Από τα μαθητικά μας χρόνια θυμούμαστε οι περισσότεροι, ότι μεταξύ των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης περιλαμβάνεται και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Επρόκειτο για Έλληνα οπλαρχηγό και πολιτικό, γόνο ιστορικής οικογένειας της Μάνης, αλλά και τελευταίος Μπέης της Μάνης, που γεννήθηκε στην Αρεόπολη και ήταν εγγονός του γιατρού και Ηγεμόνα της Μάνης, Κουτσογρηγοράκου, από την πλευρά της μητέρας του, ενώ πατέρας του ήταν ο Πιέρρος Μαυρομιχάλης.
Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία “Μπέης” ή “Βέης” ήταν ανώτερος διοικητικός τίτλος. Ήταν τοπικός ηγεμόνας μιας περιοχής και διοριζόταν από τον Σουλτάνο, ωστόσο ήταν κατώτερος του Πασά… Μεταξύ των ευθυνών κάθε Μπέη, ήταν και η συλλογή των φόρων και η απόδοσή τους στην Υψηλή Πύλη. Ωστόσο, από τα ποσά που συνέλεγε κάθε χρόνο, ένα μέρος το κρατούσε, ως εδικαιούτο, για τον εαυτό του. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
Υπάρχουν ιστορικές καταγραφές για σοβαρά παράπονα από κατοίκους διαφόρων περιοχών για τη συμπεριφορά των Μπέηδων, ειδικά από εκείνους που ήταν ελληνική καταγωγής, για τη σκληρή συμπεριφορά των Μπέηδων, στην προσπάθειά τους να συλλέξουν τους φόρους. Ακόμη και για τοκογλυφικά φαινόμενα στις περιπτώσεις που κάποια οικογένεια δεν είχε τη δυνατότητα απόδοσης των φόρων, με αποτέλεσμα τη δήμευση περιουσιών και τη δραστική συσσώρευση υπερβολικού πλούτου στους Μπέηδες.
Μετά από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, συνέχισε να συλλέγει φόρους, παρά το γεγονός ότι δεν απέδιδε πλέον τίποτε στην Υψηλή Πύλη, αφού η Πελοπόννησος είχε απελευθερωθεί.
Με την έλευση του Καποδίστρια ως κυβερνήτη της Ελλάδας, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κατάφερε αμέσως να “πλασαριστεί” στην ηγετική ομάδα γύρω από τον Καποδίστρια, δεδομένου ότι, “πατώντας σε δυο βάρκες”, είχε καταφέρει από τη μια πλευρά να εμφανισεί στην τοπική κοινωνία ως πρωτεργάτης της Επανάστασης και από την άλλη συνέχισε να συλλέγει φόρους (ενώ λέγεται ότι έστελνε μικροποσά στην Υψηλή Πύλη, προκειμένου να εξασφαλίσει την εύνοιά της στην περίπτωση αποτυχίας του Αγώνα.
Αρχικά, η σχέση με τον Καποδίστρια ήταν καλή, όμως ο νέος Κυβερνήτης της μικρής τότε, ελεύθερης, Ελλάδας δεν άργησε να αντιληφθεί τον τρόπο που λειτουργούσε ο Πετρόμπεης. Κι έτσι, άρχισε η μεταξύ τους κόντρα. Ο Πετρόμπεης έδιωχνε συνεχώς τους απεσταλμένους του Καποδίστρια στην περιοχή, με αποκορύφωμα τη στάση της Μάνης, στην οποία οι Μαυρομιχαλαίοι έπαιξαν και πάλι διπλό ρόλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η στάση του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, ο οποίος ενώ “έδωκε έντιμον λόγον” στον καποδίστρια το καταπάτησε ευθύς αμέσως μόλις έφθασε στο Λιμένι της Μάνης, εξεγείροντας τον τοπικό πληθυσμό και διαβάλλοντας τον Καποδίστρια.
Η κόντρα κορυφώθηκε, ο Ιωάννης Καποδίστριας εξαγριώθηκε και το αποτέλεσμα ήταν η δολοφονία του Κυβερνήτη της Ελλάδος στο Ναύπλιο από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Η Ελλάδα από εκείνη τη στιγμή άλλαξε τον ρου της ιστορίας της (όχι για τελευταία φορά). Η βαθειά ριζωμένη σε πολλούς αντίληψη του “προσωπικού οφέλους” που γιγαντώθηκε κατά τη διάρκεια της σκλαβιάς από τους Οθωμανούς έβλαψε και βλάπτει την Ελλάδα μέχρι και σήμερα…
