Το τροχαίο δυστύχημα του Μαρτίου 2015 στην Κηφισίας, είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε η 25χρονη σήμερα Γεωργία Καλτσή ξέφυγε από την πορεία του, έπεσε πάνω στον τοίχο υποκαταστήματος τράπεζας και τυλίχτηκε στις φλόγες.
Στο αυτοκίνητο επέβαιναν τέσσερα άτομα. Η Γεωργία, δυο φίλες της και ο άτυχος οδηγός του οχήματος Αποστόλης Τσαούσης ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο. Η Γεωργία καθηλώθηκε από τότε σε αναπηρικό καροτσάκι. Οι τέσσερις φίλοι είχαν βγει για να γιορτάσουν τα γενέθλια της αγαπημένης τους φίλης Ηλιάννας, η οποία καθόταν στη θέση του συνοδηγού με αποτέλεσμα να τραυματιστεί πολύ σοβαρά εκείνο το μοιραίο βράδυ. Τίποτα δεν προμήνυε ότι η χαρά θα μετατρεπόταν σε ανείπωτη τραγωδία.
«Εκείνο το βράδυ ήμουν έξω μαζί με τους φίλους μου και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το βράδυ μας, κάνοντας μια έκπληξη στην αγαπημένη φίλη Ηλιάννα η οποία είχε τα γενέθλιά της εκείνο το βράδυ. Πήγαμε, έσβησε τα κεράκια της τούρτας η φίλη μας και μετά έπρεπε να γυρίσουμε σπίτι. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε την Κηφισίας. Στην επικίνδυνη στροφή μετά το ύψος του ΚΑΤ συνέβη το τροχαίο. Πιστεύω ότι ήταν η κακή στιγμή. Χάνει τον έλεγχο ο οδηγός του αυτοκινήτου και αυτό καρφώνεται στην είσοδο του υποκαταστήματος της τράπεζας. Προσπάθησε ο Αποστόλης να ισιώσει το αμάξι αλλά το αυτοκίνητο γύρισε 180 μοίρες και είχε ήδη πάρει φωτιά».
«Το αυτοκίνητο είχε πάρει φωτιά, αλλά είχα τις αισθήσεις μου…»
«Αυτό που μου άφησε αυτό το τραγικό τροχαίο είναι εμένα στο καρότσι μου, και τον πολύ καλό μου φίλο Αποστόλη στο τάφο. Όλα τα θυμάμαι. Εγώ καθόμουν πίσω από τον οδηγό και η Ηλιάννα καθόταν στη θέση του συνοδηγού. Δεν μπορούσα να βοηθήσω γιατί είχα σπάσει τη σπονδυλική μου στήλη. Κανείς από τη παρέα μου δεν είχε τις αισθήσεις του. Εγώ ήμουν ξύπνια και ψύχραιμη. Εγώ καλούσα σε βοήθεια όσο μπορούσα. Ένιωθα τη ζέστη από τη φωτιά που είχε ανάψει στο αυτοκίνητο. Με έσωσε ένα δερμάτινο μπουφάν που φορούσα και δεν καιγόταν. Προσπαθούσα να μην λιποθυμήσω για να βοηθήσω και τους υπόλοιπους φίλους μου. Έφτανα με το δεξί μου χέρι τον Αποστόλη αλλά ο Αποστόλης δεν είχε σφυγμό. Προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά με πυροσβεστήρες και θυμάμαι ότι κάποιος έσπασε το παράθυρο του συνοδηγού όπου ήταν η Ηλιάννα για να ρίξει νερό πάνω της για να μην καεί άλλο επειδή καιγόταν, η φωτιά διπλασιάστηκε σε δευτερόλεπτα. Εκεί φοβήθηκα πάρα πολύ. Έβαλα δύναμη να συρθώ αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να βγω από το αμάξι. Έμεινα η μισή έξω από το αυτοκίνητο και θυμάμαι ότι φώναζα συνέχεια βοήθεια. Είχα σπάσει τη μέση μου, είχα εγκαύματα και σημάδια στα χέρια. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Σε κλάσματα δευτερολέπτου» λέει η Γεωργία.
«Δεν πίστεψα ούτε μια στιγμή ότι κάποιος από τους φίλους μου είχε πεθάνει. Δεν έγινε κάποια έκρηξη αλλά σκεφτόμουν πως αν γίνει έκρηξη καλύτερα να πεθάνω χωρίς να καταλάβω τίποτα. Οι περαστικοί μας βοήθησαν ενώ στη συνέχεια ήρθε και η πυροσβεστική. Τους έλεγα: «τραβήξτε με γιατί έχω κολλήσει και δεν μπορώ να βγω». Ήταν δύσκολο να μας απεγκλωβίσουν. Ο φύλακας άγγελος μου ήταν ένας ταξιτζής που μου κράταγε το χέρι και μου έλεγε να μην λιποθυμήσω. Πρώτη βγήκα εγώ από το αμάξι γιατί είχα τις αισθήσεις μου. Στη συνέχεια με έβαλαν στο ασθενοφόρο και θυμάμαι ότι σε κάθε λακκούβα της Κηφισίας ένιωθα την πλάτη μου να σπάει, και μόλις πέρασα την είσοδο του νοσοκομείου έχασα τις αισθήσεις μου» προσθέτει η Γεωργία.
«Ένα μήνα μετά ενημερώθηκα για το θάνατο του Αποστόλη»
«Ένα μήνα με είχαν σε καταστολή κι όταν ξύπνησα από το κώμα με ενημέρωσαν για το θάνατο του Αποστόλη. Μάλιστα, μου έδιναν μια τοις εκατό πιθανότητα για να ζήσω. Πίστευα ότι επειδή έχω εγκαύματα δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου και δεν πίστεψα ποτέ ότι εγώ θα ήμουν σε αμαξίδιο μετά από ένα χτύπημα. Μου είχαν πει ότι όλοι οι φίλοι μου είναι καλά αλλά τελικά μου έλεγαν ψέματα. Όταν έμαθα για το θάνατο του Αποστόλη η στενοχώρια ήταν μεγάλη. Δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα πως ο Αποστόλης "έφυγε" για πάντα από τη ζωή. Οι γονείς του Αποστόλη μέσα στο πόνο τους συμπαραστάθηκαν σε όλους μας. Είμαι με την οικογένειά του πάρα πολύ κοντά» λέει η Γεωργία.
Η Γεωργία σήμερα, αν και δεν μπορεί ακόμη να σηκωθεί από το αναπηρικό καροτσάκι, δίνει καθημερινά τη δική της μάχη. Μια μάχη που όπως λέει θα την κερδίσει. Με τις φυσικοθεραπείες με τους φίλους της και έχοντας πάντα το χαμόγελο στα χείλη ξέρει ότι κάποια στιγμή θα σηκωθεί και θα περπατήσει και πάλι.
«Τελείωσα τις σπουδές μου και πήρα πτυχίο στη Κλινική Διαιτολογία-Διατροφολογία. Οι συνήθειες μου δεν έχουν αλλάξει. Προσπαθώ να κάνω όλα αυτά που έκανα και πριν. Συνεχίζω να αθλούμαι, κάνω φυσικοθεραπείες και μένω μόνη μου. Έχω την οικογένεια μου και τους φίλους μου στο πλευρό μου αλλά μένω μόνη μου. Δε σταμάτησα ούτε στιγμή να ονειρεύομαι και είμαι σίγουρη ότι θα πετύχω όλους τους στόχους μου» εξομολογήθηκε η Γεωργία Καλτσή στην εκπομπή ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ του ΑLPHA.
Πηγή: protothema.gr
