβλητους κατοίκους. Σε αυτή την περίπτωση ο φόβος είχε αποδειχτεί σωτήριος. Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα ακολούθησε δεύτερος σεισμός, μεγέθους 6,4 Ρίχτερ και αποτέλειωσε τα πιο αδύναμα κτίσματα που είχαν πληγεί από τον πρώτο σεισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ξενοδοχεία «Απόλλων» και «Κόντης» στο Λουτράκι, το «Μπούσουλας» στην Κινέττα και το «Γαλαξίας» στο Βραχάτι. Όλα κατέρρευσαν με τη δεύτερη σεισμική δόνηση, αλλά όσοι βρίσκονταν μέσα είχαν ήδη βγει έξω. Το εφτά ορόφων «Απόλλων» ήταν το ξενοδοχείο – σύμβολο του Λουτρακίου. Το αποκαλούσαν στολίδι, αλλά από τους επτά ορόφους έμειναν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μόνο η πισίνα και άφθονα μπάζα. «Αν ο σεισμός γίνονταν Παρασκευή και όχι Τρίτη, θα είχαμε 200 νεκρούς γιατί ήμασταν γεμάτοι από Άγγλους εκδρομείς. Τώρα ήμασταν λίγοι και προλάβαμε να βγούμε έγκαιρα», είχε δηλώσει τότε ένας εργαζόμενος.
Υπάρχει όμως και μια απίθανη συγκυρία που σύμφωνα με τους ντόπιους έσωσε πολλές ζωές σε ένα χωριό της Κορινθίας. Είναι η Περαχώρα, που βρίσκεται 9 χλμ. βόρεια του Λουτρακίου και αριθμούσε τότε περισσότερους από 2.000 κατοίκους.
Πολλά από τα σπίτια του χωριού κατέρρευσαν ή υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές με αποτέλεσμα να είναι ακατάλληλα για διαμονή. Κι όμως σχεδόν όλοι οι κάτοικοι σώθηκαν. Αιτία, ένα σήριαλ…
Η ΕΡΤ μετέδιδε εκείνο το βράδυ το 12ο από τα 20 επεισόδια της σειράς «Φως του Αυγερινού». Η νουβέλα του Αλέξη Πάρνη, που είχε διασκευάσει για την τηλεόραση, είχε σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις θεαματικότητας. Ήταν από τις πρώτες εκπομπές με χρώμα στην ελληνική τηλεόραση, την εποχή που οι έγχρωμοι δέκτες ήταν ακόμα πανάκριβοι κι ως εκ τούτου ελάχιστοι στα σπίτια. Το καφενείο του χωριού διέθετε έγχρωμο δέκτη και για χάρη της σειράς δεν έπεφτε εκείνο το βράδυ καρφίτσα.
«Αυτό μας έσωσε. Το καφενείο άντεξε. Αν είχαμε πάει στα σπίτια μας κοιμηθούμε θα είχαμε εκατόμβη νεκρών», έλεγαν χαρακτηριστικά τότε οι κάτοικοι. Τις επόμενες μέρες είδαν να μπαίνει κόκκινη ένδειξη (ακατάλληλο) σε 206 σπίτια, πολλά από τα οποία είχαν καταρρεύσει.
Στην ευρύτερη περιοχή της Κορινθίας οι ζημιές ήταν τεράστιες. Σε Κόρινθο, Λουτράκι, Βέλο, Μούρτσι συνολικά 3.244 σπίτια κρίθηκαν ακατάλληλα.
Σε όλη την Αττική, οι δρόμοι, οι πλατείες και τα πάρκα είχαν γεμίσει σκηνές μετά το δεύτερο χτύπημα του Εγκέλαδου. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν τουλάχιστον μία νύκτα εκτός του σπιτιού τους. Οχτώ μέρες μετά, την Τετάρτη 4 Μαρτίου στις 16:01, σημειώθηκε τρίτος σεισμός, με μέγεθος 6,3 Ρίχτερ. Από αυτόν οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν στην Ανθούπολη Περιστερίου.
Ο τραγικός απολογισμός έδειξε ότι μόνο τέσσερα ή πέντε άτομα έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της κατεδάφισης κτιρίων. Οι περισσότεροι υπέστησαν ανακοπή ή τραυματίστηκαν θανάσιμα, προσπαθώντας διαφύγουν από μεγάλο ύψος.
