Για μια στιγμή, το δραματικό 2015, έδωσε την εντύπωση στους ταπεινούς και καταφρονεμένους των μνημονίων ότι κρατάει στα χέρια του την ίδια τους την περηφάνια.
Του Ι.Σ.Καριώτη
Με τη στάση του απέναντι στον Ντάισελμπλουμ, την άρνησή του στις συνταγές των δανειστών, τη σιγουριά του ότι όχι μόνο θέλουμε αλλά και μπορούμε, τη βόλτα του στο Παγκράτι στο πλευρό του Τσίπρα. Για μια στιγμή… Υστερα η περηφάνια των άλλων του έπεσε βαριά και εδώ και καιρό προτιμάει να ασχολείται με τη δική του περηφάνια – αν ταιριάζει η λέξη. Με την εικόνα του, την ευρυμάθειά του, το στιλάκι του ροκ καθηγητή, το δίκιο που είχε πάντα. Πάντα όμως. Και την ανοησία που διέπραξε η τότε κυβέρνηση να μην τον ακούσει.
Άλλο ένα θύμα αβάσταχτης επιτυχίας, εν ολίγοις, ο Βαρουφάκης. Να γυρίζει χρόνια τώρα γύρω από τον άκρως επιτυχημένο εαυτό του και να μην μπορεί ακόμη κι ο ίδιος να αντέξει τη λάμψη που υποθέτει ότι διαθέτει. Το γεγονός ότι η λάμψη του είχε σχέση και με άλλα πράγματα, πρόσωπα, συγκυρίες, εκτός από την μπαταρία της μεγαλοφυΐας μέσα του, δεν φαίνεται να του περνά από το μυαλό. Οπως δεν φαίνεται να του περνούν από το μυαλό και έννοιες όπως αξιοπιστία, σοβαρότητα, αφοσίωση, σεμνότητα, σταθερότητα. Κι έτσι επιτρέπει στον εαυτό του να μεταμορφώνεται σε χρόνο μηδέν από έμπιστος του Τσίπρα σε κουτσομπόλη κατήγορό του και να περιδιαβαίνει τη δημοσιότητα για να εξοργίζει τους αφελείς που τον πίστεψαν.
Τελευταία παραγωγή του έρωτα για τον εαυτό του το κόμμα που ίδρυσε, η ιλουστρασιόν κάθοδος στις κάλπες της Γερμανίας και η απόφασή του να συμμετάσχει στις δικές μας εθνικές εκλογές. Με ποιο πρόγραμμα; Ποια προοπτική; Ποια στρατηγική; Τίποτε από αυτά δεν είναι καθαρό. Εκτός ίσως αν θέλουμε να είμαστε κάπως καχύποπτοι από τη διάθεσή του να συνεργαστεί και με τη ΝΔ, όπως απάντησε όταν ρωτήθηκε. Και να κηρύξει τον Τσίπρα βασικό του αντίπαλο στην εκλογική μάχη. Και να μας αραδιάσει ρηξικέλευθες ιδέες, μεταξύ Μίχα και Ρηγοπούλου, που βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές: ο άνθρωπος δεν είναι σοβαρός. Κινείται γύρω από τον εαυτό του, μιλάει για τον εαυτό του, διαφημίζει τον εαυτό του, λατρεύει τον εαυτό του.
Αν θα βρεθούν πολίτες –και πόσοι– να τον εμπιστευτούν στις κάλπες, όπου θα κρίνεται η τύχη τους και όχι η δική του, είναι ένα ερώτημα. Ο ίδιος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, ιππεύει επί καλάμου προς το πεπρωμένο του. Το ότι πολλοί από όσους τον πίστεψαν αισθάνονται τον κάλαμο αυτό χωμένο να μην πούμε πού, ουδόλως δείχνει να τον απασχολεί…
documentonews.gr
