Τη περασμένη εβδομάδα, ένα τουρκικό πλοίο επιχείρησε να βυθίσει ένα ελληνικό. Γενικότερα, η Τουρκία αυξάνει τις προκλήσεις της. Που οφείλεται αυτή η προϊούσα κλιμάκωση;

 

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, που οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε με την πρέπουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι, πολιτικές δυνάμεις και πολίτες, και να έχουμε μια ενιαία και ξεκάθαρη στάση. Και το λέω αυτό, διότι, ενώ συνέβη ένα τόσο κρίσιμο περιστατικό όπως ο διεμβολισμός του ελληνικού πλοίου, δυστυχώς συζητάμε για σκάνδαλα. Σημαντικό ζήτημα, όμως τώρα έχουμε ένα σημαντικότερο θέμα, στο οποίο πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Πρέπει να υπάρξει ένα ξεκάθαρο μήνυμα από το σύνολο της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας ότι δεν θα ανεχθούμε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Και φυσικά, να υπάρξει από τη διεθνή κοινότητα ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την Άγκυρα. Φυσικά, οφείλουμε να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα και επιχειρησιακά, διότι δεν αποκλείεται να υπάρχουν προκλητικές συμπεριφορές και στο αμέσως επόμενο μέλλον. Αυτό που συνέβη είναι εξαιρετικά ανησυχητικό και δεν πρέπει να το υποτιμήσουμε, αλλά αντιθέτως να βρισκόμαστε σε διαρκή ετοιμότητα.

 

 

Ο υπουργός των Εξωτερικών, κος Νίκος Κοτζιάς, διεμήνυσε προς τους γείτονες πως «την επόμενη φορά η αντίδρασή μας δεν θα είναι ίδια». Δηλαδή, τι ακριβώς θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα, μια και τα μεγέθη των δύο χωρών (οικονομικά, στρατιωτικά, πληθυσμιακά) είναι δυσανάλογα, σε βάρος μας;

 

 

Γι αυτό είπα ότι το βασικό ζητούμενο είναι να έχουμε ενιαία στάση αντιμετώπισης ως χώρα και πως είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχει πλήρης ενημέρωση, συνεννόηση και συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ, με την ΕΕ, με τις ΗΠΑ, ώστε το θέμα να μην πάει μόνο σε διμερείς σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά σε ένα ευρύτερο διεθνές πλαίσιο.

 

Τελευταία, γίνεται διαρκώς λόγος για το αν και κατά πόσο θα μπορούσε να μας βοηθήσει το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η βορειοατλαντική συμμαχία δεν αναφέρει κάτι για διενέξεις μεταξύ των μελών της. Άρα, τι θα μπορούσαμε να «περιμένουμε» από το ΝΑΤΟ;

 

Αυτό είναι το πρόβλημα. Kαι τα δύο κράτη είναι μέλη του ΝΑΤΟ, συνεπώς είναι δύσκολο για πολλές από τις χώρες και για έναν τόσο σημαντικό οργανισμό να πάρει θέση υπέρ κάποιας χώρας. Από την άλλη οφείλουμε, και το έχουμε κάνει συστηματικά τα τελευταία χρόνια, να ενημερώνουμε πλήρως και για τις παραβιάσεις, τόσο του εναερίου χώρου όσο και για των εθνικών υδάτων, αλλά και για όλα τα περιστατικά. Υπήρξε μάλιστα και ένα βίντεο από τον διεμβολισμό. Οφείλουμε να ενημερώνουμε και να κάνουμε κάθε κίνηση που θα βοηθούσε να αποτραπεί οποιαδήποτε τέτοια μελλοντική κίνηση. Πρέπει να κινηθούμε με ψυχραιμία, σύνεση, αλλά και με αποφασιστικότητα διότι δεν μπορούμε να ανεχθούμε μια κατάσταση που επιχειρεί να αλλάξει το status guo στο Αιγαίο.

 

Μιλήσατε προηγουμένως για σκάνδαλα. Αν και η κοινοβουλευτική περίοδος έχει παρέλθει και τα τυχόν αδικήματα παραγράφονται, η υπεξαίρεση διώκεται, ασχέτως χωροχρόνου. Εάν, δυνητικά μιλώντας, αποδεικνυόταν ότι στελέχη της ΝΔ, έχουν πραγματική εμπλοκή σε σκάνδαλο, θα πρέπει να απομακρυνθούν από το κόμμα;

 

Η θέση μας είναι ότι πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα η διαδικασία και να βγουν στην επιφάνεια όσα είναι να βγουν. Δεν πρόκειται για ελληνικό, αλλά για διεθνές σκάνδαλο, γι αυτό και υπάρχει ανάμιξη του FBI. Εάν και εφόσον αφορά και τη χώρα μας, η διαδικασία πρέπει να προχωρήσει.

 

Δε κοιτάζω το θέμα της παραγραφής∙ δεν είναι το ζήτημα του νόμου περί ευθύνης των υπουργών. Εάν υπάρχουν πολιτικοί που έχουν αναμειχθεί, από όποιο κόμμα και αν είναι, προφανώς και πρέπει να τιμωρηθούν. Είναι η διάταξη που αφορά τον παράνομο πλουτισμό και μπορεί να κοιταχθεί και μετά την παραγραφή.

 

 

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια θέματα στη διαδικασία που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση, όχι η δικαιοσύνη, που καθιστούν τη διαδικασία περίεργη. Αρχικά, το σύνταγμα αναφέρει ρητά πως με το που ο εισαγγελέας δει ότι αναμειγνύονται πολιτικά πρόσωπα, πρέπει να σταματήσει τη διερεύνηση της υπόθεσης και να τη διαβιβάσει στη Βουλή αμελλητί . Παρόλο που οι μαρτυρικές καταθέσεις που αναφέρονται σε πολιτικά πρόσωπα υπάρχουν από το Νοέμβριο του 2017, δε διαβιβάστηκε η υπόθεση στη βουλή. Άρα, υπάρχει ξεκάθαρη παραβίαση του συντάγματος.

 

Μάλιστα, το ίδιο βράδυ, στη σύσκεψη που έγινε στο Μαξίμου, παρουσία των κυρίων Κοντονή και Παπαγγελόπουλου, συζητήθηκαν στοιχεία της δικογραφίας, στοιχεία όμως που δεν έπρεπε να γνωρίζουν. Επίσης, οι μάρτυρες τι φοβούνται και χρειάζονται το status του προστατευόμενου μάρτυρα; Αν υπάρχουν πράγματα τα οποία γνωρίζουν, θα πρέπει να βγουν και να τα πουν επώνυμα. Αν διαβάσει κανείς τις καταθέσεις θα δει φράσεις όπως «εικάζω», «άκουσα», «ενδεχομένως κάποιος να χρηματίστηκε»∙ δηλαδή σπιλώνεται η φήμη τόσων ανθρώπων, δηλητηριάζεται το πολιτικό σκηνικό και όλα αυτά, όλως τυχαίως, τη βραδιά ενός πολύ μεγάλου συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας, για ένα εξαιρετικά σημαντικό εθνικό ζήτημα. Πάρα πολλές οι συμπτώσεις.

Επιτρέψτε μου να πω ότι η διαδικασία είναι απαράδεκτη. Παρόλα αυτά, εμείς θα ψηφίσουμε για την προανακριτική επιτροπή, διότι όλα πρέπει να βγουν στο φως είτε έχουν παραγραφεί οι ευθύνες είτε όχι. Το ξανά λέω λοιπόν: εάν υπάρχουν πολιτικά στελέχη από οποιοδήποτε κόμμα που εμπλέκονται θα πρέπει να τιμωρηθούν. 

 

Στο «Μακεδονικό» ζήτημα, μια και αναφερθήκατε στο συλλαλητήριο, η ΝΔ πραγματοποίησε ένα τεράστιο «μπρος-πίσω». Από τη θέση στο Βουκουρέστι (σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι πάντων), φέτος ζήτησε να «μη περιέχεται καθόλου ο όρος Μακεδονία» στην ονομασία της γείτονας. Επρόκειτο για μια θεαματική αλλαγή στάσης. Τι οδήγησε σε αυτή;

 

Το 2008, στη τότε προσπάθεια των Σκοπίων να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, η Ελλάδα είχε θέσει κάποιες πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να αποδεχθεί την ένταξή τους. Η τότε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κο Καραμανλή, είχε φροντίσει να έχει ενιαία θέση, είχε φροντίσει να ενημερώσει τους θεσμούς, τα πολιτικά κόμματα, την αντιπολίτευση και να υπάρχει σχεδόν ομοφωνία στη Βουλή, όσον αφορά την εθνική θέση. Επιπλέον, είχε ενημερώσει τους ευρωπαίους εταίρους και τις υπόλοιπες χώρες για το ποια είναι η ελληνική θέση. Και λόγω του ότι ακολουθήθηκε αυτή η εθνικά υπεύθυνη στάση, δεν υπήρχαν ούτε συλλαλητήρια ούτε αντιδράσεις.

 

Ότι έγινε στο Βουκουρέστι, έκλεισε το 2008. Για μένα, ήταν μια απόλυτα επιτυχημένη πολιτική, διότι η Ελλάδα πέτυχε το στόχο της και μάλιστα τέτοιο τρόπο, ώστε υπήρχε η σύμφωνη γνώμη όλου του ΝΑΤΟ. Γι αυτό και πρόσφατα ο γενικός γραμματέας του, δήλωσε ότι «δεν θα δεχθούμε καν να συζητήσουμε με τα Σκόπια, εάν πρώτα δε λυθεί το ζήτημα της ονομασίας με την Ελλάδα». Και αυτό είναι ένα κληροδότημα της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή.

 

Αντιθέτως, το 2018, ξεκινά ένας καινούργιος κύκλος επαφών και ξεκινάμε από μηδενική βάση. Προφανώς, η ιδανική λύση θα ήταν χωρίς τον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία της γειτονικής χώρας. Από εκεί και πέρα, αυτό που έχει ξεκαθαρίσει η ΝΔ είναι ότι για να μπορέσει να ξεκινήσει ένας σοβαρός κύκλος επαφών με τους γείτονες, το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να γίνει, για να ξεκινήσει αυτός ο διάλογος, είναι η αλλαγή του συντάγματός τους. Να αφαιρέσουν τις αλυτρωτικές διατάξεις, όπως αυτές που κάνουν λόγο για «μακεδόνες σε όμορες χώρες τους οποίους πρέπει να φροντίζουμε», ή αυτές που λένε για «μακεδονική» γλώσσα, για «μακεδονική» υπηκοότητα. Εφόσον αλλάξουν όλα αυτά στο σύνταγμά τους, τότε νομίζω θα μπορέσουμε ν’ ανοίξουμε έναν πραγματικά σοβαρό διάλογο με τη γειτονική χώρα, για την ονομασία τους και για την ενδεχόμενη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Εμείς θέλουμε να στηρίξουμε την ένταξή τους αμφοτέρω, αλλά αυτό δε μπορεί να γίνει με τους δικούς τους όρους και με το να κάνουμε συνεχώς υποχωρήσεις. Πρέπει να γίνει με έναν τρόπο που θα σέβεται την εθνική μας ταυτότητά, τον πολιτισμό, την ιστορία και την εθνική μας συνείδηση. 

 

-Τι έχετε αποκομίσει μετά από έξι έτη κοινοβουλευτικής εμπειρίας;

 

Θα πω το οφθαλμοφανές: έφθασε η στιγμή, που οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα, πρέπει να σταματήσουμε να διχάζουμε τη κοινωνία. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι εξαιρετικά σοβαρά και αναφέρομαι τόσο στα εθνικά ζητήματα, θέματα εθνικής κυριαρχίας και εθνικής ασφάλειας, όσο και θέματα οικονομίας, τη διαρροή «εγκεφάλων» στο εξωτερικό. Προσωπικά, όσο περνάει ο χρόνος και όσο είμαι στη βουλή, αυτό που έχω αποφασίσει και προσπαθώ να κάνω, είναι να μην έχουμε διχαστικό λόγο. Στόχος μου είναι δούμε πως μπορούμε να ενώσουμε δυνάμεις και πως μπορούμε να ενώσουμε τη κοινωνία. Δεν υπάρχει Ελλάδα των νεοδημοκρατών και Ελλάδα των συριζαίων∙ υπάρχει μία Ελλάδα και πρέπει να δούμε πως θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από αυτή την τρομακτική πόλωση που υπάρχει. Αυτό προσπαθώ και στο κοινοβούλιο και με το δημόσιο μου λόγο.

Το θέμα δεν είναι να έχεις ένα κόμμα που να λέγεται κόμμα Φιλελευθέρων, το ζητούμενο είναι να έχεις πραγματικά φιλελεύθερη πολιτική και ανθρώπους που πιστεύουν στη φιλελεύθερη οικονομία. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως, εν έτη 2018, εθελοτυφλούμε και δεν συνειδητοποιούμε ότι η φιλελεύθερη πολιτική έχει κυριαρχήσει παγκοσμίως και πως εάν δεν προσαρμοστούμε εμείς στην πραγματικότητα, πολύ απλά η πραγματικότητα θα μας ξεπεράσει και θα μείνουμε απαγκιστρωμένοι σε παλιές ιδέες και πρακτικές. Και ως αποτέλεσμα, θα μένουμε και χρόνια πίσω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μιλάμε για άσυλο στο πανεπιστήμιο, το οποίο όμως στην πράξη δεν είναι ούτε άσυλο ιδεών ή σκέψης. Είναι ένας τρόπος για να βρίσκουν προστασία άνθρωποι που είναι εγκληματίες. Άρα, εάν δεν συνειδητοποιείς ότι οι εξελίξεις συνεχώς τρέχουν και ότι, είτε σου αρέσει είτε όχι, οι φιλελεύθερες ιδέες έχουν κυριαρχήσει, ειδικά στον χώρο της οικονομίας, τότε πολύ απλά σε ξεπερνάει η κατάσταση.

Άλλο, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρώτο εφτάμηνο του 2015, όπου προσπάθησε η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου να χαράξει μια… διαφορετική πολιτική, να κάνει την υποτιθέμενη περήφανη και σκληρή διαπραγμάτευση και είδαμε όλοι πόσο στοίχισε στη χώρα και στους πολίτες. Ο κος Ρέγκλιν ανεβάζει το κόστος στα 100 δις μαζί με το χαμένο ΑΕΠ, ενώ ο κος Βίζερ πρόσφατα, μαζί με τις χαμένες ευκαιρίες και τις χαμένες επενδύσεις, λέει για 200 δις. Σε κάθε περίπτωση το κόστος ήταν πάρα πολύ μεγάλο και όποιος δεν συνειδητοποιεί την  πραγματικότητα δεν προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην πατρίδα του.

 

Η κλασική ελληνική ερώτηση. Πότε πιστεύετε ότι θα έχουμε εκλογές;

Δε μπορώ να ξέρω, ούτε μπορώ να πω ημερομηνία. Γνωρίζω ότι το ανώτατο συνταγματικό όριο είναι τον Οκτώβριο του 2019. Από εκεί κι έπειτα, και δεδομένης της κατάστασης που βρίσκεται η πολιτική στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, οι προβλέψεις ανατρέπονται τόσο γρήγορα που δεν καταλήγεις πουθενά. Είναι αυτό που είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ότι οι πολιτικοί καλούνται να κάνουν προβλέψεις και όταν οι προβλέψεις τους δεν επαληθευτούν, καλούνται να εξηγήσουν γιατί δεν επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις τους.

 

Μετά τη διαγραφή Αντώναρου από τη ΝΔ και τις δηλώσεις του Γ. Βλάχου για τον Άδωνι Γεωργιάδη, πολλοί ισχυρίστηκαν ότι η κεντροδεξιά λειτουργεί με φράξιες, ομάδες «μητσοτακικών», «καραμανλικών», «σαμαρικών». Ισχύει;

Η ΝΔ είναι ενωμένη και συμπαγής. Προφανώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην παράταξη με διαφορετικές απόψεις, υπάρχουν διαφορετικές «τάσεις», και αυτό είναι πολύ λογικό για ένα κόμμα που θέλει να διεκδικήσει την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Ωστόσο, η προσπάθεια ορισμένων να δείξουν ότι η ΝΔ είναι χωρισμένη σε φράξιες ή ομάδες είναι εντελώς άστοχη και απλώς προσχηματική. Προσπαθούν να πλήξουν την πορεία της ΝΔ προς τη διακυβέρνηση της χώρας.