Η επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα είναι να γίνουν οι βουλευτικές το 2019. Ωστόσο, οι κινήσεις του Πάνου Καμμένου καθώς και τα μέτρα που πιθανόν να αναγκαστεί να πάρει η κυβέρνηση στο πλαίσιο του τυπικού κλεισίματος του Μνημονίου, μπορεί να οδηγήσουν σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης

Στην εισηγητική τοποθέτησή του στο Υπουργικό Συμβούλιο της 3/4/2018, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στον χρόνο των εκλογών: «Θέλω, για άλλη μια φορά, να επαναλάβω ότι στόχος αυτής της κυβέρνησης, ταυτόχρονα με την υπέρβαση της κρίσης, την έξοδο από τα μνημόνια, είναι να οδηγήσει στη λαϊκή ετυμηγορία στο τέλος της θητείας της. […]Οι εκλογές είναι το φθινόπωρο του 2019.» Εν προκειμένω, οι διακηρύξεις του κ. Τσίπρα συμπίπτουν με τον σχεδιασμό του.

Το Μαξίμου θέλει εκλογές το αργότερο δυνατό γιατί:

• Εκτιμά ότι η ανάκαμψη της οικονομίας θα μεταβάλει το πολιτικό κλίμα. Προς επίρρωσιν της εκτίμησης έρχονται στοιχεία όπως το ρεκόρ 17ετίας που σημειώθηκε τον Μάρτιο, με 55.494 νέες θέσεις εργασίας.
• Προχωράει η αναδιαμόρφωση του χάρτη των ΜΜΕ. Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ιστορική αλλαγή το ότι δεν υπάρχει πλέον βασικός διαμορφωτής της κοινής γνώμης, μετά το κλείσιμο του MEGA και την πώληση του συρρικνωμένου ΔΟΛ. Παράλληλα, με τη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών και τη δημιουργία νέων ΜΜΕ το τοπίο στην Ενημέρωση γίνεται πιο φιλικό (ή τουλάχιστον λιγότερο εχθρικό) στην κυβέρνηση.
• Αποτελεί πεποίθηση των κυβερνητικών ιθυνόντων ότι η δικαστική διερεύνηση των υποθέσεων διαφθοράς θα φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την αντιπολίτευση. Προς το παρόν πάντως, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό που έδωσε πόντους στον ΣΥΡΙΖΑ, τα στοιχεία που δημοσιοποιούνται για τη Novartis, δεν προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση.

Ο «παράγοντας Καμμένος»

Ωστόσο, η πολιτική αποτελεί πολυπαραγοντικό παίγνιο που δεν μπορεί να ελεγχθεί από την εκάστοτε εξουσία. Ο «παράγοντας Καμμένος» φαίνεται ότι αυτονομείται σταδιακά από το Μαξίμου, ακολουθώντας ιδιαίτερο πολιτικό σχεδιασμό. Με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν τους ΑΝΕΛ εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές, ο κ. Καμμένος διαφοροποιείται από την επίσημη κυβερνητική γραμμή τόσο στα ελληνοτουρκικά όσο και στο ζήτημα των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ. Την ώρα που ο πρωθυπουργός εύχεται δημοσίως να ονομαστεί η γειτονική χώρα Άνω Μακεδονία, ο κ Καμμένος δηλώνει ότι δεν θα δεχτεί κανένα παράγωγο του όρου Μακεδονία. Στα ελληνοτουρκικά, ενώ ο κ. Καμμένος δηλώνει στην Ικαρία με πολεμικό ύφος ότι «αν έχουν τα κότσια ας τολμήσουν να αμφισβητήσουν έστω και ένα χιλιοστό», ο κ. Κοτζιάς στη συνέντευξή του στο Spiegel, είναι σε άλλο μήκος κύματος: «Δεν υπάρχει εναλλακτική από την ειρήνη και την ειρηνική συνύπαρξη».

Ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος με το οποίο συνομίλησε το Newpost, έχει την εκτίμηση ότι ο κ. Καμμένος συνδέει το πολιτικό μέλλον του με τις διεργασίες που γίνονται στον χώρο της λεγόμενης «λαϊκής πατριωτικής Δεξιάς». Οι εν λόγω διεργασίες αποσκοπούν στην κοινή εκλογική παρουσία των σχηματισμών των κκ Βελόπουλου, Καρατζαφέρη, Κρανιδιώτη και Νικολόπουλου. Την εμπλοκή του κ. Καμμένου επιβεβαίωσε ο Τάκης Μπαλτάκος στη συνέντευξη του στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 25/3: « Ερώτηση: Εσείς θα προτείνατε συνεργασία στον κ. Καμμένο σ’ αυτόν τον καινούργιο πολιτικό σχηματισμό; Απάντηση: Ασφαλώς ναι...». Ο κ. Μπαλτάκος αποτελεί βασικό στέλεχος του χώρου της «λαϊκής πατριωτικής Δεξιάς».

Η δημιουργία ενός νέου σχηματισμού στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας που εκ των πραγμάτων θα έχει «σημαία» το όνομα της Μακεδονίας, δεν είναι ασύμβατη με τη συζήτηση περί «κόμματος Βορείου Ελλάδος». Να σημειωθεί επίσης ότι στις αναφορές στο νέο σχηματισμό ακούγεται συχνά το όνομα του Ιβάν Σαββίδη, χωρίς όμως το περιβάλλον του να επιβεβαιώνει το οτιδήποτε.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι ο κ. Καμμένος θα χρησιμοποιήσει μια ενδεχόμενη συμφωνία με την ΠΓΔΜ ως αφορμή «ηρωικής εξόδου» από την κυβέρνηση και «αναβάπτισής του στα νάματα του Έθνους». Αν ισχύει αυτή η διάθεση του κ. Καμμένου, καθίσταται προφανές ότι απομακρύνεται η προοπτική συμφωνίας Ελλάδας-ΠΓΔΜ. Ωστόσο, ακόμα και αν δεν έρθει ποτέ η συμφωνία, η αποκλίνουσα πορεία του κ. Καμμένου αποσταθεροποιεί την κυβέρνηση και δημιουργεί εκνευρισμό στον ΣΥΡΙΖΑ, πόσο μάλλον που οι διαφοροποιήσεις του ΥΠΕΘΑ αφορούν το πολύ ευαίσθητο θέμα των ελληνοτουρκικών. Σύμφωνα με έμπειρο βουλευτή, «είναι πλέον φανερή η ψυχική αποστασιοποίηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από τους συνάδελφούς τους των ΑΝΕΛ».

Τα νέα μέτρα

Ο δεύτερος παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει στην επίσπευση του χρόνου των εκλογών είναι τα μέτρα που θα αναγκαστεί να πάρει η κυβέρνηση στο πλαίσιο του τυπικού κλεισίματος του Μνημονίου τον Αύγουστο. Η κυβέρνηση θέλει να δώσει πανηγυρικά τόνο στην τυπική λήξη του προγράμματος μέσω του αφηγήματος της «επιστροφής στην κανονικότητα» και της «δίκαιης ανάπτυξης», δηλαδή της ανάκαμψης που θα φέρει αριστερό αποτύπωμα. Είναι ενδεικτική η αποστροφή από το πασχαλινό μήνυμα του πρωθυπουργού: «Ο φετινός εορτασμός του Πάσχα σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή ελπίδας και αισιοδοξίας. Το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή.»

Ωστόσο, ο δρόμος των κκ Τσίπρα και Τσακαλώτου δεν είναι στρωμένος με ρόδα. Τρία είναι τα βασικά εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσει η κυβέρνηση:

1. Το αίτημα του ΔΝΤ για επίσπευση της περικοπής του αφορολόγητου ορίου από 1/1/2019 και παραπομπή στις ελληνικές καλένδες των αντίμετρων του κ. Τσακαλώτου. Υπενθυμίζεται ότι έχουν ήδη ψηφιστεί περικοπές των συντάξεων κατά 1.8 δισ. (1% του ΑΕΠ) από 1/1/2018 και του αφορολόγητου ορίου επίσης κατά 1,8 δισ. από 1/1/2020. Σε περίπτωση που επιτυγχάνονται οι στόχοι των πλεονασμάτων, θα ενεργοποιηθούν ισόποσα μέτρα κοινωνικών παροχών. Ο συνδυασμός των περικοπών, χωρίς ενεργοποίηση των αντίμετρων, μπορεί να σημάνει απώλεια έως και τριών συντάξεων για μερίδα συνταξιούχων. «Δεν μπορούμε να πάμε έτσι σε εκλογές», λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Η «ρήτρα μη αντιστρεψιμότητας» που οι δανειστές απαιτούν να συμπεριληφθεί στο αναπτυξιακό σχέδιο του κ. Τσακαλώτου. Ο υπουργός Οικονομικών θα παρουσιάσει στο Eurogroup της 27/4 το σχέδιο του για την πορεία της ελληνικής μετά τον Αύγουστο του 2018. Σε αυτό το σχέδιο οι δανειστές δεν θέλουν μέτρα που να αναιρούν τις ρυθμίσεις που επιβλήθηκαν με το Μνημόνιο. Επομένως, καθίσταται πολύ δύσκολο να περάσουν οι «φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις» που αποτελούν βασικό μέρος του κυβερνητικού αφηγήματος.
3. Οι μνημονιακές «ουρές» που μπορεί να προκύψουν από την έκθεση της Price Waterhouse Coopers (PWC). Ο διεθνής οίκος έχει συντάξει έκθεση με τα μνημονιακά μέτρα που ψηφίστηκαν την τελευταία οχταετία, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκαν. Η εφαρμογή αυτών την μέτρων μπορεί να δυσχεράνει περαιτέρω τη θέση της κυβέρνησης.

Υπό τον φόβο των απαιτήσεων των δανειστών, ακούγονται ξανά στον ΣΥΡΙΙΖΑ οι φωνές για «επίσπευση των εκλογών, αφού έχουν προηγηθεί μέτρα που θα αναδεικνύουν τη δικιά μας αριστερή οπτική». Μέτρα που εκ των πραγμάτων έχουν μονομερή χαρακτήρα.

http://newpost.gr/