- Βραβείο Κοινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγο
- Βραβείο Κοινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ντουρμπάν
- Βραβείο Κοινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Φλόριντα
- Βραβείο Κοινού Βραβεία Guldbagge
Ένας εκατοντάχρονος στα χνάρια του Φόρεστ Γκαμπ -εάν ο Γκαμπ ήταν ειδικός στα εκρηκτικά και τιμούσε υπέρ το δέον τη βότκα- αποφασίζει ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις μια καινούργια αρχή…
Μέσα στην ησυχία της κάμαράς του, στο γηροκομείο, ο Άλαν Κάρλσον περιμένει ένα πάρτι που εύχεται να μην άρχιζε ποτέ. Πρόκειται για το πάρτι των εκατοστών γενεθλίων του. Ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι θα είναι παρόντες. Οι δημοσιογράφοι από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης θα είναι επίσης παρόντες. Ο Άλαν, όμως, αποφασίζει να είναι απών. Έτσι, βάζει τις παντόφλες του και το σκάει από το παράθυρο. Έχοντας κάνει τη μεγάλη έξοδο, θα ζήσει μιαν απίθανη περιπέτεια η οποία θα τον φέρει αντιμέτωπο με διάφορους εγκληματίες, μια βαλίτσα γεμάτη μετρητά, κάμποσους ανίκανους αστυνομικούς και έναν ελέφαντα. Για οποιονδήποτε άλλο, αυτή η περιπέτεια θα ήταν μοναδική. Όχι όμως για τον Άλαν, που έχει ένα συγκλονιστικό παρελθόν, αφού έχει μοιραστεί γεύματα - και πολλά περισσότερα- με τον Στάλιν, τον Τσόρτσιλ, τον Μάο, τον Φράνκο, τον Τρούμαν και τον Ντε Γκολ, έχοντας διαδραματίσει ένα ρόλο-κλειδί σε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του 20ού αιώνα.
Ένα ξεκαρδιστικά αστείο και βαθύτατα ανθρώπινο μυθιστόρημα για το ταπεινό μεγαλείο της κάθε μέρας και την ομορφιά τού να ζεις με πάθος ακόμα και όταν ο κόσμος πάει να σε πείσει ότι όλα είναι απελπιστικά άσχημα.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ: ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ 5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ!
…και δυο λόγια από τον συγγραφέα
Είχα μέσα μου λίγο από Άλαν όταν ήμουν νέος και δε με απασχολούσε τίποτε. Τον έχασα λόγω σκληρής δουλειάς και συζυγικών προβλημάτων, αλλά στη συνέχεια τον χρησιμοποίησα και πάλι με τραβηγμένο τρόπο για να δημιουργήσω το βιβλίο. Όταν είμαι στις μαύρες μου, τον σκέφτομαι. Εμφανίζεται με τρόπο μαγικό στο πλάι μου και λέει: «Έλα, δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα τα πράγματα».
Άρχισα να γράφω σοβαρά όταν ήμουν στην Ελβετία. Με ρωτούσαν τι έκανα και δεν ήξερα τι να πω. Ένιωθα ότι δεν είχα ταυτότητα και σκέφτηκα ότι ήταν τελικά η κατάλληλη στιγμή για να γίνω συγγραφέας. Όταν τελείωσα το βιβλίο, το έστειλα σε έξι Σουηδούς εκδότες. Οι πέντε το απέρριψαν και ο τρίτος με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ενθουσιασμένος: «Διάβασα το μισό. Θέλουμε να το εκδώσουμε». Κι εγώ απάντησα: «Θέλετε να εκδώσετε το μισό που διαβάσατε ή όλο;»
Η έρευνα δεν ήταν δύσκολη. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω σύγχρονη Ιστορία. Έχω συμπεριλάβει πολλά από τα «τέρατα» του 20ου αιώνα, αλλά όχι τον Χίτλερ. Αν και πιστεύω ότι μπορείς να αστειευτείς για τα πάντα και ότι ο Στάλιν ήταν εξίσου κακός, δε θα μπορούσα ποτέ να σατιρίσω το Ολοκαύτωμα. Αισθάνομαι ότι έχω γράψει μια ελπιδοφόρα σάτιρα για την άσχημη όψη της ανθρωπότητας.
(Απόσπασμα από συνέντευξη του Γιούνας Γιούνασον στην Telegraph)
…και δυο λόγια από τον σκηνοθέτη της ταινίας
Είναι πάντα δύσκολο να μεταφέρεις ένα μυθιστόρημα στη μεγάλη οθόνη, αλλά δε μπορούσα να αντισταθώ στον 100χρονο. Είναι μια απολαυστική ιστορία γεμάτη ανατροπές, πλούσιους χαρακτήρες- μια κωμωδία καταστάσεων από τις καλύτερες του είδους. Γνωρίζω ότι οι προσδοκίες είναι πολύ μεγάλες για την ταινία, αλλά προτιμώ να γυρίσω μια καλή ιστορία με υψηλές προσδοκίες, παρά μία χωρίς καθόλου.
Για τον Άλαν, ήθελα έναν ηθοποιό που να μπορεί να υποδυθεί όλες τις ηλικίες του ενήλικου Άλαν με αξιοπιστία. Όταν έφτασα περίπου στη μέση του βιβλίου άρχισα να σκέφτομαι τον Ρόμπερτ Γκούσταφσον. Όταν αρχίσαμε τις δοκιμές μαζί του το χειμώνα του 2012, ήμουν βέβαιος για την επιλογή του.
Ο Άλαν Κάρλσον κάνει ότι ακριβώς θα έπρεπε να κάνουμε όλοι μας. Δεν ανησυχεί για το μέλλον, ακολουθεί πάντα το ένστικτο του και δεν αναλώνεται σε προβλήματα του χθες. Αν μείνει αυτό στο κοινό, θα είμαι πολύ ευχαριστημένος με την ταινία. Φέλιξ Χέρνγκρεν
