Έρευνες, μελέτες, αντεγκλήσεις, αμφιβολίες, μαρτύριο, σημάδια, ανθρώπινο αίμα, δημιούργημα καλλιτέχνη, αρπαγές, αγορές, μυστήριο και Θεία Πίστη…
Η Ιερά Σινδόνη, το λινό ύφασμα που τύλιξε το σώμα του Ιησού μετά την αποκαθήλωση ή κατασκεύασμα για να “καλύψει” επαρκώς την πίστη του ανθρώπου στον Υιό του Θεού;
Το 1981 η ομάδα επιστημόνων που συμμετείχαν στο Ερευνητικό Πρόγραμμα “The Shroud of Turin Research Projext” ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα των μακροχρόνιων ερευνών τους για την Ιερά Σινδόνη. Το περιεχόμενο της ανακοίνωσης προκάλεσε ρίγη στους πιστούς και αντιδράσεις άλλων επιστημόνων -και μη.
Οι ιστορίες συνομωσιολογίας δίνουν και παίρνουν ακόμη και σήμερα. Ήταν το λινό αυτό ύφασμα το σάβανο που τύλιξε το άψυχο σώμα του Χριστού; Το αποτύπωμά του σώματος είναι όντως του Ιησού; Το Βατικανό από την πλευρά του, δεν εμπλέκεται στα σενάρια αυθεντικότητας ή μη της Σινδόνης. Άλλωστε για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι ένα από τα σημαντικότερα ιερά κειμήλια.
Άλλωστε, ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε το ιερό κειμήλιο που φυλάσσεται στο Τορίνο το 2015 την Ημέρα των Προσφύγων. Φανερά συγκινημένος προσευχήθηκε και έστειλε το δικό του μήνυμα για τους πρόσφυγες: «Η Ιερά Συνδόνη πρέπει να εμπνεύσει τους ανθρώπους. Το πρόσωπο και το σώμα του Ιησού αντικατοπτρίζει το σώμα και το πρόσωπο του κάθε ανθρώπου που άδικα πονάει», είπε χαρακτηριστικά ο Ποντίφικας. Αλλά και ο παραιτηθείς Πάπας Βενέδικτος είχε δηλώσει, την εποχή που ήταν καρδινάλιος, ότι η Ιερά Σινδόνη «είναι μια αληθινά μυστηριώδης εικόνα, που κανένα ανθρώπινο χέρι δεν θα μπορούσε να παράξει».
Το 2013, 40 χρόνια μετά από την πρώτη παρουσίαση του ιερού κειμηλίου στην τηλεόραση, ο τέως Πάπας, Βενέδικτος, είχε δώσει το «πράσινο φως" προκειμένου η RAI να γυρίσει ντοκιμαντέρ για την Ιερά Σινδόνη. Ο δε προκάτοχός του, Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ την είχε αποκαλέσει ως «καθρέφτη του Ευαγγελίου».
Τα δεδομένα
- Η Ιερά Σινδόνη έχει μήκος 4,35 μέτρα και πλάτος 1,1 μέτρα.
- Είναι κατασκευασμένη από λινό. Έχει ύφανση ψαροκόκαλου από ίνες κοινού λιναριού που χρησιμοποιούνταν όντως, την εποχή του Χριστού.
- Ο άνδρας που απεικονίζεται στην Ιερά Σινδόνη, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μελετητών, ήταν 33 περίπου, ετών, είχε ύψος 1.80 περίπου μ., βάρος 77 περίπου, κιλά και είχε γένια και μακριά μαλλιά.
- Το άψυχο σώμα που τοποθετήθηκε πάνω στο ύφασμα είχε βασανισθεί και σταυρωθεί.
- Στο ύφασμα έχουν αποτυπωθεί τρύπες από τους καρπούς των χεριών.
- Στα πόδια υπάρχουν σημάδια από αίμα και στην πλάτη σημάδια από μαστίγωση.
- Στο πρόσωπο, στον αυχένα και στα μαλλιά υπάρχουν σημάδια από αίμα.
- Πληγές υπάρχουν σε όλη την περιφέρεια του κεφαλιού γεγονός που συνηγορεί στο ότι έχουν προκληθεί από στεφάνι φτιαγμένο από αγκάθια.
- Στο ύφασμα είναι εμφανείς τρύπες από καψίματα και μερικές σταγόνες νερού από την πυρκαγιά του 1532 που ξέσπασε στο Σαμπερύ της Γαλλίας όπου φυλασσόταν η Σινδόνη.
Οι έρευνες και τα εκ διαμέτρου αντίθετα αποτελέσματα
Οι έρευνες που έχουν γίνει για την Ιερά Σινδόνη, περιπλέκουν το κουβάρι των μύθων και εντείνουν τον κύκλο αντιπαραθέσεων, τόσο μεταξύ επιστημόνων, όσο και μεταξύ πιστών και μη. Το 1969 έγιναν έρευνες στην Ιερά Σινδόνη. Συγκεκριμένα, έγιναν χημικές αναλύσεις και ραδιοχρονολόγηση. Το επιστημονικό ενδιαφέρον ήταν έντονο και το Βατικανό άναψε το «πράσινο φως» προκειμένου να δημιουργηθεί στο Τορίνο 11 μελής επιτροπή από επιστήμονες και συμβούλους προκειμένου να εξετάσουν την Ιερά Σινδόνη.
«Δεν είναι προϊόν καλλιτέχνη», είπαν χαρακτηριστικά και πρόσθεσαν στην έκθεσή τους, ότι οι κηλίδες αίματος που υπάρχουν αποτελούνται από αιμοσφαιρίνη. Η εικόνα είναι ένα συνεχές μυστήριο.
Λίγα χρόνια αργότερα, τρεις ανεξάρτητες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, της Αριζόνα και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ελβετίας, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η Ιερά Σινδόνη είναι δημιούργημα του ύστερου Μεσαίωνα και χρονολογείται την περίοδο 1290-1390.
Το 1999 όμως, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας. Ομάδα ισραηλινών επιστημόνων ανακοίνωσε ότι η γύρη που βρέθηκε πάνω στο ιερό ύφασμα προέρχεται από την περιοχή των Αγίων Τόπων.
Το Μάρτιο του 2013 κυκλοφόρησε το βιβλίο “Il Mistero Della Sindone" δηλαδή «Το μυστήριο της Σινδόνης». Ο συγγραφέας ισχυριζόταν ότι η σινδόνη δεν ήταν μεσαιωνικό κατασκεύασμα, αλλά υπήρξε μερικούς αιώνες πριν ή μετά από τη ζωή του Χριστού. Έρευνες που έγιναν από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα τοποθετούν την ηλικία του υφάσματος μεταξύ του 300 π.Χ. και 400 μ.Χ.
Η ιταλική ENEA, η Εθνική Υπηρεσία Νέων Τεχνολογιών, Ενέργειας και Βιώσιμης Οικονομικής Ανάπτυξης, μετά από πέντε χρόνια ερευνών στην Σινδόνη "σήκωσε τα χέρια ψηλά" και ανακοίνωσε ότι με βάση τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της η επιστήμη δεν μπορεί να αναπαράγει, τις ακριβείς συνθήκες που κάτω από τις οποίες αποτυπώθηκε η φιγούρα του νεκρού ανθρώπου πάνω στο ύφασμα.
Η ιστορία της Ιεράς Σινδόνης
Μετά το θάνατο του Χριστού (ή το 70 περίπου, μετά τη γέννηση του Ιησού), η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε και το σάβανο του Χριστού μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Τουρκίας. Αποκαλείτο ως το «Μανδήλιον» ή «Εικόνα της Έδεσσας». Είχε τοποθετηθεί διπλωμένο σε ανοιχτή θήκη και φαινόταν μόνο το πρόσωπο.
Το 944 μ.Χ. ο Βυζαντινός αυτοκρατορικός στρατός εισέβαλε στην Έδεσσα με το σκοπό να ξαναποκτήσει το ύφασμα και να το μεταφέρουν στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την Τέταρτη Σταυροφορία (1204) η Σινδόνη εξαφανίστηκε μέχρι τον 14ο αιώνα. Εικάζεται ότι επί 200 χρόνια ήταν στην κατοχή των Ναïτών ιπποτών.
Η πρώτη αναφορά στην Ιερά Σινδόνη γίνεται το 1204 μΧ από το χρονικογράφο Ρομπέρ ντε Κλαρί. Ο Κλαρί ανέφερε ότι κατά την Τέταρτη Σταυροφορία είδε το σάβανο του Χριστού ανάμεσα στα λεηλατηθέντα κειμήλια της Κωνσταντινούπολης.
Το 1353 ο Ζέφρι ντε Σαρνί παρουσίασε στους πιστούς μια Σινδόνη με το αποτύπωμα του πεθαμένου του Ιησού. Ο Πάπας Κλήμης είπε ότι το συγκεκριμένο ύφασμα μπορεί να εκτίθεται ως αντικείμενο λατρείας, αλλά όχι και ως «αυθεντικό» κειμήλιο και σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, το 1452 η Σινδόνη πωλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ.
Το 1578 μεταφέρθηκε τελικά, στο Τορίνο της Ιταλίας, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα. Εκτίθεται στον Καθεδρικό ναό, σε θήκη με ελεγχόμενη θερμοκρασία και ελεγχόμενες συνθήκες υγρασίας.
