25 ΜΑΡΤΙΟΥ-Δύο λαμπρά, δύο φωτεινά και δύο σωτήρια «Xαίρε», προβάλλουν και σκεπάζουν τον Ελληνικό και Ορθόδοξο γαλανό ουρανό.
Το ένα, «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» που, ακούστηκε εδώ και πλέον τις δύο χιλιετίες και, το «Xαίρε ω χαίρε λευτεριά» που, πριν 195 χρόνια έγραψε την δική του ιστορία στην πορεία του γένους μας.
Με άλλα λόγια, γιορτάζουμε δυο Ευαγγελισμούς, δύο Ελευθερίες, διπλή Γιορτή.
Η πρώτη Γιορτή, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, υπενθυμίζει αγώνες για την κατάκτηση της ηθικής μας Ελευθερίας.
Η δεύτερη Γιορτή της 25 Μαρτίου του 1821, προϋποθέτει αγώνες και θυσίες για την κατάκτηση της εθνικής μας πολιτικής Ελευθερίας. Και τα δύο είδη της Ελευθερίας είναι πολύτιμα και θεόσδοτα δώρα. Πανανθρώπινο το ένα, εθνικό το άλλο. Και τα δύο είναι λυτρωτικά.
Το αίμα των εκατομμυρίων μαρτύρων της πίστης μας για πνευματική ελευθερία και τα ιερά κόκαλα των προγόνων μας για την εθνική ελευθερία, μας υποχρεώνουν να φυλάσσουμε ως πολύτιμο θησαυρό αυτή την διπλή ελευθερία και να την υπερασπιζόμαστε με όλη την δύναμη της ψυχής μας και του σώματός μας, κάθε φορά που την πολεμούν λυσσαλέα, εκτός και εντός των τειχών μας, εχθροί και κατά -φρονητές της.
Χρονικά και επιγραμματικά θα παραθέτουμε τα γεγονότα, πως φτάσαμε, μετά την αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου 1453 στον πρώτο επίσημο εθνικό εορτασμό της 25ης Μαρτίου.
25 Μαρτίου 1821: άρχισε, ύστερα από 400 χρόνια υπομονής και στέρησης στην Τούρκικη σκλαβιά, αλλά με πολλούς αγώνες και θυσίες, επίσημα η Ελληνική Επανάσταση από την Αγία Λαύρα στα Καλάβρυτα, όπου ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης.
22 Ιανουαρίου 1830: Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν την συνθήκη Ελευθέρωσης και αναγνώρισης του Ελληνικού Κράτους με την συνθήκη του Λονδίνου.
14 Αυγούστου 1832: Ορίστηκαν τα σύνορα της Ελλάδας, με την νοητή γραμμή που είχε ως άκρα τον Παγασητικό και τον Αμβρακικό κόλπο.
Δεκέμβριος 1832: Η Οθωμανική αυτοκρατορία αποδέχτηκε αυτή την απόφαση και από τότε ξεκινά η Πορεία του Νέου Ελληνικού Κράτους.
15 Μαρτίου 1838: Καθιερώθηκε ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου ως Εθνική Εορτή με το 980 διάταγμα.
25 Μαρτίου 1838: Έγινε ο πρώτος επίσημος εορτασμός, με δοξολογία στον ναό της Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου. Παραβρέθηκε πλήθος κόσμου μαζί και αγωνιστές της Επανάστασης. Ακολούθησε γλέντι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Άναψαν φωτιές στην Ακρόπολη και ψηλά στο Λυκαβηττό αντίκριζες φλεγόμενο σταυρό με τη φράση «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ».
Στιγμές και ώρες εθνικού μεγαλείου. Μέρες χαράς και ελπίδας για το αύριο. Άνθρωποι πληγωμένοι αλλά χαρούμενοι, που έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματά τους στο πάνθεο των ηρώων. Όλοι παρών με μια ψυχή και ένα σώμα.
Το πνεύμα αυτών των αγωνιστών της πίστης και της πατρίδας, οδήγησε τους απογόνους τους «μεθυσμένους πάλι από το κρασί του ΄21», σε δυο νικηφόρους παγκόσμιους πολέμους και άλλες «πολιτικές τρικλοποδιές» στη συνέχεια, για να φτάσουμε, δυστυχώς, στο σήμερα των τελευταίων δεκαετιών, «άγευστοι απ’ το κρασί του ΄21» και υπόδουλοι σε κάθε ξενόφερτο , να βρεθούμε όλοι σε τραγικό διέξοδο και κάτω από το βαρύ πέπλο της ολικής σκλαβιάς. Νέος ζυγός, δυστυχώς, πιο ύπουλος από κάθε άλλη φορά κάθεται τώρα πάνω από τον Ελληνισμό.
Ζυγός πνευματικός και μάλιστα επίσημα μέσα από το κυριότερο συστατικό του Έθνους μας. Την παιδεία! Την «Νέα Εκπαίδευση», όπως την λένε τώρα, που θέλει να στειρώνει πνευματικά, ηθικά, ιστορικά και Εθνικά τα παιδιά της, δηλαδή ,το μέλλον της.
Χρόνια τώρα προδομένοι και απογοητευμένοι, απ’ όλους τους φιλελεύθερους, τους μεταρρυθμιστές, τους προοδευτικούς ,τους εξηχρονιστές, τους σύγχρονους δηλ. «φωστήρες και σωτήρες» όλων των πολιτικών αποχρώσεων, αλλά όλοι τους νεοευρωλιγούρηδες και διεθνιστές, βάζοντας τους Έλληνες σε νέες περιπέτειες και υποδουλώνοντας ολικά την Πατρίδα μας, την Ελλάδα μας. Την χώρα των Ηρώων, των Αγίων, των Αγώνων και των Θυσιών!
Και μη νομίσει κανείς ότι κατέχομε από απαισιοδοξία ή μίσος, αλλά από ιερή αγανάκτηση για το σημερινό κατάντημα και μάλιστα όταν ακούμε και διαβάζουμε τι μας περιμένει και που οδηγούμαστε.
Είναι πολλά και πονηρά αυτά που ακούμε και μελετάμε στις μέρες μας. Μερικά όμως πρέπει να μας προβληματίσουν ξεχωριστά γιατί είναι απαράδεχτα και Εθνικά επικίνδυνα. Όπως αυτό που ακούστηκε προ ημερών από υπουργικά, μάλιστα, χείλη ότι, «είναι επιστημονική θέση» με τον ερχομό και παραμονή των προσφύγων – μεταναστών θα λυθεί στην Ελλάδα και το δημογραφικό πρόβλημα.
Καθώς επίσης και αυτό που διαβάσαμε σε έγκριτη εφημερίδα των Αθηνών ότι, η αποδομητική σχολή των μεταμοντέρνων ιστοριογράφων ανέλαβε (με Κυβερνητική πάλι Εντολή), την επανεγγραφή των σχολικών βιβλίων ιστορίας με κυρίως τρεις στόχους, που ως Έλληνα δάσκαλο 35 χρόνων περίπου διδασκαλίας, με γέμισαν περισσότερη πίκρα και αγανάκτηση και, εκτιμώ πως πρέπει να τα μοιραστώ και μαζί σας. Άκουσον! Άκουσον!!
1.Να αμφισβητηθεί ο ρόλος της Ορθοδοξίας ως συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητάς μας.
2.Να κατηγορηθεί ως ανύπαρκτη η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού από την αρχαιότητα έως σήμερα και
3.Να εξωραϊσθεί ο ρόλος των Οθωμανικών και των Νεότουρκων και να ξεχαστούν τα εγκλήματα τους, ώστε να βελτιωθούν οι σχέσεις μας με τους προκλητικούς γείτονες.
Αν πράγματι έτσι έχει, θεωρώ απαράδεκτη και εθνικά εγκληματική την αλλοίωση του παρελθόντος και μάλιστα μέσα στη σημερινή φορτισμένη και ηλεκτρισμένη ιδεολογική εποχή μας για την Πατρίδα μας.
Φτάνει πια! Ας ξυπνήσουν μερικοί «ειδήμονες». Ο υγιείς λαός είναι εδώ και για «μούντζα» (κατά τον Παλαμά) και για λιβάνι! Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι!
Επιτέλους δεν πάει άλλο η υποκρισία, η κοροϊδία και η εθνική προδοσία. Φτάνει πια! Το ξεπούλημα της πατρίδας και η αλλοίωση της Ορθοδοξίας. Γιατί τότε εύλογα θα θυμηθώ και τον άλλο ποιητή μας Γκάτσιο και θα φωνάξω: «Μπαρμπαγιάννη Μακρυγιάννη/ πάρε πάλι γιαταγάνι/ κι έλα στη ζωή μας πίσω / το στραβό να κάνεις ίσο».
Η Ελλάδα, μας έχει διδάξει ότι μπορεί να ζήσει χωρίς δανεικά. Δεν μπορεί όμως να ζει χωρίς ιδανικά. Ας ξαναβρούμε την αυθεντική μας ταυτότητα. Ας ξαναβρούμε την πίστη μας στο Θεό, την φιλοπατρία και την τεκμηριωμένη πεποίθησή μας για την διαχρονική πορεία του Έθνους μας, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας για μια καινούρια Ελλάδα.
Ας μη ξεχνάμε ότι, από το χάλι της παιδείας, που χρόνια τώρα πριονίζουν, ξεκίνησε και το χάλι της οικονομικής κρίσης που ζούμε, για να μας έχουν στο χέρι τους. Αλλά ας μην μας πιάνει απελπισία, για να θυμηθώ τα λόγια του Γέρου του Μωριά, Κολοκοτρώνη: «Η ώρα η πιο σκοτεινή της νυκτός είναι λίγο πριν ξημερώσει». Αμήν!
.tilegrafima.gr
