«Αν δεν υπάρχει ανάστασις, σε τι τότε διαφέρουμε απὸ τα ἀλογα ζώα; Αν δεν υπάρχει ανάστασις τότε θα πρέπει να θεωρούμε τυχερὰ τα θηρία του αγρού, τα οποία διάγουν ανέμελη ζωή. Αν δεν υπάρχει ανάστασις τότε δεν υπάρχει ούτε Θεός, ούτε και η πρόνοια (Αυτού)».
(Ιω. Δαμ. Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως 4,27, ΡG 94, 1220Β).
Αυτοί οι λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού επιβεβαιώνουν τους λόγους του Αποστόλου μας Αγίου Παύλου, αυτού του πρώην φοβερού Χριστομάχου Σαύλου, ο οποίος στράφηκε στον Χριστιανισμό μετά από όραμα του Αναστάντος Χριστού, και γενόμενος Χριστοκήρυκας όλο το φλογερό και ατρόμητο κήρυγμά του το στηρίζει στην Ανάστασι του Χριστού. Για χάρι του Αναστάντος Χριστού υπομένει απερίγραπτα μαρτύρια, αθλήται σε υπεράνθρωπες αθλήσεις. Μέσω των χριστοποθήτων επιθυμιών του προσβλέπει σ αυτήν, και μόνον στην Ανάστασι βλέπει το καθ᾿ ολοκληρίαν νόημα του ανθρωπίνου βίου. Γι᾿ αυτὸ και στους αιώνες ανακράζει απευθυνόμενος στους προγόνους μας Κορινθίους˙ «ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται˙ ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» (Α’ Κορ. ιε’, 13-14).
Το αδιαμφισβήτητο γεγονός της αναστάσεως των νεκρών αποτελεί το φυσικό και λογικό αποτέλεσμα της ενότητος της ανθρωπίνης φύσεως μετά του αναστάντος Θεανθρώπου Χριστού, όπως ακριβώς ο θάνατος αποτελεί το φυσικό και λογικό αποτέλεσμα της ενότητος του γένους των ανθρώπων εις το πρόσωπον του Αδάμ.
«Όπως δηλαδή όλοι οι άνθρωποι εξ αιτίας της καταγωγής και της σχέσεως αυτών με τον Αδάμ αποθνήσκουν, έτσι και δια μέσου της χάριτος και της ενώσεως με τον Χριστόν όλοι θα ζωοποιηθούν» (Α’ Κορ. ιε’ 22). «Νυνί δε Χριστός εγήγερται», αδελφοί, «απαρχή των κεκοιμημενων εγένετο» (Α’ Κορ. ιε’, 20)! Τότε γιατί η πίκρα στην ζωή μας; Γιατί η θλίψις; Προς τι η στενοχωρία; Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι ευαγγέλιο της Αναστάσεως. Το να κηρύττεται το Ευαγγέλιο δεν είναι τίποτα άλλο από το να κηρύττεται η Ανάστασις δια της νίκης επί της αμαρτίας και του θανάτου! Και αυτός ο «καλός ο λόγος», αυτή η «καλή αγγελία» στα κοσμοπέρατα της οικουμένης κηρύττεται απόψε από όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανικούς Ναούς˙ «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας»! Και όλοι εμείς ψάλλουμε˙ «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν, και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον….» Τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν!
Αλήθεια! Υπάρχει κάποιος ανάμεσά μας που δεν χαίρεται στην διαβεβαίωσι του Αποστόλου μας ότι ο Χριστός με την παντοδύναμο ισχύ Του θ᾿ αναστήσει τα φθαρέντα και διαλυθέντα σώματα; Επειδή Αυτός, ο οποίος αρχικά δημιούργησε το σώμα από χώμα μπορεί το ίδιο αυτό σώμα, παρ᾿ όλο που αποσυντέθηκε στην γη και μετατράπηκε σε χώμα να το ανακαινίσει και να το ζωοποιήσει πάλι. Μας το απέδειξε πριν μία εβδομάδα με τον εορτασμό της αναστάσεως του τετραημέρου Λαζάρου. Αλλά και στην φύσι κάτι παρόμοιο συμβαίνει, ο σπαρείς κόκκος, αφού πέσει στην γη και πεθάνει, φυτρώνει, ανθίζει και φέρει καρπό (Βλπ. Α’ Κορ. ιε’, 37)!
Αν, λοιπόν, άνθρωπε δεν χαίρεσαι για την εξαγγελία αυτής της μοναδικής χαροποιού αλήθειας γνώριζε ότι˙ όταν ο Άγγελος ανήγγειλε στους Ποιμένες την γέννησι του Σωτήρος Χριστού είπε: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην» (Λουκ, β’ 10). Όταν όμως ανακοίνωσε στις Μυροφόρες γυναίκες την Ανάστασι του Κυρίου, ο Άγγελος είπε μόνον: «Ουκ έστιν ώδε, αλλ ἐγήγερται» (Λουκ. κδ’, 6). Δεν πρόσθεσε το «χαίρετε», γιατί η χαρά θα πλήρωνε τις καρδιές των από μόνη της, μόλις αποκτούσαν την βεβαιότητα «ότι ηγέρθη ο Κύριος όντως» (Λουκ. κδ’, 34). Και την προετοιμασία του Αγγέλου την συμπλήρωσε ο Κύριος με την εμφάνισί Του σ᾿ αυτὲς «λέγων˙ χαίρετε» (Ματθ. κη’, 9). Απέκτησαν, λοιπόν, την βεβαιότητα της Αναστάσεως και η χαρά όλων ήταν ανεξάντλητη, πλήρης!
Απόψε στην Πατρίδα μας οι Εκκλησίες μας, οι πλατείες μας, τα σπίτια μας, στολίζονται πανηγυρικά και όλοι βρισκόμαστε σε μια πάνδημη κατάστασι χαράς.
Απόψε, άνθρωπε, που θα ακούσεις το μήνυμα του Αγγέλου να επαναλαμβάνεται για σένα, στρέψε τις σκέψεις σου μακρύτερα από τα επιφανειακά, επικέντρωσέ τες στην καρδιά σου, συλλογίσου τα λόγια του Παύλου, που σου προανάφερα, και ανάδειξε την μία και μοναδική αλήθεια της Αναστάσεως του Χριστού σε όλο το ύψος και το βάθος, σε όλο το πλάτος και το μήκος της ύπαρξής σου και της κτίσης, ώστε η χαρά σου να είναι «πεπληρωμένη» (Ιω. ιστ’ 24)!
Αυτή η Αναστάσιμη χαρά εύχομαι, αγαπητοί μου αδελφοί, να πλημμυρίζει την καρδιά σας και να ξεχύνεται σ᾿ όλους τους ανθρώπους σαν κρυστάλλινο νερό, προερχόμενο από το στήθος της γης, εις επίρρωσιν των λόγων του Χριστού «εκείνος που πιστεύει εις εμέ, όπως είπε και η Γραφή, θα γίνη αστείρευτος πνευματική πηγή˙ και από την καρδίαν του θα αναβλύζουν και θα τρέχουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό» (Ιω. ζ’, 38).
Η Χάρις του Αναστάντος Χριστού είη μετά πάντων υμών!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα! Διάπυρος προς τον Αναστάντα Κύριο ευχέτης Σας και πάντοτε με Πατρική αγάπη, στοργή και ευλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
